ಯಾಂತಿರಕವೆನಿಸಿ ಮನುರ್ಯ ನಿರ್ಂತಿರತವಾಗಿಬಿಡುತಿುತ ು.
ಮನುರ್ಯ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಒಂದು ಪಾರಣಿ. ಪ್ರಕೃತಿಜನಯ ತಿರಗುಣಗಳಿರುವ ಜೀವರಾಶ್ಗಳಲ್ಲ ಮ ರ ಗುಣಗಳಿರುವ ಏಕೆೈಕ ಪಾರಣಿಯಂದರೆ ಮನುರ್ಯನೆೀ. ಮಗುವಿನ ಮುಗಾತೆ ಕಳೆರ್ುವತನಕ ಅವನು ದೆೀವಮಾನವ. ನಾವು ಅಲಪಮಾನವನನಾುಗಿ ಮಾಡಬಾರದು. ಪಾರರ್ಬಂದಂತೆ ಬುದಿಧ ಬೆಳೆದು ವಿದೆಯ, ಉದೆ ಯೀಗ, ಹಣ ಆಸಿುಗಳಿಕೆ ಬರುತುವೆ. ಹರೆರ್ದ ಹುಮಮಸಿ್ನಲ್ಲಿ ಏನೆಲಿ ಸವತಂತರ ಆಲ್ೆ ೀಚನೆಗಳು ಗರಿಗೆದರುತುವೆ, ಸಾತಿವಕನಂತೆ ನಟ್ಟಸಿ ನರ್ವಂಚಕನ ಆಗಬಹುದು. ಧನಾತಮಕವಾದ( Positive) ತತಾವರ್ಯ ಚಿಂತನೆಗಳಲ್ಲ- ರಜಸಿ್ನ ರೆ ೀಷಾವೆೀಶ, ದೆವೀಷಾಸ ಯಗಳನ ು ತಮಂಧದಕೆೀಡಿನ ಅತಿಭೆ ೀಗಲ್ಾಲಸೆ ಹಿಂಸೆ, ಕೌರರ್ಯಗಳೆಲಿವನ ು ನಿಗರಹಿಸಿ ಸಂತನು ಅರ್ವಾ ಸಭಯಗೃಹಸಿನಾಗಿರ್ ಬದುಕಿ ಬಾಳಬಹುದು.
ಜೀವನಶೆೈಲ್ಲರ್ಲ್ಲ ಅತಾಯಧುನಿಕವಾದಂತೆಲಿ ರ್ುವಪೀಳಿಗೆರ್ಲ್ಲ ಆಧಾಯತಮ ಹಾಗ ತತವಜ್ಞಾನ ವೃದಧರಿಗಷೆಿೀ ಎಂಬ ತಪ್ುಪಕಲಪನೆಯೀ ಕಾಣುವುದಿದೆ. ತನೆ ುಳಗೆ ಆತಮ- ಜೀವಾತಮನನುು ಅರಿರ್ುವುದು ಆಧಾಯತಮ. ಆ ಮ ಲಕ ತತವಜ್ಞಾನದ ಒರೆಗಲ್ಲಿನ ಮೀಲ್ೆ ಜೀವನಸಿದಾಧಂತಗಳ ನಿರ ಪ್ಣೆ ಎಂಬುದನುು ತಿಳಿರ್ುವುದೆೀ ಬುದಿಧವಂತಿಕೆರ್ ಲಕ್ಷಣ. ಹಾಗೆನೆ ೀಡಿದರೆ ಮಂಗನಂತಿದಾ ಮನುರ್ಯನ ಭೌತಿಕವಿಕಾಸ ಕಾಲಗತಿರ್ಲ್ಾಿದರೆ ಅವನ ಭೌದಿಧಕವಿಕಾಸ ಅಲ್ೌಕಿಕಪೆರೀರಣೆಯಿಂದಾಗಿದೆ. ಆದಕಾರಣ ಜ್ಞಾನಿಗಳು Intelect is the Temple of God ಎಂದರು. ಅಂತೆಯ ಮನುರ್ಯ ಬೆೀರೆಲಿ ಪಾರಣಿಗಳಿಗಿಂತಲ ಬುದಿಧಜೀವಿಯಾಗಿ ಜ್ಞಾನಾಜಯನೆರ್ಲ್ಲಿ ವೆೀಗವಾಗಿ ಸಾಗಿದ ಾನೆ. ಪ್ರಕೃತಿಜನಯ ತಿರಗುಣಗಳಾದ- ಸತವ, ರಜಸು್, ತಮಸು್ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಮನುರ್ಯನ ಸತವಗುಣವು ಅವನ ದೆೀಹಕೆಕ ದೆೀಶಕಾಲಗಳಿಗೆ ಅಧಿೀನವಲಿದ ಪ್ರಧಾನ ಗುಣವಾಗಿದೆ. ಮಾನವಜನಮ ದೆ ಡ್ದು ಎಂಬುದು ಅರ್ಯಪ್ೂಣಯವೆ ಸರಿ. ಮನುರ್ಯನ ಸತವಗುಣದಿಂದ ತಿಳುವಳಿಕೆಯಂದು ಆಳವಾದ ಗರಹಿಕೆರ್ಲ್ಲಿ ಆಂತರ್ಯಕೆಕ ಬೆಳಕಾದರೆ ಜ್ಞಾನ. ಭೌತಿಕ
