18 اجرت فاحشه و قيمت سگ را براي هيچ نذري به خانة ي�ه�و�ه خدايت مياور ، زيرا كه اين هر دو نزد ي�ه�و�ه خدايت مكروه است.
19 برادر خود را به سود قرض مده نه به سود نقره و نه به سود آذوقه و نه به سود هرچيزي كه به سود داده مي شود. 20 غريب را مي تواني به سود قرض بدهي ، اما برادر خود را به سود قرض مده تا ي�ه�و�ه خدايت در زميني كه براي تصرفش داخل آن مي شوي ، تو را به هرچه دستت را بر آن دراز مي كني ، بركت دهد.
21 چون نذري براي ي�ه�و�ه خدايت مي كني در وفاي آن تأخير منما ، زيرا كه ي�ه�و�ه خدايت البته آن را از تو مطالبه خواهد نمود ، و براي تو گناه خواهد بود.
22 اما اگر از نذر كردن ابا نمايي ، تو را گناه نخواهد بود.
23 آنچه را كه از دهانت بيرون آيد ، هوشيار باش كه بجا آوري ، موافق آنچه براي ي�ه� �وه خدايت از ارادة خود نذر كرده اي و به زبان خود گفته اي. 24 چون به تاكستان همساية خود درآيي ، از انگور ، هرچه مي خواهي به سيري بخور ، اما در ظرف خود هيچ مگذار.
25 چون به كشتزار همساية خود داخل شوي ، خوشه ها را به دست خود بچين اما داس بر كشت همساية خود مگذار.
24 1 چون كسي زني گرفته ، به نكاح خود درآورد ، اگر در نظر او پسند نيايد از اين كه چيزي ناشايسته در او بيابد ، آنگاه طلاق نامه اي نوشته ، بدستش دهد ، و او را از خانه اش رها كند.
2 و از خانة او روانه شده ، برود و زن ديگري شود.
بميرد
3 و اگر شوهر ديگر نيز او را مكروه دارد و طلاق نامه اي نوشته ، به دستش بدهد و او را از خانه اش رها كند ، يا اگر شوهري ديگر كه او را به زني گرفت ،
4 شوهر اول كه او را رها كرده بود نمي تواند دوباره او را به نكاح خود درآورد. بعد از آنكه ناپاك شده است ، زيرا كه اين به نظر خداوند مكروه است. پس بر زميني كه ي�ه�و� ه ، خدايت ، تو را به ملكيت مي دهد ، گناه مياور.
سازد.
اي.
5 چون كسي زن تازه اي بگيرد ، در لشكر بيرون نرود ، و هيچ كار به او تكليف نشود ، تا يك سال در خانة خود آزاد بماند ، و زني را كه گرفته ، مسرور
6 هيچكس آسيا يا سنگ بالايي آن را به گرو نگيرد ، زيرا كه جان را به گرو گرفته است. 7 اگر كسي يافت شود كه يكي از برادران خود از بني اسرائيل را دزديده ، بر او ظلم كند يا بفروشد ، آن دزد كشته شود ، پس بدي را از ميان خود دور كرده
8 دربارة بلاي برص هوشيار باش كه به هرآنچه لاويان كهنه شما را تعليم دهند ، به دقت توجه نموده ، عمل نماييد و موافق آنچه به ايشان امر فرمودم ، هوشيار باشي كه عمل نماييد.
9 بياد آور كه ي�ه�و�ه خدايت در راه با مريم چه كرد ، وقتي كه شما از مصر بيرون آمديد.
10 چون به همساية خود هر قسم قرض دهي ، براي گرفتن گرو به خانه اش داخل مشو.
11 بلكه بيرون بايست تا شخصي كه به او قرض مي دهي گرو را نزد تو بيرون آورد.
12 و اگر مرد فقير باشد در گرو او مخواب.
13 البته به وقت غروب آفتاب گرو را به او پس بده ، تا در رخت خود بخوابد و تو را بركت دهد و به حضور ي�ه�و�ه خدايت ، عدالت شمرده خواهد شد. 14 برمزدوري كه فقير و مسكين باشد ، خواه از برادرانت و خواه از غريباني كه در زمينت در اندرون دروازه هاي تو باشند ظلم منما.
15 در همان روز مزدش را بده ، و آفتاب بر آن غروب نكند ، چونكه او فقير است و دل خود را به آن بسته است ، مبادا بر تو نزد خداوند فرياد برآورد و برا ي تو گناه باشد.
16 پدران به عوض پسران كشته نشوند ، و نه پسران به عوض پدران كشته شوند. هركس براي گناه خود كشته شود. 17 داوري غريب و يتيم را منحرف مساز ، و جامة بيوه را به گرو مگير.
18 و بياد آور كه در مصر غلام بودي و ي�ه�و� ه ، خدايت ، تو را از آنجا فديه داد. بنابراين من تو امر مي فرمايم كه اين كار را معمول داري. 19 چون محصول خود را درمزرعة خويش درو كني ، و درمزرعه ، بافه اي فراموش كني ، براي برداشتن آن برمگرد ، براي غريب و يتيم و بيوه زن باشد تا ي�ه�و�ه خدايت تو را در همة كارهاي دستت بركت دهد.
20 چون زيتون خود را بتكاني ، بار ديگر شاخه ها را متكان ، براي غريب و يتيم و بيوه باشد.
21 چون انگور تاكستان خود را بچيني بار ديگر آن را مچين ، براي غريب و يتيم و بيوه باشد.
22 و بياد آور كه در زمين مصر غلامي بودي. بنابراين تو را امر مي فرمايم كه اين كار را معمول داري.
158