— Իսկապես , ինչո ՞ ւ չփորձես գնալ Մոլոնի մոտ ։ Քեզ անպայման կատարելագործվել է պետք . Ֆակտիոն հո չի ՞ կարող ամեն անգամ ցրել նիստը ։
Կեսարի դեմքին աշխուժություն երևաց , մեկ րոպեի չափ նա լուռ նայեց մորը , ապա ասաց ՝ դառը ժպտալով .
— Դու գիտես , մա ՛ յր , որ ջերմախտի պատճառով ես առանց բժշկի մեկ քայլ անգամ չեմ կարող հեռանալ տնից ։ Ավելացրու սպասավորներին , ստրուկներին , որոնք պիտի ուղեկցեն ինձ ։ Նրանց բոլորին կերակրել է պետք այդ ողջ ընթացքում , հագցնել , հոգալ ճանապարհածախսը ։
— Կարող ես անհոգ մնալ ։― Ավրելիան զգաց , որ ձայնը դողում է ։― Հիմա ես գալիս եմ Լանիոնի մոտից , և նա ...
— Եղբայրներդ միշտ բարեհոգ են եղել իմ հանդեպ , մա ՛ յր , բայց այս անգամ պարտք վերցնել չեմ կարող , քանի որ հայտնի չէ , երբ կկարողանամ վերադարձնել ,— առարկեց Գայոսը , կռահելով մոր միտքը ։
— Թո ՛ ւյլ տուր ավարտեմ խոսքս ,— շարունակեց Ավրելիան ։— Քաջ հայտնի է քեզ , որ Լանիոնը ծառայել է հորդ մոտ , և ահա այսօր առավոտյան իմանում եմ , որ հայրդ դեռ կիմբրական արշավանքից առաջ նրան պարտք էր տվել երկու հազար դենար ...
— Երկու հազար դենա ՞ ր ,— բացականչեց վայրկենապես կերպարանափոխված երիտասարդը ՝ հետաքրքրասիրությունից այրվող շագանակագույն աչքերով նայելով մորը ։— Իսկ ինչո ՞ ւ Լանիոնը մինչև այսօր ոչինչ չէր ասում այդ մասին ։
Նրա շունչը կտրվում էր , ուրախությունից սիրտը քիչ էր մնում դուրս թռչեր կրծքից ։
— Մահից առաջ հայրդ նրան պատվիրել էր փողը վերադարձնել , երբ դրա կարիքը խիստ զգան իր ընտանիքի անդամները ։ Երեկվա քո անհաջողությունից հետո Լանիոնը բանբեր էր ուղարկել ինձ մոտ ՝ խնդրելով գալ ու քննարկել , որ եթե պարտքը հիմա վերադարձնի , կատարա ՞ ծ կլինի արդյոք հորդ պատգամը ։
― Եվ նա կարո ՞ ղ է հիմա վերադարձնել այն ,— Կեսարի համբերությունը սպառվում էր , նա ոտքի էր ելել ու ոգևորված քայլում էր սրահում ։
— Այո ՛,— ասաց Ավրելիան թեթևացած ,— առավոտյան կարող ես գնալ դրամի ետևից ։
— Ես հիմա կգնամ ։ Մոտենալով Կեսարը համբուրեց մորը ։ — Դու փրկեցիր ինձ կործանումից , ազատեցիր ծանր մտորումներից ։
Նա կրկին համբուրեց մորը , ապա ձայնեց Ափրոկլեսին , որ արդեն վերադարձել էր շուկայից , և կարգադրեց մուտքի մոտ հրավիրել պատգարակակիրներին ։
— Այդ ստոր , ծույլ սենատորներին , այդ ամբողջ ծերակույտին ես դեռ ցույց կտամ , թե ում հետ գործ ունեն իրենք ,— գոչեց Կեսարը ՝ գնալով դեպի ճաշասրահի ելքը ։
« Խենթ , իսկական խենթ »,— մտածեց Ավրելիան ՝ փաղաքուշ հայացքով ուղեկցելով որդուն ։ Հետո նա դիմեց դեպի աղոթատուն ։ Ատրիումում պատահաբար նրա աչքովն ընկավ սեփական արտացոլումը , մոտեցավ հայելուն և մի տեսակ զննող հայացքով նայեց իրեն ։ Վերջին օրերի ընթացքում մազերը նկատելի ճերմակել էին , գեղեցկատես