հաջողությունները կուղեկցեն իրեն և կհայտնվի փառքի գագաթնակետին ։ Կհայտնվի հանկարծակի , անսպասելի բոլորի համար ։
Որերորդ տարին նա ապրում էր հոգեմաշ այդ սպասումի մեջ , և երբեք հույսը չէր լքում նրան , երբեք չէր կորցնում հավատը գալիք հաջողությունների հանդեպ ։ Որքան զարմացավ , երբ ամուսնությունից հետո մայրը պատմեց իր ծննդյան օրը քրմերի արած գուշակությունների մասին ։ Իսկ նրանք հայտարարել էին , որ ինքը եթե չմեռնի քսան տարեկանում , նշանավոր մարդ է դառնալու ։ Նա ապշել էր զուգադիպություններից , չէ ՞ որ ինքը քսան տարեկան էր , երբ Սուլլան իրեն մտցրեց մահապարտների ցուցակի մեջ ։ Հապա նշանավոր մարդ դառնալու նրանց կանխագուշակությո ՞ ւնը ։ Մի ՞ թե այս ամենի մեջ առկա չէր նախախնամության շունչը ։
Որքան ծանր է , երբ դու , ողջ աշխարհի վրա միայն դու գիտես , որ քո մեջ նստած է ՀԱՆՃԱՐԸ , և քանի որ այն դեռևս չի դրսևորել իրեն ոչ մի ձևով , դու ամենքի համար ամենահասարակ երկոտանի ես , ամենասովորական մահկանացու ։ Որերորդ տարին նա մարմնի հետ կրում էր անասելի այդ ծանրությունը , անվերջ հուսալով , որ եթե ոչ այսօր , ապա մոտ ապագայում կկատարվի հրաշքը , որին սպասել էր և որին այլևս անկարող էր սպասել ։ Եվ ահա , կարծես , գտել էր ուղին , որը ճանաչում կբերի իրեն ։ Ճիշտ է , դատավարությունները տանուլ տվեց , բայց բնատուր օժտվածությունն ու մտքի ճկունությունն արժանացան նրբանկատ հռոմեացիների ուշադրությանը . ինքը , որ այդ գործում տակավին սկսնակ էր և չէր հասցրել ոչ մեկից սովորել , միանգամից ճանաչվեց երկրորդ հռետորը քաղաքի ։ Տարիներ շարունակ փայփայած երազանքները , թվում էր , ուր որ է կիրականանային , թվում էր , կուսանի Մոլոնի մոտ , և ոչինչ այլևս չի կարող արգելք լինել իր ճանապարհին ։ Բայց ահա ինչ-որ փախստականների , անկիրթ ու բռի ծովահենների պատճառով ստիպված էր կատարելագործման գնալու փոխարեն օրորվել Փարմակուզայի ափամերձ ջրերում , և դեռ հարց էր ՝ կազատվե ՞ ր գերությունից , թե ՞ ստիպված կլիներ վերջ տալ կյանքին ։
Օրն ուրախ խրախճանքների մեջ անցկացնող ծովահենների վայրի գոռոցներն ու անպարկեշտ երգերը , հոնիացի գերյալ կանանց համար հարբած ծեծկռտուքները , մինչև լուսաբաց շարունակվող անսանձ օրգիաների ժխորն այլևս տանելի չէին նրա համար , և մի անգամ չհամբերելով հոխորտաց նրանց վրա ՝ պահանջելով իր խցի մոտից կորչել գրողի ծոցը ։ Ծովահենները , երկյուղելով ոչ այնքան նրա կատաղի տոնից , որքան նրա այլայլված ու գունատ արտաքինից , այլևս թրև չէին գալիս նրա լուսամուտի տակ ։ Բայց , միևնույն է , հոգեկան ծանր ապրումները , սպասումն ու ահագնացող ձանձրույթը նրան արդեն հանել էին հավասարակշռությունից ։ Գիշերները նրան հայտնվում էին մղձավանջային տեսիլներ ։ Նրան երևում էր , թե ինքը խաչում է ծովահեններին , իսկ սրանք տանջվելու փոխարեն քրքջում էին , քրքջում ինչ-որ դիվային քրքիջով , այնքան ուժգին , որ վեր էր թռչում այդ ձայնից ։ Իսկ ցերեկը սկսել էին այցի գալ հիվանդագին մտքեր , անվերջ մտածելուց հոգնել էր , գիտակցությունը սկսել էր դուրս գալ սեփական հսկողությունից , և նա իրեն հաճախ բռնում էր երևակայական ինչ-որ անձանց հետ բարձրաձայն վիճելիս ։ Իսկ հետո գիշերները նա միշտ միևնույն նավն էր տեսնում , որ բերում էր Ափրոկլեսին և մյուս ծառաներին , իսկ նրանք հեռվից ուրախ ձեռքով էին անում ու կանչում իրեն ։ Նա վազում էր տախտակամած ու , լսողությունը լարելով , խավարի մեջ հարազատ ձայներ էր ուզում լսել ։