νικού πολέμου με απάρτια που φέρουν και τα « Sufa », όπως ο παρεμβολέας . Αναφέρεται , επίσης , ότι από τον Δεκέμβριο του 2011 αναμενόταν να αποκτήσουν και μία κεντρική οθόνη 5x7 ιντσών ( σαν αυτή που ήθελε η ΠΑ για τα 52Μ , αλλά δεν υιοθετήθηκε λόγω κόστους ) για να είναι ευκολότερη η παρουσίαση της απεικόνισης από το ατρακτίδιο στόχευσης και , γενικά , καλύτερη η επίγνωση της τακτικής κατάστασης . Ολοκληρώνοντας τη παρουσίαση των F-16 της IAF , θα κάνουμε και μία επιγραμματική αναφορά στο F-16I « Sufa ». Το τελευταίο βασίζεται στο F- 16D 52 + (« φοράει » τον F100-PW-229 , που έχουν και τα F-15I ) με CFT , ενώ , όσον αφορά στον ηλεκτρονικό του εξοπλισμό , το 50 % περίπου είναι ισραηλινής κατασκευής , προσφέροντας ένα σημαντικό όφελος στο Ισραήλ , περίπου 25 % της αξίας κάθε αεροσκάφους , που υπολογίζεται στα 70 εκατομμύρια ανά μονάδα . Έτσι , εκτός του I-GAC που προαναφέρθηκε , η Elbit προμήθευσε τα σκοπευτικά επί κάσκας DASH IV , την ψηφιακή γεννήτρια για τις έγχρωμες οθόνες της Astronautics και τον ψηφιακό κινούμενο χάρτη . Η Rafael κατασκεύασε τις συσκευές επικοινωνίας στις μπάντες HF / UHF και VHF καθώς και την πλατφόρμα επικοινωνίας του ατρακτιδίου ναυτιλίας του συστήματος LANTIRN ( τα « Sufa » χρησιμοποιούν το Litening III για τη στόχευση και το AN / AAQ-13 του LANTIRN για τη ναυτιλία ). Η Elta συνεισέφερε την υποδομή δορυφορικής επικοινωνίας και το EGIlaser του συστήματος ναυτιλίας , η Elop το HUD , η Rada τη ραδιοζεύξη μεταφοράς δεδομένων σε σταθμούς εδάφους και το σύστημα απενημέρωσης , και η Elisra το ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας ASPS , που είχε προταθεί και για τα ελληνικά Block 52 +/ 52M . Τέλος , τα « Sufa » είναι τα μοναδικά ισραηλινά F-16 που φέρουν τους AIM-120 για BVR αερομαχίες και IFF ( APX-113 ), κάτι που δε συμβαίνει με τα « Netz » και « Barak ».
McDonnell Douglas / Boeing F-15
Μετά τα πολλά F-16 των διαφόρων εκδόσεων , το F-15 είναι το δεύτερο σε αριθμούς μαχητικό της Ισραηλινής Αεροπορίας . Με την παράδοση των πρώτων τεσσάρων μεταχειρισμένων F-15A / B από τα αποθέματα της USAF , η Ισραηλινή Αεροπορία απέκτησε το έτος 1976 το πρώτο της μαχητικό τρίτης γενιάς στο πλαίσιο του προγράμματος « Peace Fox I », που ολοκληρώθηκε με την παράδοση ακόμα 21 αεροσκαφών , τα οποία εντάχθηκαν σε υπηρεσία ως « Baz ». Το τεράστιο πλεονέκτημα που αποκτήθηκε με το Eagle και τις εξαιρετικές επιδόσεις του στην εναέρια υπεροχή ενισχύθηκε με ακόμα 21 αεροσκάφη ( 19 -A και 2 -Β ) στο τέλος του 1978 . Όταν το F-15C / D έγινε διαθέσιμο στο Ισραήλ , η αεροπορία παρέλαβε 18 F-15C και 8 F-15D , ενώ το 1990 προσέθεσε ακόμη πέντε F-15D που έχουν το ενισχυμένο πλαίσιο του -Ε , αφού το μοντέλο -D ήταν ήδη εκτός παραγωγής . Τα F-15C / D έδωσαν στο Ισραήλ και δυνατότητες κρούσης με τους αναρτήρες βομβών MER-10N και το ατρακτίδιο ζεύξης δεδομένων για την κατεύθυνση της GBU-15 , υπηρετώντας συχνά τον συγκεκριμένο ρόλο , αν και η βασική τους αποστολή είναι η εναέρια υπεροχή και γι ’ αυτό και δεν έχουν τη γνωστή παραλλαγή των F-15Ι « Ra ’ am ». Τα F-15C / D δεν ήταν εξοπλισμένα με την υποδομή αυτοπροστασίας EWWS ( Electronic Warfare Warning Set ) ή το Tactical Electronic Warfare System ( TEWS ) των
Η οικονομική αδυναμία απόκτησης επιπλέον F-15I στους απαιτούμενους αριθμούς οδήγησε στη λύση των F-16I .
02 / 2014 33