Արծրուն Պեպանյանի գրքեր Պապ թագավոր կամ մայրամուտից առաջ | Page 25

ու Դեմետրը մենամարտում են միմյանց դեմ , Դեմետրի վրա հարձակվելով ՝ Արծրունյաց իշխանը պատռեց նրա աջ ուսն ու նրան վայր գցեց , ապա կտրեց նրա գլուխն ու գցեց իր մախաղը ։
Երբ պատերազմում Դեմետրը ընկավ , Սյունյաց իշխանը հնչեցրեց խաղաղության փողը , և երկու կողմերից դադարեցրին կոտորածը ։ Կուառսի բնակիչները երբ տեսան , որ սպանվածները քրմեր են , խնդրեցին իրենց իշխաններին դադարեցնել պատերազմը , որպեսզի թաղեն իրենց մեռելներին ։ Եվ նրանք թույլ տվեցին ։ Ապա երկու կողմերից սկսեցին հավաքել իրենց մահացածներին , դրանք այնքան շատ էին , որ գերեզմանի տեղ չմնաց , ուստի լցրին բոլորին մի փոսի մեջ , հուշարձան կանգնեցրին նրանց վրա ։
Շահաբն արքայից թաքուն հագուստի ծայրով սրբեց աչքերից իջնող արցունքները ։
— Ի ՜ նչ մարդիկ էին քրմերը , արքա ՛. դու չես կարող պատկերացնել , թե ինչ աղետ էր նրանց ոչնչացնելը ։ Նրանք դիցերի հետ էին առնչվում , նրանք մարդ չէին , այլ կիսադից ։
— Ինչպիսի ՞ ն էր նրանց տեսքը ,— հարցրեց արքան հետաքրքրությամբ ։
— Գոտկատեղից վեր մերկ էին նրանք , սափրված գլխով , բացառությամբ Գիսանեի քրմերի ։ Բարձր դասը մորուք էր պահում ։ Նրանց մարմինը պատված էր խորհրդավոր դաջվածքներով , որոնց իմաստը միայն նվիրյալները գիտեին ։ Նրանցից անդիմանալի հուր էր հորդում ասես . անպատրաստները չէին կարող մոտիկից երկար շփվել նրանց հետ ։ Երբ մեծ ծեսերի ժամանակ նրանք հավաքվում էին տասներեք հոգով , ապա տաճարը հազիվ էր դիմանում նրանց զորության հանրագումարին ։ Նրանք գիտեին բոլոր հարցերի պատասխանները , թեպետ դրանցից ոչ բոլորն իրավունք ունեին հայտնել մահկանացուներին ։ Կենցաղում ժուժկալ էին , չէին կարևորում սնունդը . այն իրենց հարկավոր էր սոսկ գոյությունը պահելու համար , և ոչնչով չէին ծանրաբեռնում իրենց ։ Ու նաև միս չէին օգտագործում , որպեսզի առնչությունը դիցերի հետ