— Տեսե ՜ լ ,— Շահաբը ծոր տվեց երանությամբ ,— և քանի ՜ անգամ ։ Ծնողներս ինձ նվիրաբերել էին տաճարին ՝ Գիսանեին սպասավորելու համար ։ Դա մեծ պատիվ էր իմ տոհմի համար ։ Այնպես որ ես քայլել սովորել եմ տաճարում ։ Երբ Գրիգորիսը թագավորական զորքի հետ երևաց մեր կողմերում , տասնութս դեռ չէր բոլորել ։
Արքան զգաց , որ նա տրվում է հույզերին ։
— Օ ՜, դառն օրեր էին . ոչ մի թշնամի այդպես անարգ չի եղել , որքան նրանք ։
— Բայց ,— արքային ինչ-որ բան անհասկանալի էր ,— բայց չէ ՞ որ մեր ժողովուրդը նոր կրոնն ընդունել է սիրահոժար ։
— Սիրահոժա ՜ ր ,— դառնությամբ արտաբերեց ծերունին ,— ինչո ՞ ւ չես ասում , տե ՛ ր , արյամբ . այդպես ավելի դիպուկ կլինի ։
— Բայց մեզ այլ բան են ուսուցանել ...
— Ովքե ՞ ր , վանականնե ՞ րը ,— Շահաբն ուսի վրայից նայեց թագավորին ։— Միայն այն արյունը , որ ես եմ տեսել , բավարար է մի հսկա ճակատամարտի ։
Շահաբը հոգոց հանեց ու լռեց ։
Արքան հասկանում էր , որ նա խճճվել է անուրախ հուշերի հորձանուտում ։
— Նրանք Կուառս հասան վաղ առավոտյան ,— բառերը հատհատ արտաբերելով ՝ ասաց Շահաբը ։— Քրմերը տեղյակ էին արդեն , թե կործանելու են եկել մեծն դից Գիսանեն ու Դեմետրը , ուստի գիշերով բոլոր գանձերը լցրել էին գետնափոր տներն ու լուր ուղարկել Աշտիշատի քրմերին , թե շուտափույթ հավաքեցեք պատերազմելու ընդունակ բոլոր մարդկանց և շտապեցեք հասնել մեզ մոտ , որովհետև մեծն Գիսանեն կռվի է դուրս գալիս ուրացող իշխանների դեմ ։ Կուառսի զորքերը նույնպես դարանամուտ էին եղել այգիների ցանկապատերի մոտ , ոմանք էլ անտառներում էին դարանել ։ Գլխավոր քուրմ Արձանը , իր Դեմետր որդուն և Կուառսի քրմական տանից չորս