Προφήτης της Νέας Σμύρνης τεύχος 41 Ιούνιος 2017 Ο Προφήτης Tεύχος 67 Ιανουάριος 2020 | Page 4

4
ΠΟΛΙΤΙΚΑ
την ποικιλία και την ευελιξία των δυνατών
χρήσεων, με ενεργειακό σχεδιασμό κ.λπ.
Ένα Δημαρχείο που θα αποκτούσε άλλο ρόλο
και διάσταση, σε μια πυκνοδομημένη πόλη
με κτήρια που δεν «ανοίγονται» στον Δημό-
σιο Χώρο.
Η έλλειψη χώρων είναι διαχρονική;
Είναι αντικειμενική;
Όταν η πλειοψηφία των δήμων, ξεκινώντας
ασφαλώς από πιο δύσκολες αφετηρίες, απο-
λαμβάνει σήμερα το δημαρχείο τους, η Νέα
Σμύρνη παραμένει στις ελάχιστες πόλεις-δή-
μους που όχι μόνο στερούνται δημαρχείου,
αλλά εδώ και δεκαετίες χρησιμοποιεί εντε-
λώς ακατάλληλα κτήρια (για εργαζόμενους
και κοινό).
Η σημερινή δυσκολία έλλειψης χώρων δεν
αφορά μόνο το Δημαρχείο, αλλά και γενικό-
τερες ανάγκες της πόλης,στην Παιδεία,τον
Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, την Ανακύκλω-
ση κ.λπ. Είναι πρόσφατη η αναστάτωση που
προκλήθηκε στην εκπαιδευτική κοινότητα
από την άτσαλη προσπάθεια της Συνδιοική-
σης Τζουλάκη-Λαρίση, να κλείσουν τα Σχο-
λεία της Εστίας Πρόσφατη είναι επίσης η επι-
λογή της Δημ. Αρχής, αντί να διευκολύνει και
να διασφαλίσει την επαναλειτουργία του εμ-
βληματικού κινηματογράφου «Άταλλος», να
τον αφήσει να κλείσει και να μετατραπεί σε
μια υπόγεια αίθουσα αποθήκη (αφού απογυ-
μνώθηκε από τη χρήση της ) που τώρα φιλο-
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020
δοξεί να μετατρέψει σε Υπόγειο Πολιτιστικό
Κέντρο της πόλης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα κατασπατάλη-
σης χώρου αποτελεί και η «αξιοποίηση» της
πλατείας Καρύλου, ενός εξαιρετικά πολύτι-
μου χώρου για την πόλη ένα γιγαντιαίο, μισο-
άδειο, μισογεμάτο γκαράζ, που ελάχιστα συ-
νέβαλλε στην μείωση των προβλημάτων και
που έτσι ή αλλιώς ο σχεδιασμός του θα μπο-
ρούσε να συνδυαστεί με την κάλυψη και άλ-
λων αναγκών μια πλατεία μηδενικής λει-
τουργικότητας και αμφίβολης τουλάχιστον
αισθητικής, σχεδιασμένη «εκ των ενόντων
(δίπλα στην βραβευμένη Κεντρική Πλατεία)
που αναφέρεται σαν παράδειγμα κακού σχε-
διασμού και διαχωρίζει αντί να ενώνει την Κε-
ντρική Πλατεία και το Άλσος.
Στάση αναμονής και έλλειψη επιθετικής προ-
σέγγισης όσον αφορά τους ελάχιστους ελεύ-
θερους χώρους και οικόπεδα της πόλης.
Η έλλειψη χώρων, που επικαλείται η Δημ.
Αρχή, δεν αποτελεί διαχρονική, αντικειμενι-
κή πραγματικότητα, αλλά προέκυψε ως απο-
τέλεσμα πολιτικών που ακολουθήθηκαν εδώ
και χρόνια. Κοντόφθαλμων πολιτικών που
αδυνατούσαν να οραματισθούν την πόλη, να
αφουγκραστούν τις ανάγκες της και να σχεδι-
άσουν μαζί της το μέλλον.
