FORUM
και το ναύσταθμο στη Σούδα . Εκεί , βέβαια , δύσκολα λέμε όχι , αφού υπάρχει και η πίεση από τους περιλαμβανομένων της αδυναμίας της να συμμετέχει σε αποστολές διεθνών οργανισμών , εφόσον κρινόταν απαραίτητο και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο , να χειρίζεται από καλύτερη θέση τα εθνικά συμφέροντα της , όπως το θέμα της ΑΟΖ , ενώ επλήγη και το κύρος της ». ( εφημ . Καθημερινή , 13 / 6 / 2014 ) Δεν είναι αυτή καθαυτή η υπόθεση της αγωγής που μας απασχολεί εδώ - το θέμα των υποβρυχίων άλλωστε έχει ήδη σχολιαστεί πολλαπλώς και το αν θα δικαιωθεί το ελληνικό Δημόσιο είναι κάτι που μένει να δούμε μελλοντικά . Ιδιαίτερο ενδιαφέρον , όμως , έχει το πρώτο επιχείρημα που επικαλούμαστε για να στοιχειοθετήσουμε τη ζημιά που έχει υποστεί η χώρα : λέμε , δηλαδή , ότι η μη παραλαβή των υποβρυχίων μάς στέρησε τη δυνατότητα να συμμετάσχουμε σε αποστολές διεθνών οργανισμών . Ενδεχομένως , η επίκληση αυτή να υπακούει στη συνήθεια των νομικών να στριμώχνουν πολλά επιχειρήματα ακόμα κι αν δεν έχουν σταθερή βάση , με την ελπίδα ότι « κάτι θα κάτσει » ή ίσως να ήταν απλώς μία χιουμοριστική πινελιά . Αλλά δε γίνεται να μη σκεφτούμε την αντίδραση του κακομοίρη ΓΓ του ΝΑΤΟ , Άντερς Ράσμουσεν , στο άκουσμα αυτής της είδησης . Πιθανότατα θα τον έπιασε νευρικό γέλιο - αν δεν πήρε φόρα να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο ... Η χώρα που προσπαθεί σχεδόν πάντα και με κάθε τρόπο να αποφύγει τις υποχρεώσεις της στο ΝΑΤΟ ( και όχι μόνο ), επικαλείται την αδυναμία της να συμμετάσχει σε αποστολές διεθνών οργανισμών ... Ασφαλώς , το σοκ στην κοινωνία από τον θάνατο ( έστω και τυχαίο ) του Έλληνα στρατιωτικού στη Σομαλία είκοσι περίπου χρόνια πριν ήταν ισχυρό και δημιούργησε αντανακλαστικά φόβου και ισχυρής αρνητικής αντίδρασης , που - σε συνδυασμό με τον πανταχού παρόντα πολιτικό λαϊκισμό μας - συνιστούν ανυπέρβλητο εμπόδιο . Από εκεί και πέρα , όμως , με λίγες εξαιρέσεις ( π . χ . νοσοκομείο στο αεροδρόμιο της Καμπούλ , ΕΛΔΥΒ , ΕΛΔΥΚΟ ), η σταθερή πολιτική της χώρας ήταν « δε συμμετέχουμε ( σχεδόν ) πουθενά , αν μπορούμε να το αποφύγουμε ». Ταυτόχρονα , βέβαια , δεν παύουμε ως χώρα να θεωρούμε δεδομένο ότι η Συμμαχία οφείλει να μας υποστηρίζει σε κάθε λογικό ( ή μη ), σοβαρό ( ή μη ) ζήτημα που μας απασχολεί ( π . χ . την υπόθεση της ΠΓΔΜ ), μόνο και μόνο επειδή της κάνουμε την τιμή να είμαστε μέλη της ... Και συνήθως απορούμε που η επίκληση των δικαιωμάτων μας δε βρίσκει ευήκοα ώτα . Δυστυχώς , όμως , δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις δε νοούνται . Ούτε αλληλεγγύη και στήριξη μονόπλευρη μπορεί να περιμένει κανείς . Κάθε φορά που ξεσπά μία κρίση κάπως κοντύτερα στην περιοχή μας , επαναλαμβάνεται το ίδιο πολιτικό θέατρο για το αν θα παρέχουμε ή όχι « διευκολύνσεις », συνήθως με επίκεντρο την αεροπορική βάση
ιδιοκτήτες κινητών ταχυφαγείων ( βλέπε καντίνες με « βρώμικο ») και « κέντρων εξωτικού χορού » ( βλέπε στριπτιζάδικα ) των Χανίων και των γύρω περιοχών , τα οποία γνωρίζουν μεγάλες πιένες σε τέτοιες περιστάσεις . Κατά τα άλλα , ανησυχούμε που δε μπορούμε να συμμετάσχουμε σε αποστολές με τα υποβρύχια - αλήθεια , σε ποιες αποστολές θα τα στέλναμε ; - αλλά την ίδια στιγμή δε μας ενοχλεί που εδώ και χρόνια δεν έχουμε αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας , με τα οποία οφείλαμε να εκτελούμε αποστολές επιτήρησης στη Μεσόγειο βάσει των διεθνών υποχρεώσεών μας . Εμείς θεωρούμε ότι « βγάζουμε την υποχρέωση » με τη συμμετοχή πλοίων του ΠΝ σε μόνιμες δυνάμεις τύπου SNMG2 ( πρώην STANAVFORMED ) και στα αεροσκάφη που δηλώνουμε για τις νατοϊκές επιφυλακές ( readiness ), όπου σχεδόν παρακαλούμε να μη χρειαστεί να μας καλέσουν , διότι πού να καίμε καύσιμα τώρα ... Όμως , αρκεί