πύργου ( που περιλαμβάνει τους τέσσερις πυραύλους ) με δυνατότητα ( όταν τροφοδοτείται από το ραντάρ της τάγματος ) ιχνηλάτησης στόχων σε αποστάσεις άνω των 30 χιλιομέτρων και 70.000 ποδών σε ύψος ( για τη βασική έκδοση ). Αυτό υπήρξε μια σημαντικότατη εξέλιξη συγκριτικά με το προκάτοχό του και το σύστημα που αντικατέστησε , το SA-6 , το οποίο μπορούσε να αντιμετωπίσει μόνο έναν στόχο κάθε φορά . Στο « Buk » κάθε TELAR , πλέον , αντιμετώπιζε τουλάχιστον έναν στόχο ( σε νεώτερες εκδόσεις με ραντάρ PESA , περισσότερους από έναν ) δηλαδή δυο ή και τρεις ανά τάγμα . Ταυτόχρονα , έδωσε στο όχημα τη δυνατότητα αυτόνομης δράσης , όπως θα δούμε παρακάτω . Οι επιδόσεις του ραντάρ ισχύουν και όταν το TELAR λειτουργεί αυτόνομα για αποκάλυψη και στη συνέχεια ιχνηλάτηση στόχων . Το όχημα , ανάλογα με την έκδοσή του , διαθέτει και ηλεκτροπτικό σύστημα αναγνώρισης , που για τις παλαιότερες εκδόσεις είναι μόνο ημέρας , ενώ για τις νεώτερες με θερμική κάμερα ( και αποστασιόμετρο λέιζερ ) για παθητική ιχνηλάτηση του στόχου . Η λειτουργία του συστήματος « Buk » βασίζεται σε ημιενεργό καθοδήγηση ραντάρ ( SAHR , Semi-Active Homing Radar ), όπου το ραντάρ ιχνηλάτησης « φωτίζει » τον στόχο και ο αισθητήρας του πυραύλου ανιχνεύει και προσελκύεται από την ανακλώμενη και επιστρέφουσα ακτινοβολία , αν και νεώτερες εκδόσεις του συστήματος έχουν αναπτύξει και βλήματα ενεργού καθοδήγησης . Ο TELAR απαιτεί σε τακτική χρήση τέσσερα άτομα , εκ των οποίων τρεις χειριστές , αν και φέρεται να μπορεί επίσης να λειτουργήσει και με μειωμένο πλήρωμα δυο ανδρών και του οδηγού για τη μετακίνηση του οχήματος . Υπό το πρίσμα των παραπάνω , το « Buk » θα μπορούσε να ήταν το σύστημα επιλογής για χρήση σε σενάρια αντίστοιχα με αυτά που υλοποιούν οι αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία , καθώς προσδίδει μεγάλη ισχύ αντιαεροπορικού πυρός , επεκτείνοντας τη σχετική « ομπρέλα » πολύ πάνω από τα MANPADS , χωρίς την απαίτηση εκτεταμένων υποδομών . Το ίδιο , βέβαια , θα μπορούσε να γίνει και με άλλα συστήματα ρωσικής προέλευσης , όπως τα SA-8 « Osa » και SA-15 « Tor », επίσης σε ουκρανική υπηρεσία . Η θέση της ουκρανικής κυβέρνησης , η οποία υποστηρίζεται από την Ουάσιγκτον , ότι συστήματα « Buk » ( τρία ή και περισσότερα ) πέρασαν από τη Ρωσία στα χέρια των αυτονομιστών ( κάτι που η Μόσχα αρνείται κατηγορηματικά ) δε μπορεί να επιβεβαιωθεί , ειδικά κάτω από το πρίσμα του πολέμου προπαγάνδας που είναι σε εξέλιξη . Δε μπορεί , όμως , και σε καμιά περίπτωση να αποκλειστεί . Η Ουάσιγκτον ισχυρίζεται ότι δυο περίπου εβδομάδες πριν το συμβάν της MH17 , φάλαγγες με βαρύ πολεμικό υλικό πέρασαν από τη Ρωσία προς περιοχές που ελέγχονται από τους αυτονομιστές , ενώ υποστηρίζει ότι στην περιοχή των συνόρων απέναντι από το ουκρανικό Λουγκάνσκ , που αποτελεί και τον διαμετακομιστικό σταθμό , λειτουργεί ένα τουλάχιστον στρατόπεδο εκπαίδευσης αυτονομιστών , για