ಯಾಂತಿರಕವೆನಿಸಿ ಮನುರ್ಯ ನಿರ್ಂತಿರತವಾಗಿಬಿಡುತಿುತ ು .
ಮನುರ್ಯ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಒಂದು ಪಾರಣಿ . ಪ್ರಕೃತಿಜನಯ ತಿರಗುಣಗಳಿರುವ ಜೀವರಾಶ್ಗಳಲ್ಲ ಮ ರ ಗುಣಗಳಿರುವ ಏಕೆೈಕ ಪಾರಣಿಯಂದರೆ ಮನುರ್ಯನೆೀ . ಮಗುವಿನ ಮುಗಾತೆ ಕಳೆರ್ುವತನಕ ಅವನು ದೆೀವಮಾನವ . ನಾವು ಅಲಪಮಾನವನನಾುಗಿ ಮಾಡಬಾರದು . ಪಾರರ್ಬಂದಂತೆ ಬುದಿಧ ಬೆಳೆದು ವಿದೆಯ , ಉದೆ ಯೀಗ , ಹಣ ಆಸಿುಗಳಿಕೆ ಬರುತುವೆ . ಹರೆರ್ದ ಹುಮಮಸಿ್ನಲ್ಲಿ ಏನೆಲಿ ಸವತಂತರ ಆಲ್ೆ ೀಚನೆಗಳು ಗರಿಗೆದರುತುವೆ , ಸಾತಿವಕನಂತೆ ನಟ್ಟಸಿ ನರ್ವಂಚಕನ ಆಗಬಹುದು . ಧನಾತಮಕವಾದ ( Positive ) ತತಾವರ್ಯ ಚಿಂತನೆಗಳಲ್ಲ- ರಜಸಿ್ನ ರೆ ೀಷಾವೆೀಶ , ದೆವೀಷಾಸ ಯಗಳನ ು ತಮಂಧದಕೆೀಡಿನ ಅತಿಭೆ ೀಗಲ್ಾಲಸೆ ಹಿಂಸೆ , ಕೌರರ್ಯಗಳೆಲಿವನ ು ನಿಗರಹಿಸಿ ಸಂತನು ಅರ್ವಾ ಸಭಯಗೃಹಸಿನಾಗಿರ್ ಬದುಕಿ ಬಾಳಬಹುದು .
ಜೀವನಶೆೈಲ್ಲರ್ಲ್ಲ ಅತಾಯಧುನಿಕವಾದಂತೆಲಿ ರ್ುವಪೀಳಿಗೆರ್ಲ್ಲ ಆಧಾಯತಮ ಹಾಗ ತತವಜ್ಞಾನ ವೃದಧರಿಗಷೆಿೀ ಎಂಬ ತಪ್ುಪಕಲಪನೆಯೀ ಕಾಣುವುದಿದೆ . ತನೆ ುಳಗೆ ಆತಮ- ಜೀವಾತಮನನುು ಅರಿರ್ುವುದು ಆಧಾಯತಮ . ಆ ಮ ಲಕ ತತವಜ್ಞಾನದ ಒರೆಗಲ್ಲಿನ ಮೀಲ್ೆ ಜೀವನಸಿದಾಧಂತಗಳ ನಿರ ಪ್ಣೆ ಎಂಬುದನುು ತಿಳಿರ್ುವುದೆೀ ಬುದಿಧವಂತಿಕೆರ್ ಲಕ್ಷಣ . ಹಾಗೆನೆ ೀಡಿದರೆ ಮಂಗನಂತಿದಾ ಮನುರ್ಯನ ಭೌತಿಕವಿಕಾಸ ಕಾಲಗತಿರ್ಲ್ಾಿದರೆ ಅವನ ಭೌದಿಧಕವಿಕಾಸ ಅಲ್ೌಕಿಕಪೆರೀರಣೆಯಿಂದಾಗಿದೆ . ಆದಕಾರಣ ಜ್ಞಾನಿಗಳು Intelect is the Temple of God ಎಂದರು . ಅಂತೆಯ ಮನುರ್ಯ ಬೆೀರೆಲಿ ಪಾರಣಿಗಳಿಗಿಂತಲ ಬುದಿಧಜೀವಿಯಾಗಿ ಜ್ಞಾನಾಜಯನೆರ್ಲ್ಲಿ ವೆೀಗವಾಗಿ ಸಾಗಿದ ಾನೆ . ಪ್ರಕೃತಿಜನಯ ತಿರಗುಣಗಳಾದ- ಸತವ , ರಜಸು್ , ತಮಸು್ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಮನುರ್ಯನ ಸತವಗುಣವು ಅವನ ದೆೀಹಕೆಕ ದೆೀಶಕಾಲಗಳಿಗೆ ಅಧಿೀನವಲಿದ ಪ್ರಧಾನ ಗುಣವಾಗಿದೆ . ಮಾನವಜನಮ ದೆ ಡ್ದು ಎಂಬುದು ಅರ್ಯಪ್ೂಣಯವೆ ಸರಿ . ಮನುರ್ಯನ ಸತವಗುಣದಿಂದ ತಿಳುವಳಿಕೆಯಂದು ಆಳವಾದ ಗರಹಿಕೆರ್ಲ್ಲಿ ಆಂತರ್ಯಕೆಕ ಬೆಳಕಾದರೆ ಜ್ಞಾನ . ಭೌತಿಕ
