ընտրվածներին` օժտելով նրանց այնպիսի հատկանիշներով, որպիսիք հնում վերագրում
էին աստվածներին:
“Ոսկե Լուսաբացի” անդամները նաև գտնում էին, որ գոյություն ունեն “Անճանաչելի
բարձրյալներ” կոչվող վերին էակներ, որոնց հետ կարելի է կապի մեջ մտնել և նրանցից
իմաստնություն ձեռք բերել: Այդ առնչությունը, սակայն, որպես կանոն, այնքան էլ հարթ չի
ընթանում: Ահա, թե ինչ է գրել “Ոսկե Լուսաբացի” անդամներից մեկը նման մի
առնչության մասին. “Ես զգում էի, որ շփվում եմ հզոր մի ուժի հետ, որը կարելի է
համեմատել շատ մոտ խփող կայծակի հարվածին: Շունչս կտրվում էր, սառը քրտինք էր
ինձ պատում և արյուն էր հոսում իմ քթից, բերանից, ականջներից”:
Առաջարկում ենք մտապահել այս նկարագիրը:
ՀԱՅԱՑՔ ԴԵՊԻ ԵՏ
Դեպի սեփական հեռավոր անցյալը հայացք ուղղելու գործում ետ չէին մնում նաև
գերմանացիները: Նախ Յակոբ Գրիմմը լույս է ընծայեց “Գերմանական դիցաբանություն”
անվանումով գիրքը գերմանական ազգի հեթանոսական ժառանգության մասին: Ապա
հայտնվեց Վագների պես հսկան, և այդ շրջանից սկսած Գերմանիայի և Ավստրիայի
տարածքում սկսեցին ստեղծվել “ֆոլկեշե”` ժողովրդական խմբեր, լիգաներ, օրդեններ`
նպատակ ունենալով վերականգնել հնագույն շրջանի մշակութային, կրոնական-մոգական
ավանդույթները:
Այս հովերով տարված, 19-րդ դարի վերջին ավստրիական Լամբախ քաղաքի
բենեդիկտական մենաստանի վանահայր Թեոդոր Հագենը ժամանակի ընթացքում
մոռացված էզոթերիկ գիտելիքներ որոնել-գտնելու նպատակով ճանապարհվում է
Մերձավոր Արևելք: Այնտեղից նա իր հետ բերում է բազմաթիվ հին ձեռագրեր, որոնց
բովանդակությունը հանելուկ էր անգամ հոգևորականների համար: Վանահայրը
հանձնարարում է վարպետներին վանքում կատարել մի շարք տարօրինակ բարելյեֆներ,
որոնց հիմքում կեռխաչն էր: (Հետաքրքիր մի դրվագ` այդ տարիներին նույն վանքի
երգչախմբում երգում էր նիհարիկ մի տղեկ` Ադոլֆ Շիկլգրուբեր անունով):
Հագենի մահվանից հետո ձեռագրերն անցնում են Յորք Լանս ֆոն Լիբենֆելս անունով
մեկ այլ վանականի: Վերջինս այդ ձեռագրերի հիման վրա ստեղծում է “Նոր եկեղեցու
օրդեն” անունով հոգևոր գաղտնի մի կառույց, որը միավորում էր վերին օժտվածություն
ունեցող տղամարդկանց:
Ինչու՞ հենց օրդեն, և արդյո՞ք սա նորամուծություն էր գերմանական էլիտայի կյանքում:
Հարցն այն է, որ գերմանական ժողովրդի վերջին հարյուրամյակների պատմությունը
հարուստ է հասարակության առանձին շերտերի կամ խավերի նպատակային
ինքնակազմակերպման օրինակներով, երբ որպես կառույց կիրառվել է օրդենը: Այսպես,
ազնվականներին միավորող միություն-օրդեն գոյություն է ունեցել դեռևս 1525 թվականին,
որի կարգախոսը դասական արդարության պահպանումն էր` “Յուրաքանչյուրին` իրենը”:
1701 թվականին Սև արծիվի օրդեն կար Պրուսիայում: Այն ուշադրություն էր դարձնում
տղամարդու դաստիարակությանը. նպատակը ինքնատիրապետող, կարգապահ, ոգու
ամրություն ունեցող, կյանքի դաժան պայմաններին վարժված մարդկանց ձևավորումն էր:
Այս մեթոդն արդյունավետ կերպով կիրառվում էր բանակում:
Անցնենք առաջ:
1911 թվականի ամառային արևադարձի (տարվա ամենագլխավոր) օրը Գվիդո ֆոն
Լիստը գերմանական հնագույն կաստաներից մեկի անունով Վիեննայում ստեղծում է
Արմանական օրդենը, որն իրեն համարում էր ռոզենկրեյցերների ընկերության
ավանդույթների շարունակողը: Սակայն Լիստը ռոզենկրեյցերների հիմնական թեզերի մեջ
25