τορθώσει να προσελκύσει πελάτες παρά σε ένα μικρό κύκλο χωρών , που αποτελούν όλες ειδικές περιπτώσεις . Το ότι τα άρματα μάχης που αποκτήθηκαν βρίσκονται ακόμη και σήμερα χωρίς επαρκή αποθέματα πυρομαχικών , δεν οφείλεται σε τυχόν δωροδοκίες , ενώ είναι πολύ απλοϊκό αυτό που υποστηρίζεται ( καθώς υπάρχει πλήθος αποδείξεων ) ότι ο διαγωνισμός των τελευταίων διαχωρίστηκε για να υπάρχει και άλλη ευκαιρία για μίζες . Το ίδιο ισχύει και για τα ελικόπτερα NH90 , που συμφωνούσαν απόλυτα με τη δεδομένη απόφαση για απόκτηση ελικοπτέρου νέας τεχνολογίας , ενώ ο τύπος αποτέλεσε στη συνέχεια την επιλογή όλων σχεδόν των χωρών που είχαν αντίστοιχες ανάγκες . Στη συγκεκριμένη περίπτωση και με τα όσα επακολούθησαν στο πρόγραμμα , όμως , είναι , φυσικά , ανόητοι ως γραφικοί οι ισχυρισμοί κάποιων σήμερα ότι αποκτήθηκαν άχρηστα ελικόπτερα αποτέλεσμα χρηματισμού . Από την άλλη , στην προμήθεια των NH90 , καθώς και άλλων οπλικών συστημάτων , το θέμα που μπορεί να τεθεί είναι ότι προτιμήθηκαν με το ( υψηλό ) ρίσκο που προερχόταν από το γεγονός ότι βρίσκονταν ακόμη στη διαδικασία εξέλιξής τους . Αυτό , μάλιστα , έγινε χωρίς να υπάρχει οποιοδήποτε όφελος , όπως , για παράδειγμα , υπήρχε σε άλλες χώρες , των οποίων η αεροπορική βιομηχανία συμμετείχε στο πρόγραμμα . Αντίστοιχη είναι και η περίπτωση των C-27J , ενός προγράμματος , βέβεια , που υπέφερε στη συνέχεια και από άλλες κακοδαιμονίες , μη εξαιρουμένης και της αδυναμίας της αναδόχου εταιρίας Alenia να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της . Το Spartan , όμως , αναδείχθηκε νικητής του ελληνικού διαγωνισμού , καθώς οι προδιαγραφές του υπερείχαν σαφώς του ανταγωνιστή του C . 295 και κάλυπταν , έτσι , περισσότερες από τις ελληνικές ανάγκες . Το γεγονός , όμως , παραμένει ότι η - υψηλού ρίσκου - σύμβαση υπογράφηκε ένα χρόνο πριν την πτήση του πρωτοτύπου και αφού - τυπικά και μόνο - καλύφθηκε η απαίτηση να μην είναι η ΠΑ ο πρώτος πελάτης με τη δέσμευση της Ιταλικής Αεροπορίας για πέντε αεροπλάνα . Στα πολλά προβλήματα , όμως , στην εξέλιξη του τύπου και τις καθυστερήσεις πιστοποίησης δυνατοτήτων , όπως αυτή του εναέριου ανεφοδιασμού , προστέθηκε και το αδιέξοδο στην υποστήριξη των αεροσκαφών μετά την περίοδο της διετούς εγγύησης . Ο συσχετισμός του προγράμματος με καταγγελίες περί χρηματισμού , όπου , ίσως , εμπλέκεται η μητρική ιταλική εταιρία σε άλλες χώρες , αν και προφανώς είναι θέμα που πρέπει να διερευνηθεί στο γενικότερο πλαίσιο που προαναφέραμε , είναι αυτή τη στιγμή παντελώς αυθαίρετος . Δεν χρειάζεται , φυσικά , να αναφερθούμε διεξοδικά στην περίπτωση των « 214 », στα οποία , βέβαια , κάποιοι όψιμοι τιμητές των πάντων επιμένουν να αναφέρονται ακόμη ως τα « υποβρύχια που γέρνουν ». Οι πολλαπλές αναφορές και αναλύσεις από αυτές τις σελίδες θεωρούμε ότι καταρρίπτουν οποιοδήποτε σχετικό επιχείρημα , έστω και εάν το πρόγραμμα βρίσκεται στη δίνη του κυκλώνα . Από την άλλη , έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στο γεγονός ότι πολλά από τα καίρια προβλήματα του προγράμματος των υποβρυχίων του ΠΝ σχετίζονται άμεσα με το πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα των Ελληνικών Ναυπηγείων ΑΕ , το οποίο « κουκουλώθηκε » για πολλά χρόνια κάτω από την ιδιωτικοποίησή του , ενταγμένη μέσα στη συμφωνία αγοράς των υποβρυχίων με τη γερμανική πλευρά . Ακόμη και η πολύπαθη σύμβαση του εκσυγχρονισμού των « 209 / 1200 », εάν δεν παρουσίαζε τις καθυστερήσεις με τις οποίες έχει επιβαρυνθεί αλλά και - εν μέρει - το υψηλό της κόστος , αποτελούσε μονόδρομο για το ΠΝ .
