Στα 70.000 πόδια η σφαιρικότητα της Γης είναι έντονη με το μαύρο του Διαστήματος πάνω της .
μοιραία για το εύθραυστο αεροσκάφος . Αυτός είναι και ο λόγος που η τροχοδρόμηση υποστηρίζεται πάντα από ένα όχημα συνοδείας , το αποκαλούμενο « chase car », συνήθως ένα αυτοκίνητο επιδόσεων , όπως η Pontiac GTO ή η Chevrolet Camaro SS , στο οποίο βρίσκεται ο εφεδρικός πιλότος σε συνεχή επαφή με τον χειριστή . Όπως είναι γνωστό , το δίκυκλο σύστημα προσγείωσης υποστηρίζεται στην τροχοδρόμηση - απογείωση από τα απορριπτόμενα σκέλη , γνωστά ως « pogo », που πέφτουν αυτόματα μόλις η πτέρυγα αποκτήσει άντωση . Αμέσως μετά την απογείωση , το U-2 ανέρχεται με εκπληκτικό ρυθμό 15.000 ποδών / λεπτό και , φτάνοντας στα 70.000 πόδια , αρχίζει την αποστολή του , που μπορεί να διαρκέσει από εννιά έως και δώδεκα ώρες . Στο ύψος αυτό η σφαιρικότητα της Γης είναι έντονη , ενώ το γαλάζιο του ουρανού αντικαθίσταται από το μαύρο του διαστήματος . Ο πιλότος , βέβαια , σπάνια έχει χρόνο να απολαύσει τη θέα , καθώς οι αποστολές απαιτούν συνεχή προσοχή και επικοινωνία με τους σταθμούς εδάφους και τους ελεγκτές , που μεταφέρουν αιτήματα των επικεφαλής αναλυτών ή κλιμακίων της ιεραρχίας . Με την επιστροφή , το αεροπλάνο συναντά και πάλι το όχημα συνοδείας και τον « mobile officer », που έχει και εδώ τον κρίσιμο ρόλο να γίνει τα « μάτια » του πιλότου , που έχει ήδη περάσει έως και δώδεκα ώρες μέσα στο πιλοτήριο , περιορισμένος από τη στολή και με την όρασή του να επηρεάζεται από την κάσκα . Είναι , έτσι , αναμενόμενο ότι οι αισθήσεις αλλά και τα αντανακλαστικά του δε βρίσκονται στην ακμή τους . Όταν το U-2 περνά το κατώφλι του διαδρόμου βρίσκεται συνήθως σε ύψος 3-4 μέτρων και το συνοδό όχημα έχει ήδη ξεκινήσει και επιταχύνει προσπαθώντας να διατηρήσει μια σταθερή απόσταση πίσω του . Ο εφεδρικός πιλότος ενημερώνει συνεχώς τον χειριστή του U-2 για το ύψος του από τον διάδρομο , καθώς το αεροσκάφος φαίνεται να πλέει και πρέπει να σταθεροποιηθεί στο ένα μέτρο , με διορθώσεις και για τυχόν πλευρικό άνεμο . Το Dragon Lady δείχνει εδώ τα δόντια του , καθώς χωρίς την κατάλληλη τεχνική δε θα αγγίξει ποτέ το έδαφος , αφού ένα « μαξιλάρι » αέρα ανάμεσα στην πτέρυγα και τον διάδρομο το κρατά μετέωρο . Το μυστικό είναι να οδηγηθεί σε συμμετρική απώλεια στήριξης και στις δυο ημιπτέρυγες και , κυριολεκτικά , να πέσει από τον ουρανό . Αφού , όμως , συμβεί αυτό με τη βοήθεια αναπτυσσόμενων ατρακτιδίων στο χείλος προσβολής , έρχεται και η πιο δύσκολη στιγμή της προσγείωσης , καθώς χωρίς τα « pogo » η πτέρυγα πρέπει να κρατηθεί απόλυτα οριζόντια μέχρις ότου η ταχύτητα πέσει αρκετά και τα ενισχυμένα ακροπτερύγια ακουμπήσουν ομαλά στο έδαφος . Σε αντίθετη περίπτωση , μια
