ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
U-2 Dragon Lady
Οι δωδεκάωρες
αποστολές
απαιτούν τροφή
και νερό και αυτός
είναι ο μόνος
τρόπος λήψης,
ανάλογος με αυτόν
των αστροναυτών.
(Φωτο USAF)
«σε μεγάλα ύψη το U-2 πετά με πολύ μικρά περιθώρια ευστάθειας, καθώς
βρισκόμαστε μόλις έξι κόμβους πάνω από την ταχύτητα απώλειας στήριξης
και οι αποστολές διαρκούν έως και δώδεκα ώρες. Το όνομα “Dragon Lady”
βγαίνει ακριβώς από αυτή τη συμπεριφορά. Κάποιες φορές χορεύεις με μια
κυρία και άλλες παλεύεις με μια δράκαινα. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να είσαι πάντα σε εγρήγορση, γιατί διαφορετικά η καταστροφή μπορεί να έλθει σε
λιγότερο από ένα λεπτό».
Η προετοιμασία για κάθε πτήση είναι μακρά, απαιτητική και περιλαμβάνει
πολύ κόσμο. Κάθε πιλότος που πρέπει να εκτελέσει μια αποστολή έχει και
έναν εφεδρικό, τον αποκαλούμενο «mobile officer». Δώδεκα ώρες πριν
την αναχώρηση και οι δυο μπαίνουν σε ειδική διαδικασία γνωστή ως «crew
rest», ακολουθώντας και ειδική δίαιτα, σχεδιασμένη για να ανταπεξέλθουν
στην απαίτηση της πολύωρης πτήσης με την ειδική στολή. Πριν από κάθε
πτήση οι χειριστές περνούν και εκτεταμένη ιατρική εξέταση, επίσης προσαρμοσμένη στην πτήση σε μεγάλο ύψος. Η οριστική απόφαση για το ποιος θα
πετάξει λαμβάνεται δυο ώρες πριν την αποστολή και από εκείνη τη στιγμή ο
Κάποια U-2 «ειδικών
αποστολών» έχουν μόνιμα
τοποθετημένο εξοπλισμό.
20
03/2014
εφεδρικός αναλαμβάνει πλέον καθήκοντα προετοιμασίας του αεροπλάνου,
συμπεριλαμβανομένου και του ελέγχου προ πτήσης, ενώ αυτός που θα την
πραγματοποιήσει ξεκινά τη δική του προετοιμασία, που περιλαμβάνει και την
κατανάλωση 100% οξυγόνου μια ώρα πριν την αναχώρηση, αφού φορέσει
την ειδική στολή. Η παροχή οξυγόνου συνεχίζεται μέχρι και την είσοδο στο
αεροπλάνο. Ο αντισμήναρχος Rodriguez παρατηρεί: «μόλις οι υπόλογοι βάλουν την κάσκα, απομονώνεσαι από τον υπόλοιπο κόσμο. Μπορεί να βλέπεις
κόσμο να κινείται δίπλα σου κάνοντας ελέγχους ή εκτελώντας άλλες εργασίες, αλλά εσύ είσαι αποστασιοποιημένος και έχεις ήδη ξεκινήσει την αποστολή».
Οι δυσκολίες χειρισμού του U-2 ξεκινούν από την τροχοδρόμηση. Ανάλογα με
τη φορά του αέρα, η ακτίνα στροφής του αεροπλάνου μπορεί να είναι από 60
έως και 100 μέτρα, ενώ, επιπλέον, η ορατότητα από το πιλοτήριο και μέσα
από την κάσκα είναι πολύ περιορισμένη. Αν και οι τροχόδρομοι στη Beale
AFB είναι ιδιαίτερα φαρδείς, ο πιλότος πρέπει να υπολογίζει τις κινήσεις του
με ακρίβεια, γιατί μια έξοδος από τη στρωμένη επιφάνεια μπορεί να αποβεί