Και τώρα τι;
Οι αντικειμενικές ανάγκες της πόλης συνεχώς
θα αυξάνονται ενώ οι δυνατότητες της σε χώ-
ρους θα περιορίζονται. Ο χρόνος «σφίγγει».
Ας τολμήσουμε, έστω τώρα, να οραματισθού-
με, να φτιάξουμε την πόλη μας προχωρώντας
με λύσεις που ίσως από πρώτη ματιά φαντά-
ζουν δύσκολες.
Ας υιοθετήσουμε μια νέα, τολμηρή, επιστημο-
νικά τεκμηριωμένη και κοινωνικά στοιχειοθε-
τημένη προσέγγιση, επανεξετάζοντας βασικά
ζητήματα λειτουργίας της πόλης: ελεύθεροι
χώροι - αναξιοποίητες πλατείες - οδικοί άξο-
νες - αναπτυξιακά μέτρα - ενίσχυση της περι-
φέρειας και των γειτονιών - σχεδιασμός πε-
ζοδρομίων κ.λπ. Ας επανασχεδιάσουμε την
πόλη, κρατώντας και βελτιώνοντας τα θετικά
της και επιλύοντας, στον βαθμό του δυνατού,
τα προβλήματα της. Να γίνουμε τώρα απαι-
τητικοί, ανυπόμονοι, διεκδικητικοί. Αφορά τη
ζωή και την πόλη μας.
Θα μπορούσαμε, δύσκολα και ίσως επώδυνα,
να προικίσουμε την πόλη και τις επερχόμενες
Δημ. Αρχές με έναν ευέλικτο, αποτελεσματι-
κό, αναπτυξιακό Σχεδιασμό. Αυτή είναι η κα-
τεύθυνση που η Δημ. Αρχή οφείλει να κινηθεί
και να αναπτύξει πρωτοβουλίες συνεννόησης
και σύνθεσης, σε μια ανοιχτή δημιουργική
συζήτηση με τις Δημ. Παρατάξεις, την πόλη
και τους Φορείς της.
Η Στροφή Νέας Σμύρνης είναι έτοιμη να συμ-
βάλει σε μια τέτοια προσπάθεια.
Η άλλη επιλογή είναι η «Μινέτα», ο «Άταλλος»,
και η συνέχεια και η όξυνση των αδιέξοδων.
Το όνομα βοηθά και πονάει
Του Πολυχρόνη Ντάγιου , Μέλος ΕΣΗΤΛΣΥΜ

Γ
ια μερικές πολιτικές οικογένειες, όπως
των Παπανδρέου, Καραμανλή, Ζαΐμη,
Ράλλη, Βενιζέλου, Μητσοτάκη, Κεφα-
λογιάννη, Βαρβιτσιώτη και άλλες, η πολιτι-
κή τρέχει στο «αίμα τους» και κάθεται στους
σβέρκους μας. Αλλά όπως δείχνει η ιστορία,
όποιος προέρχεται από μια ισχυρή πολιτική
οικογένεια δεν σημαίνει ότι μπορεί να έχει
απευθείας εισιτήριο για την «κορυφή».
«Το όνομα Βοηθά και πονάει, είναι ένα δίκοπο
σπαθί». Βοηθά αρχικά τον υποψήφιο με την
αναγνώριση ονόματος και το πιο σημαντικό
με τη συγκέντρωση κεφαλαίων… αλλά πολ-
λοί ψηφίζουν και εναντίον του παιδιού λόγω
του ονόματος που φέρει.