μία ματιά στα δύο τελευταία τεύχη της Π & Δ για να αντιληφθεί κανείς ότι έχουμε στην πραγματικότητα αναδειχθεί στους μόνιμους « λουφαδόρους » της Συμμαχίας . Διαβάζουμε , λοιπόν , στο ανά χείρας τεύχος ότι οι Δανοί έστειλαν « μόνο τρία F-16 » στη Frisian Flag , αφού , παρά τον - έτσι κι αλλιώς περιορισμένο - στόλο τους και τη συμμετοχή οκτώ αεροσκαφών σε ασκήσεις στις ΗΠΑ , δεν αρνήθηκαν να στείλουν ακόμα τέσσερα μαχητικά του τύπου στην Εσθονία , στο πλαίσιο της εκεί αυξημένης νατοϊκής παρουσίας λόγω της κρίσης με τη Ρωσία . Επίσης , οι περισσότερες νατοϊκές χώρες , ακόμα και πρώην ανατολικοευρωπαϊκές που διαθέτουν ασήμαντη εμπειρία και ελάχιστα μέσα , έχουν στείλει μικρότερες ή μεγαλύτερες δυνάμεις σε θέατρα επιχειρήσεων όπως το Αφγανιστάν , έστω με μη « αυστηρώς πολεμικά » καθήκοντα , αλλά σε υποστηρικτικό ρόλο ( π . χ . ελικόπτερα μεταφορών ή αεροδιακομιδών ). Κι αν εκεί « γίνεται πόλεμος », κάτι που δεν ταιριάζει με την ( υποκριτική ) φιλειρηνική αισθητική μας , ακόμα πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συμμετοχή των αεροποριών στο πρόγραμμα εκ περιτροπής αεροπορικής αστυνόμευσης ( air policing ) στην περιοχή της Βαλτικής , για το οποίο γράφαμε μόλις τον προηγούμενο μήνα . Πληροφορούμαστε , λοιπόν , ότι υπηρεσία έχουν αναλάβει : Γερμανία έξι φορές , Γαλλία , Δανία , Πολωνία από τέσσερις , Βέλγιο , ΗΠΑ από τρεις , Νορβηγία , Τσεχία από δύο , ενώ από μία φορά - έστω για το « ξεκάρφωμα », που λένε - έχουν συμμετάσχει οι Ηνωμένο Βασίλειο , Ισπανία , Ιταλία , Ολλανδία , Πορτογαλία , Τουρκία , ακόμα και η Ρουμανία των τρομερών οικονομικών προβλημάτων και των ελλιπέστατων αεροπορικών μέσων . Το ενδιαφέρον είναι ότι κάθε φορά που κάποιος νατοϊκός παράγων έρχεται να μας πιέσει για μεγαλύτερη συμμετοχή στα επιχειρησιακά βάρη της Συμμαχίας , εμείς προς τα έξω επικαλούμαστε τα δύσκολα δημοσιονομικά μας - χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι πράγματι ζόρικα τα πράγματα , αλλά αυτό είναι κάτι που το διαπραγματεύεσαι σε άλλη βάση . Όχι , δεν τους λέμε ότι δε θέλουμε να συμμετάσχουμε επειδή είμαστε περισσότερο φιλειρηνιστές από τους άλλους συμμάχους . Αυτές τις δικαιολογίες τις κρατάμε για τους ιθαγενείς στο εσωτερικό , όπου υποκύπτουμε κάθε φορά στο λαϊκισμό , αφού παραδοσιακά μάς απασχολεί περισσότερο το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος παρά η ανάγκη να φανούμε σοβαροί προς τους συνομιλητές μας και αξιόπιστοι απέναντι στις υποχρεώσεις μας . Και , τελικά , δεν καταφέρνουμε να « κοροϊδέψουμε » ούτε τους μέσα ούτε τους έξω , με αποτέλεσμα μετά να απορούμε γιατί οι ξένοι δε μας υποστηρίζουν , όταν τους το ζητάμε . Αλλά είπαμε , δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις δεν υπάρχουν , πολύ περισσότερο στη διεθνή σκηνή του κυνικού « δούναι και λαβείν ».
Καλό Καλοκαίρι και με ΠΤΗΣΗ Αυγούστου ! Με τo τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας , του Ιουλίου 2014 , κλείνει ένας κύκλος ενός χρόνου από την προσπάθειά μας να διατηρήσουμε την έκδοση αυτού του ιστορικού περιοδικού ζωντανή , με την προσμονή να γιορτάσουμε τα 35 χρόνια του τον ερχόμενο Νοέμβριο . Αισθανόμαστε , έτσι , σε αυτό το σημείο την ανάγκη να σας ευχαριστήσουμε όλους από βάθους ψυχής για την εμπιστοσύνη και την αγάπη με την οποία μας περιβάλατε όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα τους δύσκολους τελευταίους 12 μήνες . Έτσι , ειδικά φέτος , θα βρεθούμε μαζί σας όλο το καλοκαίρι και με τεύχος Αυγούστου , το οποίο ετοιμάζουμε ήδη και ελπίζουμε να είναι ξεχωριστό , αφού οι εξελίξεις δε σταματούν ποτέ και πάντα έχουμε τόσα να γράψουμε . Σας ευχόμαστε , λοιπόν , Καλό Καλοκαίρι , αλλά θα σας … ευχηθούμε και πάλι την 1η Αυγούστου . Αναζητήστε μας !
Η ομάδα της Π & Δ
07 / 2014 5