ΑΝΑΛΥΣΗ
Ισραηλινά μαχητικά
αντίστοιχων της USAF λόγω περιορισμών εξαγωγής
της συγκεκριμένης τεχνολογίας. Δεν είχαν, επίσης,
την κεραία του AN/ALQ-128 RWR και αντί για το καθιερωμένο σε αμερικανική υπηρεσία σύστημα ασφαλών επικοινωνιών AN/ARC-164 χρησιμοποιούσαν το
AN/ARC-109, ενώ έφεραν και τον εξωτερικό παρεμβολέα ηλεκτρονικού πολέμου EL/L-8202 ή τον AN/
ALQ-131. Με την ολοκλήρωση των παραδόσεων, τα
αρχικά F-15A/B αναβαθμίσθηκαν σταδιακά με τον
υπολογιστή βολής και το αντίστοιχο λογισμικό καθώς
και τα υπόλοιπα υποσυστήματα των F-15C/D, ώστε να
είναι αντιστοίχου επιπέδου, χωρίς, όμως, να αυξηθεί
η χωρητικότητα καυσίμων στο επίπεδο των C/D ή
να υπάρχουν αλλαγές στο σύστημα προσγείωσης /
πέδησης και, φυσικά, στο μέγιστο βάρος, αφού δεν
υπήρχαν αλλαγές στο δομικό πλαίσιο. Αναβαθμίστηκε, επίσης, και το ραντάρ (ισχυρότεροι επεξεργαστές
και μεγαλύτερη μνήμη), ώστε να αποκτήσει τη λειτουργία TWS (Track-While-Scan), που δεν υπήρχε στα
Τα ικανότερα
ισραηλινά
μαχητικά είναι
τα F-15I, εδώ με
«ενδιαφέρουσα»
φόρτωση
πυραύλων
αέρος - αέρος
(φωτογραφία
Patrick Roegis).
F-15C της Μοίρας «Point of the Spear». (φωτογραφία Patrick Roegis).
34
02/2014
αρχικά Α/Β. Μια ιδιαίτερα σημαντική αναβάθμιση ήταν η τροποποίηση για
να μπορούν να φέρουν τις σύμμορφες δεξαμενές καυσίμων FAST (Fuel
And Sensor Tactical) packs, που κατασκευάζονται από την Israel Aircraft
Industries. Οι τελευταίες μπορούν να φέρουν, επίσης, και επιπλέον αναρτήρες βομβών, ενώ τα ισραηλινά αεροσκάφη φέρουν και τους ισραηλινής κατασκευής πυραύλους Python ΙΙΙ και IV. Με το πέρας της Desert
Storm, το Ισραήλ παρέλαβε από τη USAF επιπλέον F-15 πρώιμων Block
παραγωγής, τα οποία δεν προβλεπόταν να αναβαθμιστούν με βάση το
πρόγραμμα MSIP (Multi-Stage Improvement Program) της Αμερικανικής
Αεροπορίας και ήταν προγραμματισμένα να αποσυρθούν.
Η πιο πρόσφατη και σημαντική προμήθεια αφορούσε, φυσικά, στα 25 F15I «Ra’am», με την άφιξη των οποίων το Ισραήλ αποφάσισε το 1995
ακόμα μία αναβάθμιση των παλαιοτέρων F-15, είτε με το πρόγραμμα
«Baz Meshopar» (Improved Eagle), είτε με το F-15 AUP (Avionics Upgrade Program) μέσω των Elbit και IAI Lahav, έχοντας ως βάση το αμερικανικό Multi-Stage Improvement Program, με τη χρήση, όμως, ισραηλινών απαρτίων, μεταξύ αυτών και του ακυρωμένου προγράμματος Lavi.
Έτσι, το εκσυγχρονισμένο πιλοτήριο απέκτησε MFD της Elbit σε αντικατάσταση των αναλογικών οργάνων (με δύο MFD στη πίσω θέση των διθέσιων αντί τεσσάρων στα F-15Ι), χειριστήρια HOTAS (και στις πίσω θέσεις των
διθέσιων), σύστημα ναυτιλίας GPS-INS στη θέση του ASN-109, σύστημα
απενημέρωσης της Rada και αναβαθμισμένες λειτουργίες στο ραντάρ.
Στα αεροσκάφη αντικαταστάθηκε η κεντρική καλωδίωση, βελτιώθηκε
/ προστέθηκε δίαυλος διαμεταγωγής δεδομένων MIL-STD 1553/1760,
δημιουργήθηκαν δυο νέα σημεία ανάρτησης φορτίων και επεκτάθηκε
η υποδομή διασύνδεσης σε κάποια από τα υπάρχοντα, ενώ πιστοποιήθηκε το σύστημα ECM EL/L-8202. Τοποθετήθηκε, επίσης, υπολογιστής
αποστολής αντίστοιχης ικανότητας με τα «Ra’am» (με την τελική μορφή
του λογισμικού να αποδεσμεύεται το 2001), που τους έδωσε τη δυνατότητα χρήσης ΑΙΜ-120 καθώς και συστήματος σκοπευτικού επί κάσκας,
το οποίο πολλαπλασίασε τις δυνατότητες αερομαχίας σε συνδυασμό με
τους Python IV.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο εκσυγχρονισμός αποτέλεσε εγχείρημα
υψηλού ρίσκου, καθώς τα νέα ηλεκτρονικά δεν αντικαθιστούσαν τα
παλαιά στη βάση ενός προς ένα και οδήγησαν τους μηχανικούς στο να
αλλάξουν θέση σε πολλά υποσυστήματα με διαφοροποίηση της κεντρικής καλωδίωσης, χωρίς, όμως, ακριβές και χρονοβόρες επεμβάσεις στο