— Դա , անշուշտ , Մերուժան իշխանի զինվորներն են փղերին հարբեցրել ծածուկ ։ Հարմար մի պահի նա իր գնդով կմիանա մեզ . այդպես ենք պայմանավորվել ։
Սպարապետ Մուշեղն իր գնդով կռվում էր աղվանների Ուռնայր թագավորի զորքի դեմ ։ Նա հեռվից ճանաչել էր Ուռնայրի դրոշը և մի հարյուրյակի գլուխ անցած ՝ թրատելով խորանում էր աղվանների դիրքերի մեջ ։ Հայոց ջոկատները կռվելով հետևում էին սպարապետին ։ Չդիմանալով գրոհի թափին ՝ աղվանները խառնեցին շարքերը և սկսեցին նահանջել ։ Հայերն անխնա կոտորում էին նրանց ։ Ուռնայրը տեսնելով իր զինվորների ջարդը , դիմեց փախուստի ։ Բայց Մուշեղը հասավ նրան և հետևից իր երկար նիզակի կոթով սկսեց ծեծել նրա գլուխը ։
— Շնորհակա ՛ լ եղիր ,— կանչեց ,— որ թագավոր մարդ ես , գլխիդ թագ ես կրում , թե չէ քեզ շան նման կսատկացնեի խոսքերիդ համար ։
Թողնելով Ուռնայրին , Մուշեղը գունդը շարժեց դեպի պարսիկների դիրքերի խորքը ։
Հեծելազորերը թևերում կռվում էին փոխնիփոխ հաջողությամբ , կողմերից և ոչ մեկը չէր կարողանում առավելության հասնել ։ Ակնհայտ էր , որ մարտի ելքը որոշելու էին հետևակ գնդերը ։
Մուշեղի առաջընթացը բավարար չէր հաղթանակ ապահովելու համար , քանի որ կենտրոնում պարսիկները մեծ ուժեր էին կուտակել Գնելի դեմ , իսկ հռոմեական զորքերը մարտին չէին մասնակցում , քանի որ պարսիկների հետ ունեցած պայմանի համաձայն իրավունք չունեին հայերի կողմից հարձակողական գործողությունների դիմել ։ Մուշեղը հարկադրված եղավ կասեցնել իր գնդի ընթացքը և սեղմվել դեպի կենտրոն ։
Գնելն իր զորագնդով մխրճվել էր պարսիկների դիրքերի մեջ և ջանում էր խորանալ թրատելով ։ Պարսիկները նրա դեմ երկար նիզակավորներ հանեցին ։ Գնելը յուրայիններին կարգադրեց թրատել նիզակները ։ Նա փռեց երկու հոգու , վերից վար