Արծրուն Պեպանյանի գրքեր ԱՆԿՈՒՄ, ԹԵ ՎԵՐԵԼՔ | Page 30
Այստեղ արդեն խաղի մեջ է մտնում ազգային գործոնը`
«պիտի բազմանա հատկապես մեր ազգը, այն խիստ կարիք է
զգում կենսատարածքի, և մեր խնդիրն է այդ կենսատարածքը
վերցնել»:
Եվ բացեիբաց ներկայացվում է, թե որն է այդ
պահանջված ու անհրաժեշտ կենսատարածքը, առանց որի ազգը
չի կարող կատարել իր դերակատարությունը.
աշխարհի»
սահմանները
չեն
Ռուսաստանի Դաշնության
Ուկրաինայի, Բելոռուսի
պատմական հեռանկարում
կարող
«Ռուսական
սահմանափակվել
սահմաններով:
Ռուսաստանի,
վերամիավորումը
մեր
տեսանելի
քաղաքակրթության
զարգացման հիմնահարցերից է»: Բայց սահմանները դրանով էլ
չեն
ավարտվում`
խնդիր
է
դրվում
հետխորհրդային
տարածքները վերստին վերամիավորել ռուսական դրոշի ներքո:
Ու դա պիտի արվի, հաշվի չնստելով միջոցների հետ` որտեղ
հնարավոր է, փափուկ մեթոդներով, որտեղ հնաավոր չէ` կոշտ
մեթոդներով:
Կենսատարածքի
նվաճման
գաղափարն
ունի
միբիլիզացնող բավարար էներգիա, անհրաժեշտ քարոզչության
դեպքում
այն
ունակ
է
մարդկանց
առաջնորդել
մարտի,
հարկադրել գործարաններ կառուցել, քաղաքներ վեր խոյացնել և
պոեմներ
գրել:
Բայց
այն
իր
գաղափարական-տրենսցենդենտ
հերթին
կարիք
հիմնավորման:
է զգում
Սա անել
հնարավոր չէ առանց ռուսական ցեղակրոնությանը դիմելու:
Խնդիրը
լուծելու
ներկայացուցիչներ
համար
ռուսական
էլիտայի
որոշ
առաջարկում են իրագործել «Ռուսական
հավատք» ծրագիրը: Համաձայն այդ ծրագրի, ազգն ինքը պիտի
հռչակվի
որպես
ունիվերսալ
կրոնական
արժեք,
որպես
30