«Ψυχολογία :έρευνα & εφαρμογές»
Νοέμ, 2019
Tόμος 2, Τεύχος 5, ISSN: 2623- 3673
5.1 Σεβασμός του προσωπικού χώρου
Απαιτείται σεβασμός του χώρου τόσο του ασθενούς όσο και του
κλινικού. Ιδανική θεωρείται η απόσταση τουλάχιστον 2 βραχιόνων.
5.2 Αποφυγή της προκλητικότητας
Είναι πολύ σημαντική η αποφυγή της ιατρογενούς κλιμάκωσης της
ψυχοκινητικής διέγερσης. Ο κλινικός πρέπει να αποδείξει με μη
λεκτικά μηνύματα ότι δεν θα βλάψει τον ασθενή, ότι θέλει να τον
ακούσει και ότι επιθυμεί να εγγυηθεί την ασφάλεια όλων. Σ’ αυτό το
πλαίσιο τα χέρια του θα πρέπει να είναι ορατά και όχι σφιγμένα.
5.3 Εγκατάσταση λεκτικής επικοινωνίας
Μόνο ένα άτομο πρέπει να αλληλεπιδρά λεκτικά με τον ασθενή. Αυτό
το άτομο είναι το πρώτο πρόσωπο που έρχεται σε επαφή μαζί του
και θα πρέπει να είναι το άτομο που έχει οριστεί εκ των προτέρων
από την ομάδα αποκλιμάκωσης για την αντιμετώπισή του. Η
εγκατάσταση της λεκτικής επικοινωνίας πρέπει να γίνεται έγκαιρα και
ξεκινά με τη σύσταση στον ασθενή (όνομα και ιδιότητα) και εγγύηση
της ασφάλειάς του.
5.4 Συντομία
Οι διεγερμένοι ασθενείς έχουν μειωμένη ικανότητα επεξεργασίας
λεκτικών πληροφοριών και γι’ αυτό πρέπει να χρησιμοποιούνται
σύντομες προτάσεις και απλό λεξιλόγιο αποφεύγοντας τη χρήση
ειδικής ορολογίας.
5.5 Αναγνώριση των επιθυμιών και των συναισθημάτων του
διεγερμένου ασθενούς
Η χρήση των «ελεύθερων πληροφοριών» στοχεύει στον
προσδιορισμό της βούλησης και των συναισθημάτων του ασθενούς.
Οι "ελεύθερες πληροφορίες" συλλέγονται από τα ασήμαντες
λεπτομέρειες του λόγου του, τη γλώσσα του σώματός του ή από τη
γνώση του ιστορικού του, εάν φυσικά ο ασθενής είναι γνωστός στον
κλινικό από προηγούμενη συνάντησή τους.
5.6 Ενεργητική ακρόαση του ασθενούς
Ο κλινικός οφείλει να μεταδώσει στον ασθενή ότι του δίνει τη δέουσα
προσοχή. Αυτό το μήνυμα δίνεται με την ενεργητική ακρόαση του
ασθενούς από τον κλινικό.
5.7 Συμφωνία ή συμφωνία μέσω ήπιας αντιπαράθεσης
Υπάρχουν 3 βασικοί τρόποι συμφωνίας με τον ασθενή. Ο πρώτος
περιγράφει αυτό που συμβαίνει (αν ο ασθενής διεγερθεί μετά από