Բայց որտեղի ՞ ց մարդիկ և միջոցներ . արքունի գանձարանը ծախսերը հոգալ չի կարող , իսկ նախարարների մեջ սակավ են արքայական տան նվիրյալները ։ Ավելին ՝ հարավային նահանգների ավատականությունը պարսկամետ է . կա վտանգ , որ ոմանք կտրվեն Հայաստանի թագը իրենց նվիրելու Շապուհի խոստումներին ։ Իսկ Մամիկոնյաններին ու նրանց խոհակից նախարարներին թեպետ Սասաններից հեռացնում է նոր կրոնը , որի ջերմեռանդ պաշտպանն են , սակայն նրանք էլ իրականում բյուզանդական մի կուսակցություն են Հայաստանում ՝ քահանայապետական դինաստիայի գլխավորությամբ ։ Նրանք դաշնակից են իրեն , բայց չհայտարարված մի պայմանով միայն , որ թագավորական գահը հպատակեցվի քահանայապետությանը և վերջինս լինի պետության ճակատագրի կարգադրիչը թե ՛ ներսում և թե ՛ դրսում , ինչպես եղել էր Տրդատ արքայի , Խոսրով Կոտակի , իր հայր Արշակի օրոք ։ Արշակ արքայի ժամանակներում , օգտվելով երկրի խառնակ վիճակից , կաթողիկոս Ներսեսը եկեղեցուն նոր հողեր էր կցել ՝ բացելով անկելանոցներ , մենաստաններ , իջևանատներ և դրանց գոյությունն այժմ ապահովվում էր շեների վրա դրված հարկերի միջոցներով ։ Մինչդեռ այդ շեներում մարդիկ սովահար են և հույսով իրեն են նայում որպես արքայի և սպասում վիճակի փոփոխության ։ Եվ ինքը պարտավոր էր ելք գտնել դժվարին վիճակից ...։
Նա հիշում էր առաջիկա ճակատամարտի մասին ու սոսկում այն տանուլ տալու մտքից . ինքն այլևս ոտքի կանգնելու հնարավորություն չէր ունենա ։ Ջանում էր հեռու վանել իրենից հոգի մաշող այդ միտքը , բայց այն պտտվում էր իր շուրջը համառ մեղվապարսի պես ։
Իրավիճակի խառնաշփոթությունը վհատությամբ էր պարուրում նրան , և բազմոցի մեջ կծկված ՝ կամենում էր անէանալ , վերանալ աշխարհից ։
Ուժասպառությունից քուն համակեց նրան ։