սկսած նորընտիր կոնսուլներից մինչև ամենահետին ստրուկը , իրենց պարտքն էին համարում Աքերոնի այն ափն ուղարկել երբևիցե իրենց անձը վիրավորած համաքաղաքացիներին ։ Արյունամոլ և դրամատենչ մի խումբ անձանց ազդեցության տակ Սուլլան մահապարտների ցուցակում ՝ պրոսկրիպցիայի մեջ , մտցնում էր բոլորովին անմեղ մարդկանց , ովքեր հարուստ էին , գեղեցիկ տուն , վիլլա կամ կին ունեին ։ Այս խայտառակության գագաթնակետը հանդիսացավ պրոսկրիպցիաների մեջ ընկածներին սպանողների համար երկու տաղանդ պարգևի սահմանումը ։
Եվ սպանում էին ցերեկով թե ՛ գիշերով , ֆորումում , թե ՛ նրբանցքներում , տաճարներում , թե ՛ կրկեսում ։ Կնոջ մոտ սպանում էին ամուսնուն , մոր մոտ կոտորում զավակներին , ստրուկը սպանում էր տիրոջը , հարևանը ՝ հարևանին ։ Բախտախնդիրների ստվար մի խումբ գիշերում էր ֆորումում , որպեսզի առավոտ կանուխ իմանալով պրոսկրիպցիաների մեջ մտցված նոր անունները ՝ առաջինն իրենք դաշույնը խրեն զոհի սիրտը և տիրանան բաղձալի տաղանդներին ։
Հասնելով Մեծ կրկես ՝ Մումերկոսը նոր միայն հասկացավ , թե ինչպիսի անմտություն էր պատգարակը տուն ուղարկելը . բոլորովին մտազբաղ , մոռացել էր , որ Յուպիտերի քուրմն այս ժամին չէր կարող տանը լինել ։ Նա ետ դարձավ ու Սերվիոս Տուլլիոսի պարսպի երկարությամբ գնաց դեպի Կապիտոլիում ։
Սուլլայի լեգեոններն այս կողմից էին քաղաք մտել , և այստեղ ամբողջ թաղամասեր մոխրացած էին հիմնովին ։ Փողոցներում գրեթե շարժում չկար , երբեմն֊երբեմն թափառական շներ էին երևում ու ցնցոտիավոր մուրացկաններ , որոնք շրջում էին լքված տներում ՝ անտեր մնացած մառաններում որևէ ուտելիք գտնելու հույսով ։
Տներից մեկի մոտ սենատորը կանգ առավ , ծխնիներից պոկված դարպասը ճիգով հրեց մի կողմ ու ներս մտավ ։ Ավերված , երբեմնի շքեղ բակում մեռելային լռություն էր տիրում ։ Մարմարյա արձանիկներն անգթորեն ջարդոտված էին , մի քանի օր մոլեգնած հրդեհից պատշգամբը պահող սյունաշարի խոյակներն էին միայն զերծ մնացել մրոտվելուց ։ Ամեն ինչ տակնուվրա էր արված , ավազանիկները լցված էին պատառոտված շորերով ու ջարդված իրերի կտորտանքներով ։ Սենյակներից անթաղ դիակի հոտ էր գալիս ։ Նախկին բարետես առանձնատնից , ուր բազմիցս հաճելի երեկոներ էր անցկացրել նա , որպես հուշ մնացել էին միայն պարսպի երկարությամբ ձգված արնագույն-կարմիր մոլոշավարդերի հրաշքով չտրորված թփերը ։
Մի կերպ զսպելով ցավագին պառթկումը ՝ Մումերկոսը ելավ փողոց , ուր քիչ մնաց ոտնատակ տար գլխատված մի դիակ ։
Երկար քայլելուց նա հևում էր ։ Կապիտոլիում տանող աստիճանների մոտ դադար առավ , շունչը տեղը բերեց , ապա , տոգայի փեշերը հավաքելով , դանդաղաքայլ բարձրացավ բլուրն ի վեր ։
Նա համոզված էր , որ Ֆուֆիդիան ՝ այդ հաստափոր լեգատն [ 7 ] էր լուր տարել Սուլլային ՝ ցանկանալով ոչ այնքան քրմի մահը , որքան վարկաբեկել իրեն դիկտատորի մոտ ։ Իսկ գուցե և ընդհանրապե ՞ ս հեռացնել ասպարեզից ։
Իր և Ֆուֆիդիայի միջև անհաշտությունն սկիզբ էր առել դեռևս Կիլիկիայում , ուր ներկայիս լեգատն աչքի էր ընկել աննախադեպ ագահությամբ և հպատակների հանդեպ գործադրած բռնությամբ ։ Սուլլան ևս բարյացակամ չէր Ֆուֆիդիայի նկատմամբ , բայց պատահեց այնպես , որ կոնսուլների դեմ լրացուցիչ լեգեոններ հավաքագրելու համար շտապ կարգով երկու հազար տաղանդ ոսկու կարիք