δεν πέφτουν κατευθείαν στη μαύρη τρύπα, αλλά, αντίθετα, σχηματίζουν έναν
περιστρεφόμενα "δίσκο επικάθησης" με τη μορφή μιας τεράστιας
διαστημικής δίνης. Αυτή καθαυτή η μαύρη τρύπα είναι φυσικά αόρατη,
βρίσκεται όμως στο κέντρο της περιστρεφόμενης ρουφήχτρας των υλικών.
Και όταν τελικά αυτά βρουν το δρόμο τους προς τη μαύρη τρύπα
επιταχύνονται σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός λίγο πριν εισχωρήσουν στα
όρια παρατήρησης της μαύρης τρύπας, που ονομάζεται “ορίζοντας
γεγονότων”.
Μια μαύρη τρύπα είναι δύσκολο να κατανοηθεί από τον ανθρώπινο νου, γιατί
μια μαύρη τρύπα δεν είναι μια τρύπα σε "κάτι", αφού είναι από μόνη της
"κάτι", είναι μια τρισδιάστατη, σφαιρική "τρύπα", ή αν προτιμάτε, μια στερεά
"τρύπα". Είναι δηλαδή μια σφαίρα ύλης και όχι ένα κενό ύλης. Αφού λοιπόν
είναι σφαιρική από παντού φαίνεται ίδια, ενώ αν κοιτάζαμε μέσα της δεν θα
βλέπαμε την άλλη μεριά, αλλά θα αντικρίζαμε ένα άπειρο σκοτάδι που θα
ήταν το ίδιο απ’ οπουδήποτε και αν κοιτάζαμε. Ό,τι κι αν “πέσει” μέσα σε
ένα τέτοιο αντικείμενο “χάνεται” από το Σύμπαν αφού καθετί το υλικό
δημιουργεί μια παραμόρφωση στον χωρόχρονο γύρω του ανάλογη με την
ποσότητα των υλικών που περιλαμβάνει.
Κι έτσι, σε ένα γιγάντιο άστρο η κατάρρευση συνεχίζεται ακάθεκτη έως ότου
περιοριστεί σ’ ένα “ιδιόμορφο χωροχρονικό σημείο” που ονομάζεται
“μοναδικότητα”. Αν μπορούσαμε να συμπιέσουμε την Γη μας στο μέγεθος
ενός κερασιού, θα την είχαμε μετατρέψει σε μαύρη τρύπα. Φυσικά δεν
υπάρχει καμιά γνωστή διαδικασία που θα μπορούσε να μετατρέψει τη Γη, ή
και τον Ήλιο ακόμη, σε μαύρη τρύπα. Ο καταρρέων πυρήνας μιας
σουπερνόβα, με υλικά πάνω από τρεις ηλιακές μάζες, είναι ένα από τα
ελάχιστα αντικείμενα στο Σύμπαν που μπορούν να δημιουργήσουν κάτι
τέτοιο. Και αυτού του είδους η "τρύπα", θα πρέπει, εκ των πραγμάτων, να
είναι "μαύρη", αφού ούτε το φως δεν έχει την δυνατότητα να δραπετεύσει
από την "επιφάνειά" του για να καταγραφεί από τα μάτια μας ή τα διάφορα
άλλα ευαίσθητα όργανα των αστεροσκοπείων μας. Με την πρόσφατη, όμως,
φωτογράφησή ενός τέτοιου αντικειμένου αποδείξαμε όχι μόνο την θεωρητική
αλλά και την ουσιαστική του πλέον ύπαρξη!
Αλλά και το μέγεθος μιας Μαύρης Τρύπας διαφοροποιείται από περίπτωση
σε περίπτωση. Οι "κανονικές" μαύρες τρύπες που προέρχονται από τις
εκρήξεις αστρικών σουπερνόβα έχουν διάμετρο μέχρι 50 περίπου χιλιόμετρα.
Χιλιάδες τέτοιες μαύρες τρύπες πρέπει να υπάρχουν ήδη στο Γαλαξία μας και
μόνο. Υπάρχουν όμως και "μίνι" μαύρες τρύπες, με την μάζα ενός ολάκερου
βουνού συμπιεσμένη στο χώρο που καταλαμβάνει ένα άτομο. Το Σύμπαν
μπορεί να περιλαμβάνει έναν "άπειρο" αριθμό τέτοιων μίνι-τεράτων, που
δημιουργήθηκαν την στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης. Το 1974 ο περίφημος
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/
25