30
26 و اينانند پسران ديشان: حمدان و اشبان و يتران و كران.
27 و اينانند پسران ايصر: بلهان و زعوان و عقان.
28 اينانند پسران ديشان: عوص و اران.
29 اينها امراي حوريانند: امير لوطان و امير شوبال و امير صبعون و امير ديشان. اينها امراي حوريانند به حسب امراي ايشان در زمين سعير.
31 و اينانند پادشاهاني كه در زمين ادوم سلطنت كردند ، قبل از آنكه پادشاهي بر بني اسرائيل سلطنت كن:
32 و بالع بن بعور در ادوم پادشاهي كرد ، و نام شهر او دينهابه بود.
33 و بالع مرد ، و در جايش يوباب بن زارح از بصره سلطنت كرد. 34 و يوباب مرد ، و در جايش حوشام از زمين تيماني پادشاهي كرد.
35 و حوشام مرد و در جايش هداد بن بداد كه در صحراي موآب ، مديان را شكست داد ، پادشاهي كرد ، و نام شهر او عويت بود.
36 و هداد مرد و در جايش س�م�ل َه از مسريقه پادشاهي نمود. 37 و س�م� َله مرد ، و شاؤل از رحوبوت نهر در جايش پادشاهي كرد.
38 و شاؤل مرد و در جايش بعل حانان بن عكبور سلطنت كرد.
39 و بعل حانان بن عكبور مرد ، و در جايش ، هدار پادشاهي كرد و نام شهرش فاعو بود ، و زنش مسم�ي به مهيطبئيل دختر مطرد ، دختر مي ذاهب بود. 40 و اينست نامهاي امراي عيسو ، حسب قبائل ايشان و اماكن و نامهاي ايشان: امير تمناع و امير علوه و امير يتيت ،
41 و امير اهوليبامه و امير ايله و امير فينون ،
42 و امير قناز و امير تيمان و امير مبصار ،
43 و امير مجديئيل و امير عيرام. اينان امراي ادومند ، حسب مساكن ايشان در زمين ملك ايشان. همان عيسو پدر ادوم است.
37 1 و يعقوب در زمين غربت پدر خود ، يعني زمين كنعان ساكن شد.
2 اين است پيدايش يعقوب. چون يوسف هفده ساله بود ، گله را با برادران خود چوپاني مي كرد. و آن جوان با پسران بلهه و پسران زلفه ، زنان پدرش ، مي بود. و يوسف بعد از بد سلوكي ايشان پدر را خبر مي داد.
3 و اسرائيل ، يوسف را از ساير پسران خود بيشتر دوست داشتي ، زيراكه او پسر پيري او بود ، و برايش ردايي بلند ساخت. 4 و چون برادرانش ديدند كه پدر ايشان ، او را بيشتر از همة برادرانش دوست مي دارد ، از او كينه داشتند و نمي توانستند با وي به سلامتي سخن گويند.
5 و يوسف خوابي ديده ، آن را به برادران خود باز گفت. پس بر كينة او افزودند. 6 و بديشان گفت: اين خوابي را كه ديده ام ، بشنويد:
7 اينك ما در مزرعه بافه ها مي بستيم ، كه ناگاه بافة من بر پا شده ، به ايستاد ، و بافه هاي شما گرد آمده به بافة من سجده كردند. 8 برادرانش به وي گفتند: آيا في الحقيقه بر ما سلطنت خواهي كرد ؟ و بر ما مسلط خواهي شد ؟ و بسبب خوابها و سخنانش بر كينة او افزودند.
9 از آن پس خوابي ديگر ديد ، و برادران خود را از آن خبرداده ، گفت: » اينك باز خوابي ديده ام ، كه ناگاه آفتاب و ماه و يازده ستاره مرا سجده كردند.
10 و پدر و برادران خود را خبر داد ، و پدرش او را توبيخ كرده ، به وي گفت: اين چه خوابي است كه ديده اي ؟ آيا من و مادرت و برادرانت حقيقت ًا خواهيم آمد و تو را بر زمين سجده خواهيم نمود ؟
11 و برادرانش بر او حسد بردند ، و اما پدرش ، آن امر را در خاطر نگاه داشت.
12 و برادرانش براي چوپاني گلة پدر خود ، به شكيم رفتند.
13 و اسرائيل به يوسف گفت: آيا برادرانت در شكيم چوپاني نمي كنند ؟ بيا تا تو را نزد ايشان بفرستم. وي را گفت: لبيك 14 او را گفت: آلان برو و سلامتي برادران و سلامتي گله را ببين و نزد من خبر بياور. و او را از وادي حبرون فرستاد ، و به شكيم آمد.
15 و شخصي به او برخورد ، و اينك او در صحرا آواره مي بود. پس آن شخص از او پرسيده ، گفت: چه مي طلبي ؟ 16 گفت: من برادران خود را مي جويم مرا خبر ده كه كجا چوپاني مي كنند.
17 آن مرد گفت: از اينجا روانه شدند ، زيرا شنيدند كه مي گفتند: به دوتان مي رويم. پس يوسف از عقب برادران خود رفته ، ايشان را در دوتان يافت. 18 و او را از دور ديدند ، و قبل از آنكه نزديك ايشان بيايد ، باهم توطئه ديدند كه او را بكشند.
19 و به يكديگر گفتند: اينك اين صاحب خوابها مي آيد. 20 اكنون بياييد او را بكشيم ، و به يكي از اين چاهها بياندازيم ، و گوييم جانوري درنده او را خورد. و ببينيم خوابهايش چه مي شود.
21 ليكن رؤبين چون اين را شنيد ، او را از دست ايشان رهانيده ، گفت: » او را نكشيم.
22 پس رؤبين بديشان گفت: خون مريزيد ، او را در اين چاه كه در صحراست ، بياندازيد و دست خود را بر او دراز مكنيد .» تا او را از دست ايشان رهانيده ، به پدر خود رد نماييد.
23 و به مجرد رسيدن يوسف نزد برادران خود ، رختش را يعني آن رداي بلند را كه دربر داشت ، از او كندند. 24 و او را گرفته ، در چاه انداختند ، اما چاه ، خالي و بي آب بود. 25 پس براي غذا خوردن نشستند ، و چشمان خود را باز كرده ، ديدند كه ناگاه قافلة اسماعيليان از جلعاد مي رسد ، و شتران ايشان كتيرا و بلسان و لادن بار دارند ، و مي روند تا آنها را به مصر ببرند.
27