ಜಗತಿುನಿಂದ ವಸ ುವೊಂದರ ಪ್ರಿವಿೀಕ್ಷಣೆ ಹಾಗ ವಿಶೆಿೀರ್ಣೆರ್ಲ್ಲ ಸಿದಾಧಂತವಾಗಿ ಮಾನಯವಾದದುಾ ವಿಶೆೀರ್ಜ್ಞಾನ-ವಿಜ್ಞಾನ . ಈ ಏನೆಲಿ ಜ್ಞಾನ-ಜಜ್ಞಾಸೆಗಳಿಗೆ ಮ ಲ ಬರಹಾಮಂಡ . ಆ ಬರಹಮಸವದಿಂದ ಬರಹಮಜ್ಞಾನ . ಅಲ್ೌಕಿಕ ಅರಿವಿನಲ್ಲ ಅನುಭವವೆೀದಯವಾಗುವುದು ದೆೈವಜ್ಞಾನ . ಅದು ಜೀವಾತಮನ ಅರಿವಿನಲ್ಲದೆ ; ಧಾಯನಯೀಗದ ಉತ ುಂಗಸಿಿತಿರ್ಲ್ಲಿದೆ . ಧಾಯನಯೀಗದಲ್ಲಿ ಪಾರಪ್ುವಾಗುವುದು ಭಗವದ್ ಭಕಿು . ಅದು ದಿವಯಮೌನದ ಆಂತರಂಗಿಕ ಶೆ ೀಧನೆಯಾಗಿದೆ . ಅಂತೆಯ ದೆೈವಶರದೆಧ- ಭಕಿು ಎಂಬುದು ಹೆ ರಗಿನಿಂದ ಅಲಿ , ನಮೊಮಳಗಿನಿಂದಲ್ೆೀ ಬರಬೆೀಕು . ಅದು ತಾಯಿ ಪೆರೀಮದಿಂದ ಆರಂಭವಾಗಿ ಕೆ ನೆರ್ುಸಿರಿನಲ್ಲ ವಿಶವಪೆರೀಮವಾಗಿ ಕೆ ನೆಗೆ ಳುುವುದು . ಮಗುವಿನ ಭಾಷೆ ತಾರ್ುನದ ಹಿರಿಮಗರಿಮ ಮಹಾತಾಯಿಯಾದವಳಿಗೆ ಗೆ ತ ು . ಗಗನಸಮಾನವಾದ ಪತೃಪೆರೀಮದ ಪ್ರಿರ್ಲ ಿ ಮಗು ಅದನೆುೀ ಕಾಣುತುದೆ . ತಂದೆ ತಾಯಿ ದೆೈವಸಮಾರೆಂಬುದು ಅವರ ಸತವರ್ುತ ಔದಾರ್ಯ ಔನುತಯಗಳಿಂದಲ್ೆೀ . ನಾವು ಸತವಗುಣದಿಂದ ನಮಮ ಅಂತುಃ ಸತವವನುು ಅರಿತುಕೆ ಳುುವುದಾಗಬೆೀಕು . ಅದು ಸಹೃದರ್ತೆ ಹಾಗ ವಯಕಿುತವವಿಕಾಸಕೆಕ ಮುಖ್ಯವಾಗುತುದೆ . ವಯಕಿುತವವಿಕಾಸವೆಂದರೆ ವಿದೆಯ , ಉತುಮ ಹುದೆಾಗಳಿಕೆಗೆ ಆಕರ್ಯಕ ಮಾತುಗಾರಿಕೆರ್ಷೆಿೀ ಅಲಿ , ಕತಯವಯದಲ್ಲಿರುವ ಸಂರ್ಮಶ್ೀಲ ನಡೆ , ಧಮಯ ಕಮಯದ ಅಂಜಕೆ ಇಲಿವಾದೆಡೆ ಧನದಾಹದಲ್ಲಿ ಮಾನವಿೀರ್ತೆ ಸತಿುರುತುದೆ . ಅಲ್ಲಿ ವಾಯಪಾರವು ಬೆಳಗಿನ ಪ್ೂರ್ೆಯಿಂದ ಆರಂಭವಾದರೆೀನು ಲ್ಾಭದಾರ್ಕವಾಗುವುದಿಲಿ . ಯಾಕೆಂದರೆ , ಪ್ರಪ್ಂಚವದೆಷೆಿೀ ವಯವಹಾರಿಕವೆನಿು ಬಹುಜನರ ಆಸಿುಕಶಕಿುಯ ಎಲ್ೆಿಡೆ ವಾಯಪ್ಕವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಜನತಾಜನಾಧಯನನುು ಮಚಿಿಸುವುದು ಸಲಭವೆೀನಲಿ !
ಆತಮ , ದೆೈವತವದ ಅರಿವಿನಲ್ಲಿ ಮಧಾವಚಾರ್ಯರ ದೆವೈತ ತತವ- ದೆೀವರು ಸವಯಶಕು ಅವನೆಲ್ಲಿ ನಾನೆಲ್ಲಿ ? ಎಂಬುದು . ಶ್ರೀಕೃರ್ಾನ ಅದೆವೈತ ತತವ- ಆತಮ ಪ್ರಮಾತಮ ಎರಡ
20