ಜಗತಿುನಿಂದ ವಸ ುವೊಂದರ ಪ್ರಿವಿೀಕ್ಷಣೆ ಹಾಗ ವಿಶೆಿೀರ್ಣೆರ್ಲ್ಲ ಸಿದಾಧಂತವಾಗಿ ಮಾನಯವಾದದುಾ ವಿಶೆೀರ್ಜ್ಞಾನ-ವಿಜ್ಞಾನ. ಈ ಏನೆಲಿ ಜ್ಞಾನ-ಜಜ್ಞಾಸೆಗಳಿಗೆ ಮ ಲ ಬರಹಾಮಂಡ. ಆ ಬರಹಮಸವದಿಂದ ಬರಹಮಜ್ಞಾನ. ಅಲ್ೌಕಿಕ ಅರಿವಿನಲ್ಲ ಅನುಭವವೆೀದಯವಾಗುವುದು ದೆೈವಜ್ಞಾನ. ಅದು ಜೀವಾತಮನ ಅರಿವಿನಲ್ಲದೆ; ಧಾಯನಯೀಗದ ಉತ ುಂಗಸಿಿತಿರ್ಲ್ಲಿದೆ. ಧಾಯನಯೀಗದಲ್ಲಿ ಪಾರಪ್ುವಾಗುವುದು ಭಗವದ್ ಭಕಿು. ಅದು ದಿವಯಮೌನದ ಆಂತರಂಗಿಕ ಶೆ ೀಧನೆಯಾಗಿದೆ. ಅಂತೆಯ ದೆೈವಶರದೆಧ- ಭಕಿು ಎಂಬುದು ಹೆ ರಗಿನಿಂದ ಅಲಿ, ನಮೊಮಳಗಿನಿಂದಲ್ೆೀ ಬರಬೆೀಕು. ಅದು ತಾಯಿ ಪೆರೀಮದಿಂದ ಆರಂಭವಾಗಿ ಕೆ ನೆರ್ುಸಿರಿನಲ್ಲ ವಿಶವಪೆರೀಮವಾಗಿ ಕೆ ನೆಗೆ ಳುುವುದು. ಮಗುವಿನ ಭಾಷೆ ತಾರ್ುನದ ಹಿರಿಮಗರಿಮ ಮಹಾತಾಯಿಯಾದವಳಿಗೆ ಗೆ ತ ು. ಗಗನಸಮಾನವಾದ ಪತೃಪೆರೀಮದ ಪ್ರಿರ್ಲ ಿ ಮಗು ಅದನೆುೀ ಕಾಣುತುದೆ. ತಂದೆ ತಾಯಿ ದೆೈವಸಮಾರೆಂಬುದು ಅವರ ಸತವರ್ುತ ಔದಾರ್ಯ ಔನುತಯಗಳಿಂದಲ್ೆೀ. ನಾವು ಸತವಗುಣದಿಂದ ನಮಮ ಅಂತುಃ ಸತವವನುು ಅರಿತುಕೆ ಳುುವುದಾಗಬೆೀಕು. ಅದು ಸಹೃದರ್ತೆ ಹಾಗ ವಯಕಿುತವವಿಕಾಸಕೆಕ ಮುಖ್ಯವಾಗುತುದೆ. ವಯಕಿುತವವಿಕಾಸವೆಂದರೆ ವಿದೆಯ, ಉತುಮ ಹುದೆಾಗಳಿಕೆಗೆ ಆಕರ್ಯಕ ಮಾತುಗಾರಿಕೆರ್ಷೆಿೀ ಅಲಿ, ಕತಯವಯದಲ್ಲಿರುವ ಸಂರ್ಮಶ್ೀಲ ನಡೆ, ಧಮಯ ಕಮಯದ ಅಂಜಕೆ ಇಲಿವಾದೆಡೆ ಧನದಾಹದಲ್ಲಿ ಮಾನವಿೀರ್ತೆ ಸತಿುರುತುದೆ. ಅಲ್ಲಿ ವಾಯಪಾರವು ಬೆಳಗಿನ ಪ್ೂರ್ೆಯಿಂದ ಆರಂಭವಾದರೆೀನು ಲ್ಾಭದಾರ್ಕವಾಗುವುದಿಲಿ. ಯಾಕೆಂದರೆ, ಪ್ರಪ್ಂಚವದೆಷೆಿೀ ವಯವಹಾರಿಕವೆನಿು ಬಹುಜನರ ಆಸಿುಕಶಕಿುಯ ಎಲ್ೆಿಡೆ ವಾಯಪ್ಕವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಜನತಾಜನಾಧಯನನುು ಮಚಿಿಸುವುದು ಸಲಭವೆೀನಲಿ!
ಆತಮ, ದೆೈವತವದ ಅರಿವಿನಲ್ಲಿ ಮಧಾವಚಾರ್ಯರ ದೆವೈತ ತತವ- ದೆೀವರು ಸವಯಶಕು ಅವನೆಲ್ಲಿ ನಾನೆಲ್ಲಿ? ಎಂಬುದು. ಶ್ರೀಕೃರ್ಾನ ಅದೆವೈತ ತತವ- ಆತಮ ಪ್ರಮಾತಮ ಎರಡ
20