φυσικός Stephen Hawking ανακάλυψε μια "παραξενιά" στους Νόμους της
Φυσικής και υπολόγισε ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν κβαντική
ακτινοβολία που έκτοτε ονομάστηκε "ακτινοβολία Χώκινγκ". Γεγονός που
σημαίνει ότι οι περισσότερες μίνι μαύρες τρύπες πρέπει να έχουν
"εξατμιστεί" εδώ και πολύ καιρό. Φυσικά μερικές μπορεί να υπάρχουν ακόμη
και ίσως να εκρήγνυνται εδώ κι εκεί στο διάστημα.
Φυσικά, όσο πιο μεγάλη είναι μια μαύρη τρύπα τόσο πιο μικρή είναι η
ακτινοβολία της. Στην περίπτωση, για παράδειγμα, των μαύρων τρυπών που
προέρχονται από την κατάρρευση γιγάντιων άστρων η «εξάτμιση» είναι μια
πάρα πολύ αργή διαδικασία καθώς απαιτεί τρισεκατομμύρια
τρισεκατομμυρίων χρόνια. (Για μαύρες τρύπες δύο ηλιακών μαζών
χρειάζονται 10^67 χρόνια (η μονάδα ακολουθούμενη από 67 μηδενικά), αφού
η αρχική τους θερμοκρασία είναι ίση σχεδόν με το απόλυτο μηδέν!) Όταν
όμως έρθει ο καιρός (μετά από τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων χρόνια),
η θερμοκρασία στο εσωτερικό της θα ανέλθει σε δεκάδες χιλιάδες
τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, με αποτέλεσμα την έκρηξη της μαύρης
τρύπας μέσα σε κλάσμα του δευτερολέπτου.
Την άνοιξη του 2007 ανακοινώθηκε επίσης ο εντοπισμός μιας μαύρης τρύπας
με μάζα 20.000 φορές μεγαλύτερη από την μάζα του Ήλιου. Η νέα αυτή
“μεσαίου μεγέθους” μαύρη τρύπα ανακαλύφτηκε (με τη βοήθεια του
συμπλέγματος των 27 ραδιοτηλεσκοπίων VLA που βρίσκεται στο Σοκόρο
του Νέου Μεξικού) στο εσωτερικό του σφαιρωτού σμήνους G1 στον γαλαξία
της Ανδρομέδας (Μ31), σε απόσταση 2,3 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη
Γη. Στο άλλο πάλι άκρο των μεγεθών, και στο κέντρο των γαλαξιών
υπάρχουν "σούπερ" μαύρες τρύπες που περιέχουν τη μάζα εκατομμυρίων
ήλιων σ’ ένα χώρο που δεν υπερβαίνει τη διάμετρο του ηλιακού μας
συστήματος. Μια τέτοια τερατώδης μαύρη τρύπα έχει την φωλιά της στο
κέντρο του δικού μας Γαλαξία. Οι μέχρι τώρα παρατηρήσεις που έχουμε
κάνει μας διαγράφουν θαμπά ότι το κύριο χαρακτηριστικό στο κέντρο του
Γαλαξία μας είναι η ύπαρξη μιας γιγάντιας μαύρης τρύπας που περιβάλλεται
από έναν φωτεινό δίσκο αστροϋλικών. Η μαύρη αυτή τρύπα καταβροχθίζει
κυριολεκτικά ένα προς ένα τα άστρα του γαλαξιακού μας πυρήνα καθώς αυτά
εξελίσσονται και πέφτουν προς το κέντρο. Και βέβαια εκτός από άστρα το
αδηφάγο αυτό τέρας εξαφανίζει και οτιδήποτε άλλο τολμήσει να το
πλησιάσει με αποτέλεσμα την συνεχή του επέκταση.
Οι μελέτες που κάναμε στο κέντρο του Γαλαξία μάς βοήθησαν να
ανακαλύψουμε ότι τα άστρα που περιφέρονται γύρω από ένα σημείο του
γαλαξιακού κέντρου, σε απόσταση 26.000 ετών φωτός από τον Ήλιο,
επιταχύνονται σε ταχύτητες που φτάνουν τα πέντε εκατομμύρια χιλιόμετρα
την ώρα. Στην κεντρική σφαιρική περιοχή του Γαλαξιακού πυρήνα, με
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/
26