Τα παιδιά των πολιτικών οικογενειών κληρο-
νομούν ένα θησαυροφυλάκιο επαφών, εκ-
στρατείες και συχνά εγκρίσεις, αλλά τα οφέλη
έχουν τα όριά τους. Συμπεραίνουμε ότι ένα
εμπορικό σήμα –ένα διάσημο οικογενειακό
όνομα– αποκτά ένα βήμα πάνω στην πολιτι-
κή σκάλα χωρίς να το αξίζει απαραίτητα. Για
εκείνους τους «διαδόχους» που καταφέρνουν
να ανέβουν στην εξουσία, η και να πραγμα-
τοποιήσουν νίκη σε εκλογές μπορεί να μετα-
τραπεί πιο πολύ σε βάρος περισσότερο από
όφελος, διότι με ένα αναγνωρίσιμο όνομα
έρχεται μια κληρονομιά - και η πίεση για την
υπεράσπισή της.
Στην Ελλάδα μέχρι τώρα επιβεβαιώνεται η πα-
ταγώδης αποτυχία στη πλειοψηφία των «δια-
δόχων» και μάλιστα με καταστροφικές συ-
νέπειες και καταδικαστική κληρονομιά στον
Ελληνικό Λαό για δεκαετίες, από τρεις τουλά-
χιστον «διαδόχους» και από τις δύο
πολιτικές πλευρές. Η πλειοψηφία
των γόνων πολιτικών τζακιών είναι
παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στις
ανέσεις και την ασφάλεια, είναι παι-
διά που πιθανώς να μη χρειάστη-
κε ποτέ να εργαστούν, είναι παιδιά
που ποτέ δε γνώρισαν τα προβλή-
ματα, τις δυσκολίες και την καθημε-
ρινότητα των πολιτών, αλλά για ένα
περίεργο λόγο δικαιωματικά(για
τους ίδιους) και με την πραγματικά
αδικαιολόγητη και ανυπόστατη επι-
κύρωση του Λαού, καλούνται να τα
αντιμετωπίσουν και να τα λύσουν.
Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες σε θέσεις
Χώρα σε νεποτισμό και οικογενειοκρατία. Ο
νεποτισμός είναι μια μορφή διαφθοράς. Η
μαζικότητα, όμως, που τον χαρακτηρίζει στη
χώρα μας προδίδει έναν κυνισμό που προέρ-
χεται από ανασφάλεια του ατόμου λόγω έλ-
λειψης της αναμενόμενης προστασίας από
την οργανωμένη κοινωνία. Ο κυνισμός αυ-
τός είναι «ορθολογικός»: σε ένα μη κράτος δι-
καίου ο πολίτης καταφεύγει, για την επιβίω-
σή του, στην προστασία του πολιτικού και ο
πολιτικός την προσφέρει αγοράζοντας την
ψήφο του. Οι πολιτικοί είχαν την προσωπική
τους πελατεία που την κληροδοτούσαν στα
παιδιά τους, ακόμα και όταν άλλαζαν κόμμα.
Οι πολιτικές οικογένειες φροντίζουν να ‹›με-
γαλώνουν›› προς πάσα κατεύθυνση όχι μόνο
αρχηγοί κομμάτων, πρωθυπουργοί , υπουρ-
γοί και βουλευτές, είναι και όλοι οι διορισμέ-
νοι σε δημόσιες υπηρεσίες, υπουργεία, δή-
μους και άλλα πολλά οφίτσια.
Δυστυχώς αυτές οι τακτικές αντί να είναι πα-
ράδειγμα προς αποφυγή και καθολικά κατα-
δικαστέες είναι κάτι που προσπαθεί να μιμη-
θεί ακόμα και απλός κόσμος που μπορεί να
έχει μπαμπά ή μαμά που να έχουν διατελέ-
σει από βουλευτής ,δήμαρχος, αντιδήμαρχος,
δημοτικός σύμβουλος ως και υπάλληλος δή-
μου ή υπουργείου και φαντασιώνονται τις κα-
ρέκλες και τα αξιώματα χωρίς κόπο, αβίαστα.
Ο νεποτισμός και η οικογενειοκρατία, από κά-
που συντηρούνται…