διάμετρο δύο περίπου ετών φωτός, περιλαμβάνονται πάνω από ένα
εκατομμύριο άστρα. Η πυκνότητα των άστρων σ’ αυτή την περιοχή είναι 10
εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την πυκνότητα της αστρικής μας
περιοχής του Ήλιου. Αν ζούσαμε σε κάποιον πλανήτη εκεί κοντά ο
νυχτερινός μας ουρανός θα ήταν γεμάτος με άστρα που καθένα τους θα
έλαμπε με τη φωτεινότητα της πανσελήνου. Στο κέντρο τώρα όλης αυτής της
δραστηριότητας βρίσκεται μια ιδιαίτερα ενεργή πηγή ακτινοβολιών με
μέγεθος 10 Αστρονομικών Μονάδων (1,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα) που
ονομάζουμε Τοξότη Α*.
27
Η ενέργεια της ακτινοβολίας γάμα που μετρήθηκε από την περιοχή αυτή, έχει
255.000 φορές μεγαλύτερη ένταση από αυτήν του ορατού φωτός, και
οφείλεται στην εξαΰλωση τεραστίων ποσοτήτων αντιύλης. Δέκα
δισεκατομμύρια τόνοι ποζιτρονίων καταστρέφονται εκεί κάθε δευτερόλεπτο,
πράγμα που σημαίνει ότι η πηγή από την οποία προέρχεται η ακτινοβολία
αυτή δεν μπορεί να συγκριθεί καν με οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο στον
Γαλαξία μας. Άλλες πάλι μετρήσεις έχουν προσδιορίσει ότι η ένταση της
ενέργειας που προέρχεται απ’ εκεί είναι 3,5 φορές πιο μεγάλη απ’ ότι
υπολογίζαμε μέχρι τώρα, και περιλαμβάνει υπέρυθρη ακτινοβολία,
μικροκύματα και ακτίνες Χ. Έτσι σε μια περιοχή με ακτίνα ενός έτους φωτός
από το κέντρο, τα άστρα και η μεσοαστρική ύλη συμπεριφέρονται σαν να
περιλαμβάνουν την μάζα τεσσάρων εκατομμυρίων ήλιων. Οι μέχρι σήμερα
δηλαδή μελέτες, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η έντονη δραστηριότητα
που παρατηρείται στο Γαλαξιακό κέντρο οφείλεται στην ύπαρξη μιας
τεράστιας μαύρης τρύπας με διάμετρο 1,2 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, μια
διάμετρο δηλαδή παρόμοια με την τροχιά του Δία γύρω από τον Ήλιο.
Στην προσπάθειά μας όμως να αποκαλύψουμε τα μυστικά του δικού μας
Γαλαξιακού κέντρου, έχουμε ήδη στρέψει την προσοχή μας και έχουμε
αρχίσει να μελετάμε πιο επισταμένα τα κέντρα και των άλλων γαλαξιών του
Σύμπαντος. Γιατί ακόμη και πέρα από τον δικό μας Γαλαξία, έχουμε ήδη
βρεθεί αποδείξεις για την ύπαρξη τέτοιων βίαιων διαδικασιών σε γαλαξιακή
κλίμακα. Ενώ δηλαδή οι περισσότεροι γαλαξίες παρουσιάζουν μια
συμμετρική μορφή σπειροειδών ή ελλειπτικών συγκεντρώσεων δεκάδων
δισεκατομμυρίων άστρων, υπάρχουν άλλοι που μοιάζουν με χαώδεις και
κομματιασμένες μάζες. Η ύπαρξη τέτοιων γαλαξιών μας οδηγεί να κάνουμε
την υπόθεση ότι και οι περισσότεροι άλλοι γαλαξίες θα έχουν κι αυτοί
παρόμοιες τεράστιες μαύρες τρύπες στο κέντρο τους. Σε μερικούς μάλιστα
από τα ένα τρισεκατομμύριο γαλαξές που υπάρχουν έχουμε ήδη εντοπίσει
αναταραχές γιγαντιαίων διαστάσεων.
Πενήντα πέντε εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας βρίσκεται ο γιγάντιος
ελλειπτικός γαλαξίας Μ-87. Ο πυρήνας του αποτελείται από ένα πυκνό
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/