από τις ημιπτέρυγες μπορεί να χτυπήσει με δύναμη στον διάδρομο με καταστροφικά αποτελέσματα . Με την ακινητοποίηση του αεροσκάφος , οι υπόλογοι φτάνουν άμεσα και προσαρμόζουν ξανά τα « pogo », ενώ ο « mobile officer » δίνει την έγκριση « ready to taxi » για να αρχίσει η τροχοδρόμηση μέχρι και τον χώρο στάθμευσης , πάντα με το συνοδό όχημα στην ουρά του U-2 . Εκεί περιμένει η δεύτερη ομάδα από 20 περίπου υπόλογους , οι οποίοι θα αναλάβουν στη συνέχεια , ενώ είναι πάλι ο εφεδρικός πιλότος που θα βοηθήσει τον κουρασμένο και αφυδατωμένο χειριστή να βγει από το πιλοτήριο . Με την απαλλαγή από τη στολή στην αίθουσα σωστικών και μετά από λίγη ώρα ανάπαυσης προκειμένου ο χειριστής να ανακτήσει τις δυνάμεις του , ξεκινά η σειρά των απενημερώσεων . Κάτω από κανονικές συνθήκες , η επόμενη αποστολή για τον συγκεκριμένο πιλότο θα προγραμματιστεί μετά από αρκετές ημέρες . « Οι πιλότοι που πετούν τα U-2 στα 70.000 πόδια είναι μια ειδική κατηγορία από μόνοι τους », συμπληρώνει ο αντισμήναρχος Rodriguez .
Εκπαίδευση
Η προετοιμασία νέων χειριστών γίνεται εξ ’ ολοκλήρου στη Beale AFB και υλοποιείται από την 1 η Μοίρα Αναγνώρισης ( 1 st Reconnaissance Squadron , 1 RS ).
Beale Air Force Base
H αεροπορική βάση στη βόρεια Καλιφόρνια , 60 χιλιόμετρα από την πόλη του Σακραμέντο , έχει υπάρξει η έδρα πολλών διαφορετικών μονάδων και μέσων αναγνώρισης από το 1942 , οπότε και ιδρύθηκε ως αεροδρόμιο για την πολεμική προσπάθεια των ΗΠΑ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο . Ανάμεσα στα πιο ιδιαίτερα αεροσκάφη της βάσης ήταν και τα διάσημα SR- 71 Blackbird , που έφτασαν εκεί τον Ιανουάριο του 1966 και αποσύρθηκαν το 1997 , με την τελευταία πτήση να πραγματοποιείται στις 19 Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς . Τα πρώτα U-2 έφτασαν την 1η Ιουλίου 1976 και σήμερα η βάση είναι η έδρα της 9ης Πτέρυγας Αναγνώρισης ( 9 RW ) με τέσσερις Μοίρες , τις 1 , 99 , 427 και 489 RS , στις οποίες υπηρετούν περισσότερα από 7.000 άτομα με κλιμάκια ανεπτυγμένα σε όλο τον πλανήτη . Η 1η Μοίρα Αναγνώρισης είναι η παλαιότερη μονάδα στη USAF , έχοντας συγκροτηθεί την 5η Μαρτίου 1913 και σήμερα έχει εκπαιδευτικά καθήκοντα με πέντε TU-2S και 11 T-38A Talon . Τα τελευταία , εκτός της εισαγωγικής βαθμίδας στην προετοιμασία των πιλότων U-2 , επιτρέπουν και τη διατήρηση διαθεσιμότητας των χειριστών . Η 99η είναι η επιχειρησιακή Μοίρα των U-2S , ενώ από την 9 RW επιχειρούν ακόμη RQ-4 ( 1η Μοίρα ) και MC-12W Liberty ( 427η και 489η Μοίρα ).
03 / 2014 21