τα οποία παρουσίασε κάποια φωτογραφικά πειστήρια δορυφορικής τηλεπισκόπησης . Άσχετα από αυτούς τους ισχυρισμούς , η παροχή βαρέως πολεμικού υλικού προς τους αυτονομιστές θα μπορούσε να συμπίπτει με μια προετοιμασία επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας από πλευράς Ουκρανικού Στρατού που διαφαινόταν ότι θα εξελισσόταν στα μέσα Ιουλίου . Επιπλέον , υπάρχουν και άλλες ενδείξεις για την « απότομη » ενίσχυση της δύναμης πυρός των αυτονομιστών , οι οποίοι τις εβδομάδες πριν το περιστατικό της MH17 άρχισαν να κάνουν χρήση ΠΕΠ ( Πολλαπλοί Εκτοξευτές Ρουκετών , πιθανότατα BM-21 « Grad »), ενώ εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην κατοχή τους και βαρέα οβιδοβόλα 2S1 « Gvozdika ». Κάποια από αυτά τα συστήματα χρησιμοποιήθηκαν με φονική επιτυχία σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις , αποδεκατίζοντας φάλαγγες ουκρανικών ενισχύσεων
TELAR του συστήματος « Buk » σε αυτόνομη δράση είναι ίσως το σύστημα που ενέχεται στην κατάρριψη της Πτήσης MH17 .
Σύμφωνα με το επίσημο ρωσικό σενάριο , ρόλο στην κατάρριψη του Boeing της MH17 έχει ουκρανικό Su-25 .
στην περιοχή του Ντονέτσκ . Στον αντιαεροπορικό πόλεμο , όπως είχαμε αναφέρει και στη στήλη « Απώλειες - Ατυχήματα », οι αυτονομιστές είχαν σημειώσει πολλές καταρρίψεις μαχητικών , μεταγωγικών και ελικοπτέρων . Το σύνολο αυτών των αεροσκαφών τους τελευταίους μήνες εκτιμάτο ότι καταρρίφθηκε χαμηλά από MANPADS , λόγος για τον οποίο η Ουκρανική Αεροπορία άρχισε να επιχειρεί με τα « αναγνωριστικά » της An-26 σε όλο και μεγαλύτερα ύψη . Τα φορητά αντιαεροπορικά συστήματα έχουν πολλούς περιορισμούς όσο το ύψος των στόχων αυξάνεται , ακόμη και εάν κάποια νεώτερα ρωσικά συστήματα παρουσιάζουν αυξημένες επιδόσεις . Ακόμη και εάν οι αισθητήρες τους μπορούν να αποκαλύψουν και να ιχνηλατήσουν αεροπλάνα σε μεγάλα ύψη , τα βλήματα αυτά με τους μικρούς πυραυλοκινητήρες τους δεν έχουν την κινητική ενέργεια , όχι για να τους αναχαιτίσουν / καταδιώξουν αλλά ούτε καν να τους προσεγγίσουν σε μεγάλα ύψη . Ουκρανικά Su-25 , επίσης , μετά από πολλαπλές απώλειες , φέρεται ότι άλλαξαν τακτική πετώντας υψηλότερα , όχι πια σε ρόλο εγγύς υποστήριξης ( CAS ) ή απαγόρευσης πεδίου μάχης ( BAI ), αλλά προσβάλλοντας ( μάλιστα , αδιακρίτως και με αρκετές απώλειες αμάχου πληθυσμού ) θέσεις των αυτονομιστών με βομβαρδισμό μέσου και μεγάλου ύψους . Στο πλαίσιο της εγκαθίδρυσης « ζώνης απαγόρευσης πτήσεων » από πλευράς των αυτονομιστών εναντίον της Ουκρανικής Αεροπορίας πάνω από τα εδάφη τα οποία έλεγχαν και διεκδικούσαν από το Κίεβο , ήταν πλέον προφανές ότι απαιτούντο ισχυρότερα αντιαεροπορικά μέσα . Δόθηκαν κάποια στιγμή τέτοια συστήματα από τη Μόσχα στους αυτονομιστές , όπως υποστηρίζουν το Κίεβο και η Ουάσιγκτον ; Η διαφοροποίηση , πάντως , της κατάστασης σημειώθηκε ακριβώς με την κατάρριψη του ουκρανικού An-26 στις 14 Ιουλίου , το οποίο απέδειξε πέραν
08 / 2014 9