Գլուխ երրորդ
հրապուրել նրան , իսկ երբ կապվի քեզ , նրա գլուխը մտցնես , թե ճանաչում ես մի մարդու , որն ամենից արժանավորն է Կիլիկիա գործուղվելու համար ։
Թույլ չտալով կինը ծանրութեթև անի առաջարկը ՝ Լուկուլլոսը ծոցից հանեց ոսկեդրվագ մի զարդատուփ և դրեց Պրեցիայի ափը ։ Բացելով տուփը ՝ Պրեցիան այնտեղ գտավ սուտակով և շափյուղով զարդարված հրաշագեղ մի շղթա ։
— Օգնի ՛ ր ինձ ընկնել Ասիա , և ես կզարդարեմ քեզ այնպիսի ապարանջաններով , որպիսիք չեն կրել հռոմեական թագուհիներն անգամ ,— կոնսուլյարիսը շղթան գցեց կնոջ պարանոցով ։— Պոնտոս , Ասորիք , Հայաստան . գանձերի այս անհատնում շտեմարանները կփռեմ ոտքերիդ տակ ։
— Շտեմարաններ ինձ պետք չեն ,— հայելու մեջ տնտղելով զարդը ՝ ասաց Պրեցիան ,— գնի ՛ ր ինձ համար մի վիլլա , եթե մեծ հոգս չէ քեզ համար ։ Անցյալ տարի ՝ Լուպերկալիայի տոներին , Կում էի գնացել , այնտեղ մի հրաշալի վիլլա տեսա և այդ օրից կորցրել եմ հանգիստս ։ Ամեն առավոտ , երբ Մորփեոսը լքում է մարմինս , և հոգիս արթնանում է վերստին , ինձ թվում է ՝ կբացեմ աչքերս ու կհայտնվեմ այնտեղ , դուրս կգամ պարտեզ ու կարբենամ պինիաների վաղորդյան բույրով , ականջս կշոյի շատրվանի մելամաղձոտ խշշոցը , բոկոտն կքայլեմ մարջանի փոշով ծածկված ծառուղիներով և կցողվեմ այգաբացի շամանդաղով , ծնկներիս կփարվեն հեզաճկուն վիթեր ու եղնիկներ ...
Պրեցիայի դեմքին երանավետ զմայլություն էր դրոշմվել , և նա իր առջև տեսնում էր Կումի այն վիլլան ։
— Դու կունենաս այդ ամենը , առաջին ռազմավարից քեզ այնքան գանձեր կուղարկեմ , որ կկարողանաս կառուցել այնպիսի շքեղ վիլլա , որպիսին չի տեսել Հռոմն իր պատմության մեջ ։
Պրեցիան սեղմվեց կոնսուլյարիսին և , հայելու մեջ նայելով նրան , փաղաքշանքով ասաց .
— Առավոտյան , երբ գնաս իմ մոտից , կարող ես Կիլիկիա մեկնելու պատրաստություն տեսնել ։ Սետեգան վաղուց սիրահետում է ինձ , ես խուսափում էի նրանից , քանի որ ծեր է արդեն ։
— Առավոտյա ՞ ն ,— Լուկուլլոսը ձևացրեց , թե չհասկացավ ակնարկը ։ — Այո ՛, Լուկիո ՛ ս , այս գիշերը նվիրի ՛ ր ինձ ։
Գլուխ երրորդ
Գերության առաջին օրերն անցան գրեթե աննկատ , քանի որ դեռ ներքուստ հպարտանում էր իր հանդուգն արարքով և մեծ հույսեր էր կապում պրովինցիաներում բնակվող Մարիուսի նախկին զինակիցների հետ , որոնք նրա խորին համոզմամբ ոչինչ չէին խնայի իրենց առաջնորդի զարմիկին փրկելու համար ։ Բայց հետզհետե նա սկսեց տարակուսել իր արարքի ճշմարտացիության վրա , ու երբ լրացավ գերության երկրորդ շաբաթը , իսկ ծառաները չվերադարձան , նա վերջապես ցած գլորվեց հպարտության բարձունքից , և նոր միայն իր վիճակն իրեն ներկայացավ անողոք պարզությամբ ։ Եվ նա սկսեց դատափետել իրեն ՝ փրկագինն անխոհեմաբար ավելացնելու համար , չհասկանալով , թե որ չար ոգին դրդեց իրեն այդ անիմաստ քայլին ։ Ի ՞ նչ էր ուզում ինքն ապացուցել դրանով , մի ՞ թե իր արարքն իսկական