ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Ρωσική αεροπορική εκπαίδευση
Ανάμεσα στα 200-250 L-39C παραμένουν σε χρήση με τη Ρωσική
Αεροπορία και θα συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους,
πριν οι εκπαιδευόμενοι περάσουν σε Yak-130.
Ρωσική Αεροπορία διαθέτει σε πτήσιμη κατάσταση 200-250 αεροπλάνα του
τύπου, τα οποία θα διατηρηθούν σε υπηρεσία μέχρι και την επόμενη δεκαετία
στον ρόλο της βασικής εκπαίδευσης, παράλληλα με τα Yak-130, με τα τελευταία να αναλαμβάνουν αυτόν της προκεχωρημένης και προεπιχειρησιακής
(LIFT).
To L-39C, όμως, αν και ιδιαίτερα αξιόπιστο και εύκολο στη συντήρηση, όχι
μόνο δε μπορεί πλέον να εξυπηρετήσει την εκπαίδευση (αν και η ύπαρξη
του Yak-130 επιλύει κάποια από τα προβλήματα που υπήρχαν), αλλά έχει ως
αεροσκάφος μια σειρά περιορισμών από την είσοδό του σε υπηρεσία. Πρώτα
από όλα, ο Ivchenko AI-25TL των 3.792 λιβρών δε μπορεί να καλύψει κάποιες ανάγκες της προκεχωρημένης εκπαίδευσης, ειδικά σε ελιγμούς και
αεροακροβατικά, ενώ οι επιχειρήσεις, ειδικά με τις υψηλές θερμοκρασίες
που επικρατούν στη νότια Ρωσία, υποφέρουν τους παραγωγικούς θερινούς
μήνες. Για την αντιμετώπιση της κατάστασης υιοθετήθηκε ο ελαφρά ισχυρότερος και με λιγότερες απαιτήσεις συντήρησης AI-25TLSh, αν και το καθεστώς του σχετικού προγράμματος δεν είναι γνωστό.
Από την άλλη, ο τύπος έχει τη φήμη αεροσκάφους που από τη σχεδίασή του
είναι ιδιαίτερα φιλικό προς τον πιλότο και «συγχωρεί» λάθη από τους εκπαιδευόμενους, επιδεικνύοντας υψηλή αντοχή στις καταπονήσεις των προσγειώσεων και των «touch-and-go» με υψηλές ταχύτητες προσέγγισης και μεγάλους βαθμούς βύθισης, τυπικές καταστάσεις σε νέους χειριστές. Ως αεροσκά-
φος προκεχωρημένης εκπαίδευσης μπορεί να μεταφέρει σε δυο πυλώνες
βόμβες, από εκπαιδευτικές έως και πραγματικές 250 κιλών (550 λιβρών)
και διάφορους καλάθους ρουκετών, όπως και πυραύλους αέρος - αέρος
R-3U/P, τις εκπαιδευτικές δηλαδή εκδόσεις του R-3S, ενώ υπάρχει πάντα η
δυνατότητα χρήσης ατρακτιδίων πυροβόλων. Η χρήση όπλων υποβοηθείται από το γυροσκοπικά σταθεροποιούμενο σκοπευτικό ASP-3NMU-39, ενώ
υπάρχει και φωτοπολυβόλο με φιλμ, με κανένα, φυσικά, από τα δυο να μην
αποτελεί βοήθημα σύγχρονης αεροπορικής εκπαίδευσης.
Η υποστήριξη του στόλου των L-39C έχει αντιμετωπίσει στη μετασοβιετική περίοδο καλές και κακές περιόδους, αν και δυο τουλάχιστον εργοστάσια βάσης
της Ρωσικής Αεροπορίας στο Κράσνονταρ και το Γισκ υποστηρίζουν τη διαδικασία. Επιπλέον, αρκετά απάρτια του - σχετικά απλού - αεροσκάφους παράγονται εδώ και χρόνια στη Ρωσία, με την Ουκρανία να υποστηρίζει τον κινητήρα. Από την άλλη, η πρακτική της αποψίλωσης για προσπορισμό ανταλλακτικών κατά τις περιόδους της έντονης πτητικής δραστηριότητας στις μονάδες
εν αναμονή αναπλήρωσης, έχει δημιουργήσει το φαινόμενο ένα μικρό μόνο
ποσοστό από τα αεροσκάφη που ανήκουν σε αυτές να είναι τελικά επιχειρησιακά διαθέσιμα και ο αριθμός αυτός να αυξομειώνεται από χρόνο σε χρόνο.
Τα L-39 είναι σχεδιασμένα με όριο ζωής, σύμφωνα με το σοβιετικό / ρωσικό
σύστημα, για 4.500 ώρες πτήσης ή 30 χρόνια χρήσης και, με βάση πληροφορίες, ένας αριθμός από αυτά μπορεί να έχει αρκετό υπόλοιπο, ώστε να παρα-
Οι δυο Ivchenko Progress AI-222-25 με FADEC προσφέρουν συνολική ώση
πάνω από 11.000 λίβρες με δυνατότητα αύξησης με μικρές βελτιώσεις.
Το πλήρως ψηφιακό πιλοτήριο του Yak-130 αναφέρεται ότι έχει σχεδίαση
ανοικτής αρχιτεκτονικής και συμβατότητα με αρτηρία διαμεταγωγής «1553»
με δυνατότητα για ολοκλήρωση μη ρωσικών συστημάτων.
48
08/2014