Ποια είναι η σημασία και οι επιπτώσεις της οστεοπόρωσης ;
Η οστεοπόρωση αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας για δύο λόγους : Πρώτον , διότι είναι συχνή και δεύτερον , διότι συνεπάγεται σοβαρές επιπτώσεις στους ασθενείς και στις οικογένειές τους , στο σύστημα υγείας και στην εθνική οικονομία .
Η κύρια κλινική εκδήλωση της οστεοπόρωσης είναι τα κατάγματα χαμηλής ενέργειας , δηλ . τα κατάγματα που συμβαίνουν μετά από ελαφρού βαθμού τραυματισμό , όπως είναι π . χ . η πτώση από την όρθια θέση . Περίπου στο 40 % των περιπτώσεων τα οστεοπορωτικά κατάγματα αφορούν τους σπονδύλους , 20 % τον αυχένα του μηριαίου οστού , 20 % την κερκίδα και 20 % διάφορα άλλα οστά . Αν και η οστεοπόρωση γενικά θεωρείται ως πάθηση των γυναικών , ωστόσο , όπως ήδη αναφέρθηκε παραπάνω , η οστεοπόρωση προσβάλλει και τους άνδρες . Έχει μάλιστα διαπιστωθεί ότι το 30 % των οστεοπορωτικών καταγμάτων του αυχένα του μηριαίου οστού και το 20 % των οστεοπορωτικών καταγμάτων των σπονδύλων συμβαίνουν στους άνδρες .
Ο κίνδυνος των καταγμάτων του ισχίου , των σπονδύλων αλλά και της κερκίδας αυξάνει με την πρόοδο της ηλικίας τόσο στις γυναίκες , όσο και στους άνδρες . Έχει μάλιστα υπολογιστεί ότι ο κίνδυνος οστεοπορωτικού κατάγματος στις γυναίκες ηλικίας 50 ετών και πάνω είναι 40-50 % και στους άνδρες 15-20 %.
Οι δυσμενείς επιπτώσεις της οστεοπόρωσης στους ασθενείς και στις οικογένειές τους , στο σύστημα υγείας και στην εθνική οικονομία οφείλονται στα κατάγματα .
Ενδεικτικά αναφέρονται μερικές μόνο από τις επιπτώσεις αυτές :
• Η θνησιμότητα στους ασθενείς με κατάγματα του ισχίου και με κλινικώς συμπτωματικά κατάγματα σπονδύλων είναι σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη που παρατηρείται σε άτομα του ίδιου φύλου και της ίδιας ηλικίας στο γενικό πληθυσμό . Για παράδειγμα , μέσα στον πρώτο χρόνο μετά από το κάταγμα περίπου 20 % των ασθενών με κάταγμα του ισχίου και 25 % των ασθενών με κάταγμα σπονδύλων πεθαίνουν .
• Ένα χρόνο μετά από κάταγμα του ισχίου μόνο το 50 % των ασθενών μπορούν να εκτελούν χωρίς βοήθεια τις συνήθεις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής .
• Σε ετήσια βάση ο αριθμός των ημερών νοσοκομειακής νοσηλείας για τους ασθενείς με οστεοπορωτικά κατάγματα είναι σημαντικά μεγαλύτερος από τον αριθμό των ημερών νοσοκομειακής νοσηλείας που χρειάζεται για τους ασθενείς με αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή σακχαρώδη διαβήτη ή έμφραγμα του μυοκαρδίου ή καρκίνο του μαστού .
Εξάλλου , το 2000 στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 15 τότε κρατών-μελών ( συνολικός πληθυσμός 379.000.000 άνθρωποι ) υπολογίστηκε ότι συνέβησαν 3,79 εκατομμύρια οστεοπορωτικά κατάγματα και ότι το άμεσο κόστος των καταγμάτων αυτών ( δαπάνες νοσηλείας , χειρουργικών επεμβάσεων και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ) ήταν περίπου 32 δισεκατομμύρια Ευρώ .