26 آنگاه يهودا به برادران خود گفت : برادر خود را كشتند و خون او را مخفي داشتن چه سود دارد ؟
بردند .
27 بياييد او را به اين اسماعيليان بفروشيم ، و دست ما بر وي نباشد ، زيرا كه او برادر و گوشت ماست . پس برادرانش بدين رضا دادند .
28 و چون تجار مدياني درگذر بودند ، يوسف را از چاه كشيده ، برآوردند ؛ و يوسف را به اسماعيليان به بيست پارة نقره فروختند . پس يوسف را به مصر
29 و رؤبين چون به سر چاه برگشت ، و ديد كه يوسف در چاه نيست ، جامة خود را چاك زد ، 30 و نزد برادران خود باز آمد و گفت : طفل نيست و من كجا بروم ؟
31 پس رداي يوسف را گرفتند ، و بز نري را كشته ، ردا را در خونش فرو بردند .
32 و آن رداي بلند را فرستادند و به پدر خود رسانيده ، گفتند : » اين را يافته ايم ، تشخيص كن كه رداي پسرت است يا نه .
33 پس آن را شناخته ، گفت : » رداي پسر من است ! جانوري درنده او را خورده است ، و يقين ًا يوسف دريده شده است . 34 و يعقوب رخت خود را پاره كرده ، پلاس دربر كرد ، و روزهاي بسيار براي پسر خود ماتم گرفت .
35 و همة پسران و همة دخترانش به تسلي او برخاستند . همي گريست .
38
36 اما مديانيان يوسف را در مصر به فوطيفار كه خواجة فزعون و سردار افواج خاصه بود ، فروختند .
اما تسلي نپذيرفت ، و گفت : سوگوار نزد پسر خود به گور فرود مي روم . پس پدرش براي وي
1 و واقع شد در آن زمان كه يهودا از نزد برادران خود رفته ، نزد شخصي ع�د�لا ّمي ، كه حيره نام داشت ، مهمان شد .
2 و در آنجا يهودا ، دختر مرد كنعاني را كه مسم�ي به شوعه بود ، ديد و او را گرفته ، بدو درآمد .
3 پس آبستن شده ، پسري زاييد و او را عير نام نهاد . 4 و بار ديگر آبستن شده ، پسر زاييده و او را اونان ناميد .
5 و باز هم پسري زاييده ، او را شيله نام گذارد . و چون او را زاييد ، يهودا در كزيب بود .
6 و يهودا ، زني مسم�ي به تامار ، براي نخست زادة خود عيرگرفت . 7 و نخست زادة يهودا ، عير ، درنظر خداوند شرير بود ، و خداوند او را بميراند .
8 پس يهودا به اونان گفت : » به زن برادرت درآي ، و حق برادر شوهري را بجا آورده ، نسلي براي برادر خود پيدا كن .
9 لكن چونكه اونان دانست كه آن نسل از آن او نخواهد بود ، هنگامي كه به زن برادر خود در آمد ، بر زمين انزال كرد ، تا نسلي براي برادر خود ندهد .
10 و اين كار او درنظر خداوند ناپسند آمد ، پس او راني بميراند .
11 و يهودا به عروس خود ، تامار گفت : در خانة پدرت بيوه بنشين تا پسرم شيله بزرگ شود . زيرا گفت : مبادا او نيز مثل برادرانش بميرد .» پس تامار رفته ، در خانة پدر خود ماند .
12 و چون روزها سپري شد ، دختر شوعه زن يهودا مرد . و يهودا بعد از تعزيت او با دوست خود حيرة عد ّلامي ، نزد پشم چينان گلة خود ، به تمنه آمد .
13 و به تامار خبرداده ، گفتند : » اينك پدر شوهرت براي چيدن پشم گلة خويش ، به تمنه مي آيد . 14 پس رخت بيوگي را از خويشتن بيرون كرده ، ب�رق�عي به رو كشيده ، خود را در چادري پوشيده ، و به دروازة عينايم كه در راه تمنه است ، بنشست . زيراكه ديد شيله بزرگ شده است ، و او را به وي به زني ندادند .
15 چون يهودا او را بديد ، وي را فاحشه پنداشت ، زيراكه روي خود را پوشيده بود .
16 پس از راه به سوي او ميل كرده ، گفت : بيا تا به تو درآيم . زيرا ندانست كه عروس اوست . گفت : مرا چه مي دهي تا به من درآيي . 17 گفت : بزغاله اي از گله مي فرستم . گفت : آيا گرو مي دهي تا بفرستي ؟
18 گفت :
مهر و ُز ّنار خود را و عصايي كه در دست داري . پس به وي داد ، و بدو درآمد ، و او از وي آبستن شد . 19 و برخاسته ، برفت . و ب�رق�ع را از خود برداشته ، رخت بيوگي پوشيد . 20 و يهودا بزغاله را به دست دوست عدلامي خود فرستاد ، تا گرو را از دست آن زن بگيرد ، اما او را نيافت .
21 و از مردمان آن مكان پرسيده ، گفت : آن فاحشه اي كه سر راه عينايم نشسته بود ، كجاست ؟ گفتند : فاحشه اي در اينجا نبود .
22 پس نزد يهودا برگشته ، گفت : او را نيافتم ، و مردمان آن مكان نيز مي گويند كه فاحشه اي در اينجا نبود .
23 يهودا گفت : » بگذار براي خود نگاه دارد ، مبادا رسوا شويم . اينك بزغاله را فرستادم و تو او را نيافتي .
شود !
24 و بعد از سه ماه يهودا را خبر داده ، گفتند : عروس تو تامار زنا كرده است و اينك از زنا نيز آبستن شده . پس يهودا گفت : وي را بيرون آريد تا سوخته
25 چون او را بيرون مي آوردند نزد پدرشوهر خود فرستاده ، گفت : از مالك اين چيزها آبستن شده ام ، و گفت : تشخيص كن كه اين مهر و ُز ّنار و عصا از آن كيست .
26 و يهودا آنها را شناخت ، و گفت : او از من بي گناه تر است ، زيراكه او را به پسر خود شيله ندادم . و بعد او را ديگر نشناخت . 27 و چون وقت وضع حملش رسيد ، اينك توأمان در رحمش بودند .
28 و چون مي زاييد ، يكي دست خود را بيرون آورد كه در حال قابله ريسماني قرمز گرفته ، بر دستش بست و گفت : اين اول بيرون آمد .
29 و دست خود را باز كشيد . و اينك برادرش بيرون آمد و قابله گفت : چگونه شكافتي ؟ اين شكاف بر تو باد . پس او را فارص نام نهاد . 30 بعد از آن برادرش كه ريسمان قرمز را بر دست داشت بيرون آمد ، و او را زارح ناميد .
28