«Ψυχολογία :έρευνα & εφαρμογές»
Νοέμ, 2019
Tόμος 2, Τεύχος 5, ISSN: 2623- 3673
συνολικής πορείας της ΔΔ ή, αντιθέτως, εαν η νευρονοητική
ανεπάρκεια είναι αυτή που προκαλεί κακή συμμόρφωση στη
θεραπεία και αντικατοπτρίζει μια πιο σοβαρή μορφή της ασθένειας.
[298] .
Είναι γνωστό ότι οι ασθενείς με ΔΔ, συχνά λαμβάνουν θεραπεία με
βενζοδιαζεπίνες οι οποίες επιδρούν στη μνήμη [299]. Επίσης,
ορισμένοι ασθενείς λαμβάνουν θεραπεία με σύνθετους
συνδυασμούς
λιθίου,
αντιψυχωσικών,
αντιεπιληπτικών,
αντικαταθλιπτικών και βενζοδιαζεπινών, και οι συνδυαστικές
επιδράσεις αυτών των φαρμάκων στη νευρογνωσία είναι θέμα
εικασιών και όχι έρευνας. Η φαρμακευτική αγωγή ενδέχεται να
προκαλεί κάποιο βαθμό νευρογνωστικής ανεπάρκειας, ιδίως στην
παρατεταμένη προσοχή και την ψυχοκινητική ταχύτητα [9]. Είναι
δύσκολο να διαφοροποιηθεί αυτή η βλάβη από την ανεπάρκεια
που προκαλείται από την ίδια την ασθένεια. Μελέτες σύγκρισης
των ευθυμικών ασθενών με ή χωρίς φαρμακευτική αγωγή έχουν
αναφέρει ότι υπάρχουν ελάχιστες επιδράσεις της φαρμακευτικής
αγωγής στην επίδοση νευρογνωστικής δοκιμής [104, 300]. Έχει
επίσης αναφερθεί ότι οι ασθενείς που αξιολογήθηκαν κατά τη
διάρκεια του πρώτου επεισοδίου τους, δηλαδή πριν από
οποιαδήποτε έκθεση σε φάρμακα, παρουσίασαν επίσης
νευρονοητική δυσλειτουργία περίπου παρόμοια με την ανεπάρκεια
που παρατηρήθηκε σε 16 ασθενείς με χρόνια φαρμακευτική αγωγή
[301]. Ωστόσο, υπάρχει μία μελέτη η οποία ανέφερε ότι οι ασθενείς
με ΔΔ-II που έλαβαν φαρμακευτική αγωγή, παρουσίασαν
χειρότερες επιδόσεις στην παρατεταμένη προσοχή από τους
ασθενείς με ΔΔ-II που δεν έλαβαν φαρμακευτική αγωγή [287]. Στα
άτομα με πλήρη ύφεση μεταξύ των επεισοδίων που
συμμορφώνονται στη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής , αυτή η
ανεπιθύμητη ενέργεια μπορεί να είναι προφανής, ωστόσο είναι
επίσης γνωστό ότι η διακοπή της θεραπείας θα επηρεάσει
αρνητικά τη συνολική πορεία της νόσου. Είναι ατυχές το γεγονός
ότι καμία γνωστή φαρμακοθεραπεία επί του παρόντος δεν
βελτιώνει σημαντικά τη νευρογνωσία στην ΔΔ. Τα πρωταρχικά
ευρήματα υποδεικνύουν κάποια δυνητική αξία για επιπρόσθετα
διεγερτικά, όπως η μοδαφινίλη και οι νέοι πειραματικοί παράγοντες
[268].
2. Η επίδραση των ψυχωσικών συμπτωμάτων
Έχει αποδειχθεί ότι η παρουσία ψυχωτικών συμπτωμάτων
σχετίζεται ισχυρά με την επιδείνωση της συνολικής νευρονοητικής
επίδοσης [48, 57, 83, 84, 94, 100, 108, 129, 190, 227, 302-307] και
στους ψυχωσικούς ασθενείς διάφορες πτυχές της νευρογνωστικής
δυσλειτουργίας είναι παρόμοιες σε μέγεθος με αυτές που
παρατηρούνται σε ασθενείς με σχιζοφρένεια [85, 133, 307].
Υπάρχουν επίσης ορισμένες αρνητικές μελέτες [66, 77, 190, 227]
και δείχνουν ότι το έλλειμμα της ΔΔ είναι συνολικά λιγότερο έντονο
σε σύγκριση με τη σχιζοφρένεια. Ωστόσο, σε πολλούς
νευρογνωσιακούς τομείς, όπως η μνήμη εργασίας και η
εκτελεστική λειτουργία, το έλλειμμα είναι παρόμοιο με αυτό που