Υπήρξαν εξοπλιστικά προγράμματα όπου προτιμήθηκε κάποιο σύστημα ως αποτέλεσμα χρηματισμού ;
Αν υπήρχε , φυσικά , τέτοια περίπτωση , δε θα είχαμε κανένα θέμα περαιτέ-
Εύκολη κάθαρση ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών ;
Προφανώς , ευχή του κάθε Έλληνα είναι να αρχίσει επιτέλους η κάθαρση , να λάμψει η αλήθεια και ( αν το θέλετε ) να « μπει βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο » στην κρατική διαφθορά . Έχουμε , όμως , σε εξέλιξη μια τέτοια πραγματική διαδικασία από την πολιτική ηγεσία του τόπου ( και δεν αναφερόμαστε απαραίτητα την τρέχουσα κυβέρνηση ) ή βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι διαφορετικό , μια « εύκολη » κάθαρση μόνο όπου συμφέρει ή ακόμη και ξεκαθάρισμα λογαριασμών ; Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία απέναντι στα οποία ακόμη και ο πλέον καλόπιστος δε μπορεί παρά να είναι καχύποπτος για το γεγονός ότι υπάρχει , μέχρι στιγμής , προσήλωση στον χώρο της διαφθοράς στους εξοπλισμούς . Παραθέτουμε κάποια στοιχεία , τροφή για περαιτέρω σκέψη και προβληματισμό : * Πρόσωπα που ενέχονται στην υπόθεση , πολιτικοί και άλλοι με εμπλοκή στο χώρο της Άμυνας είναι ήδη κατηγορούμενα εδώ και καιρό ή έχουν ήδη καταδικαστεί για άλλες υποθέσεις και βρίσκονται στη φυλακή . Θεωρούντο επίσης « καμένα χαρτιά » στο πολιτικό στερέωμα . Έτσι , οι όποιες περαιτέρω αποκαλύψεις στο πλαίσιο μιας έρευνας σε βάθος , δε διευρύνουν απαραίτητα τον κύκλο δίωξης της διαφθοράς . * Ο χώρος των εξοπλισμών , λόγω των ιδιαιτεροτήτων που παρουσιάζει , εμπλέκει αρκετούς επιχειρηματίες και άλλους που δραστηριοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά στον συγκεκριμένο τομέα . Έτσι , δημιουργείται ένα ιδιαίτερα βολικό στεγανό , που « αποτρέπει » το ενδεχόμενο οι αποκαλύψεις είτε από την έρευνα είτε από τους ίδιους να επεκταθούν και σε άλλους χώρους . * Υπό το πρίσμα της δημοσιονομικής κατάστασης και των προοπτικών που υπάρχουν , ο τομέας των εξοπλισμών δεν αναμένεται να παρουσιάσει σημαντική δραστηριότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα . Το συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη αγορά έχει στερέψει από μίζες και , έτσι , μπορεί να « θυσιαστεί » χωρίς κόστος , δεν είναι ούτε αυθαίρετο ούτε παράλογο και μόνο ο χρόνος θα δείξει ότι δεν αληθεύει . Έτσι , το σκηνικό που στήνεται με τις αποκαλύψεις στους εξοπλισμούς και εάν δεν επεκταθεί και σε όλους τους άλλους τομείς του κράτους , όπου η διαφθορά υπήρχε και υπάρχει , δηλώνει ότι ο χώρος για άλλη μια φορά αποτελεί τον εύκολο στόχο για εκτόνωση της κατάστασης και της καθολικής απαίτησης των Ελλήνων για κάθαρση και τιμωρία , προστατεύοντας , την ίδια στιγμή , πρόσωπα και πράγματα σε άλλους χώρους , που παραμένουν στο απυρόβλητο , αν δεν εξαγνίζονται , μάλιστα , και μέσα από τη διαδικασία . Άρα και με δεδομένο ( όπως δεδομένο ήταν και για τον χώρο των εξοπλισμών τόσο χρόνια ) ότι οι μίζες που αποκαλύπτονται αποτελούν παρωνυχίδα και μόνο της διαφθοράς στη Ελλάδα της τελευταίας τριακονταετίας , ούτε πραγματική κάθαρση επιτυγχάνεται , ούτε , φυσικά , μπαίνει το μαχαίρι στο κόκκαλο . Αντίθετα , φαίνεται να πρόκειται για επιλεκτική και επιφανειακή προσπάθεια εντυπωσιασμού και θα παραμείνει τέτοια , εάν δε σπάσουν και τα μεγάλα « αποστήματα » σε όλους τους άλλους τομείς του κράτους και εάν πάλι η Δικαιοσύνη δεν αφεθεί απερίσπαστη να κάνει τη δουλειά της στην υπό εξέλιξη έρευνα και πέρα από αυτήν . Κατά την άποψή μας , πολύ μεγαλύτερο θέμα από τον χρηματισμό μεμονωμένων προσώπων αποτελεί η κατασπατάληση πόρων , συμπεριλαμβανομένων και αυτών που προέρχονταν από τα τεράστια χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ προς τη χώρα μας , και η παραγωγή « πολιτικού χρήματος ». Αναφερόμαστε , φυσικά , στο ποσοστό των κονδυλίων αυτών για κάθε είδους δημόσια και ιδιωτική δραστηριότητα , που , αντί να καταλήγει στον σκοπό για τον οποίο εκταμιευόταν , κατέληγε στη συντήρηση των κομματικών μηχανισμών , που τρέφονταν συστηματικά για δεκαετίες . Η επικέντρωση της όποιας έρευνας αλλά κυρίως της προσοχής της κοινής γνώμης αποκλειστικά και μόνο στη διαφθορά του χώρου των εξοπλισμών αποτελεί τεράστια άφεση αμαρτιών στο πολύ μεγαλύτερο αυτό πρόβλημα και , φυσικά , δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για τη συνέχιση του εγκλήματος , όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες .
02 / 2014 7