"Эхэ нютаг Хоорхэмни" Эхэ нютаг Хоорхэмни | Page 58
ИЛАЛТА ШЭРЭЭЛСЭГШЭДТЭ ТУҺАЛЫТ!
Гунгаржаб Ванзатович Гончиков Хэжэнгын
аймагай Хөөрхэ нютагта 1909 оной мартын 19-дэ
түрэһэн намтартай. Комсомольск–на-Амуре хотодо
1940 ондо сэрэгэй албанда абтаһан юм.
1942 ондо Алас Дурна 375-дахи броневотанкова
һургуули гараа. 1942 ондо январь һарада фронт
эльгээгдэжэ, авторотын 75-дахи таһагта эльгээгдээ.
1943 оной августһаа жолоошодой ротын таһагай
ахалагша болоо. 1946 ондо Германида алба хэһэнэй
удаа табигдаа. Эсэгэ Ороноо хамгаалгын I шатын
ордентой, «Шэнэ зоригой түлөө» гэһэн гурбан
ордентой, баяр ёһололой олон шангуудтай юм.
Дайнай үедэ эжынь – Бадмын Цэжэб, Улаан Хаан
буурал баабайдаа ходол зальбаржа, эдеэнэйнгээ
дээжэ, һүн, сэржэмээ үргэжэ, хүбүүнэйнгээ
бүтэн бусажа ерэхын түлөө зальбарһанайнь тула
Гунгаржаб хүбүүниинь гэртээ бусажа ерээ, эжыгээ
баярлуулаа. Илалтада өөрынгөө хубита оруулһан
ехэ габьяатай.
Мүнөө болоходо, Гунгаржаб Ванзатович үндэр
наһа – 85 хүрэбэшье, этигэл найдалаа орхёогүй. «Үшөөл удаан хүлеэжэ, болбосон
түхэлтэй байратай болохые хүсэжэ, хүлеэжэл һуунаб. Агуу Илалтын 60 жэлэй
ойдо Илалта шэрээлсэһэн бидэнээ, сэрэгшэдээ, гүрэн түрэмнай анхарха бэзэ гэжэ
найдажал һуудаг гээшэб даа», - гэжэ һуухадань, юуншье гэжэ хэлэхын аргагүй
харамтай, ехэ голхоролтой байгаал даа. Иимэ ухаан түгэс, этигэл найдабаритай
дээдын захиргаан анхарха бэзэ гэжэ хүлеэжэ, хөөрэжэ байхаадань, үгөөр
хэмжэшэгүй сэдьхэлээрээ уяржа, эльгэ зүрхөөрөө хайрлажа һуугаалди даа.
«Лысая гора» гэжэ газарта ород эзэтэй айлай жаахан модон гэрэй подвал гэхээр
нэгэдэхи дабхарта басагандаа үргүүлжэ мүнөө Г.В. Гончиков һуунал даа.
Эсэгын дайнда ами бэеэрээ 6 жэлдэ тэмсэжэ, тэсэжэ, Агууехэ Илалта
шэрээлсэһэн ёһотой баатар сэрэгшэ хүбүүн үндэр наһанайнгаа үзүүртэ
баяртайшье, гомдолтойшье байхадань, үнэхөөрөө голхорхоор байна.
Иимэ ёһотой сэрэгшэдэй тон үсөөхэн амиды мэндэ үлэнхэйнь арад зон булта
һайн мэдэнэ бшуу.
Хэжэнгэ нютагаархидынь, дээдэ гүрэнэй захиргаанайхид анхаржа, гэр байра
олголсыт, ажабайдалдань дүнгэлсыт гэжэ нютагаархидайнь зүгһөө гуйнабди.
Гүнзэннорбу Гунзынов, Роза Дашиева.
2005 г.
56