Προφήτης της Νέας Σμύρνης τεύχος 41 Ιούνιος 2017 Ο Προφήτης Tεύχος 67 Ιανουάριος 2020 | Page 5

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ Σ 2020 5 Αγάπη μόνο… αντί για αδελφοφάδες της δημοσιογραφίας Της Άννας Στεργίου ([email protected]), Μέλος ΕΣΗΤΛΣΥΜ Δ υο Ελλάδες, δυο ομάδες, δυο κόμμα- τα, δυο πράσινοι και βένετοι. Ναι, η Ελλάδα είναι στα δυο. Μόνιμα διαι- ρεμένη, αδελφοφάδες σκοτωμένες, σαν να μην πέρασε μία μέρα, από τότε που οι αρχαί- οι ημών πρόγονοι εξοστράκιζαν τους μεν και τους δε, ευλογία και κατάρα της φυλής μας. Και λίγες είναι οι φωνές αυτές, που λένε τα σύκα-σύκα και τη σκάφ-σκάφη. Που λένε πως το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν ήταν από τα πετυχημένα. Αυ- τές, που λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα κατάφερε στο Μάτι αλλά βρέθη- κε με την πλάτη στον τοίχο. Δημοσιογραφία στρατευμένη και παμπόνηρη. Δημοσιογραφία πυροβολημένη από εκατό πλευ- ρές, αρθρογραφία υπογεγραμ- μένη, μέσα από κομματικούς σωλήνες. Και άνθρωποι να εξευ- τελίζονται δημόσια προσπαθώ- ντας να παρουσιάσουν εικόνες Χαβάης, για τη χωματερή Λιοσί- ων. Υπερφίαλες προσωπικότητες να τις παρουσιάζουν ως «απα- ραίτητες». Δημοσιογραφία, χωρίς αιδώ να εξαρτά την είδηση από το χρώμα του κόμμα- τος, που ανεβοκατεβαίνει. Δημοσιογραφία, που δεν σέβεται τον πεινασμένο, αυτόν, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Δημοσιογραφία λα- ϊκίστικη να μην βρίσκει κι ο δυνατός το δίκιό του, όταν έχει, αλλά να είναι ζηλεμένος, απα- ξιωμένος. Ελιτίστικη αλλά και δημοσιογραφία της κα- κομοιριάς και της κουτοπονηριάς δεν ταιριά- ζει σε τούτο το λαό. Νισάφι πια. Δεν ταιριάζει να βγαίνει ο Άδωνις να μιλάει για τα 200 ευρώ και να μην τον κράζουν κι οι πέτρες` να μιλά για μετανάστες νεκρούς από τα νερά του Ιονί- ου με το 112 και να μην βγαίνουν και τα τσι- μέντα να τον κράξουν. Κι είναι δίπλα εκείνοι που δε βάζουν στη θέση της, την άλλοτε κρα- ταιά κυρία, που μιλούσε για τους «λαθρομε- τανάστες που λιάζονται». Σκωπτικά μεν αλλά χωρίς δόση αντίληψης ότι για κάποιους είναι αλάτι στην πληγή. Δεν είναι κακό ο δημοσιογράφος να έχει πο- λιτική άποψη. Δεν είναι κακό να έχει πολιτικές θέσεις. Είναι κακό αυτές οι θέσεις να γίνονται ασανσέρ, ανάλογα με το αν είναι πολιτικός της αρεσκείας του, στα πάνω του ή στα κάτω του. Είναι κακό αν σταματήσει την αργία των Τριών Ιεραρχών ο Φίλης, αλλά τέλειο άμα το πει η Κεραμέως. Είναι κακό να λέει η άλλη ενώ είναι εν ενεργεία βουλευτής για τους «μπά- τσους, γουρούνια, δολοφόνους» κι οι άλλοι να σωπαίνουν. Ένα χάος και μία άβυσσος ανάμεσα στην αλή- θεια και στη φτιαχτή πραγματικότητα, αυτή, που βαφτίζει το κρέας, ψάρι και το ψάρι λά- χανο. Και βέβαια αυτή είναι η δημοσιογραφία που ταιριάζει σε μία χώρα, μη κανονική, που όποιος πει κανονικά τη γνώμη του, χρεώνεται το κόστος της αλήθειας. Από τα σκονάκια για ερωτήσεις μέχρι τα πραγματικά περιστατικά ένας κόσμος κομμέ- νος και ραμμένος ανάλο- γα με την κομματική λο- γική, που μας έφτασε, να μαζεύουμε φαγώσιμα από τα σκουπίδια. Να βλέπου- με τις ουρές στα νοσοκο- μεία και να σωπαίνουμε ανάλογα με την κομματι- κή ταυτότητα του επικε- φαλής. Σώνει πια, με τη δημοσιο- γραφία της μαύρης συμ- φοράς, που αντί να δι- δαχτεί μέσα στην κρίση, κλείνει τα μάτια, στη μπό- χα. Πάει να βάλει όλα σπυ- ριά, χαλασμένα και μη, στο ίδιο τσουβάλι. Η ιστορία με το μνημό- νιο έδειξε τις πλευρές της ιστορίας. Ποιοι δημοσιο- γράφοι κράτησαν ό, τι μπορούσαν μέσα σε συνθήκες πενίας, τον εαυτό τους και ποιοι έμειναν στην πλευρά των εχθρών της ιστορί- ας. Αυτών, που έμειναν άνθρωποι σοβαροί κι αυτών, που έγιναν δουλοπρεπείς και μοιραίοι για θέσεις-κλειδιά. Η δημοσιογραφία δεν μπορεί να κάνει άλλο τη στρουθοκάμηλο. Κι οι δημοσιογράφοι όσο δεν τηρούν έστω μικρές αποστάσεις ασφα- λείας από τα κέντρα εξουσίας κινδυνεύουν να είναι πιο φερέφωνα από τους εργοδότες και κυρίως να είναι σε πόλεμο με την κοινωνία…