ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
F-15E Strike Eagle - 25 χρόνια
Το Strike Eagle είναι σήμερα το
ικανότερο μαχητικό κρούσης της USAF
και οι προβλεπόμενες αναβαθμίσεις,
εάν χρηματοδοτηθούν, θα αυξήσουν
κατακόρυφα τις δυνατότητές του.
Να υπενθυμίσουμε ότι η USAF, μέσα από μια διαδικασία παραγωγής με πολλές συμπληρωματικές αγορές έως και τις αρχές της δεκαετίας του 2000
(που, βέβαια, εξυπηρετούσε και τη Boeing, αφού διατηρούσε τη γραμμή
συναρμολόγησης ανοικτή), απέκτησε τελικά 236 από τα μαχητικά. Τα 140
από αυτά εξοπλίστηκαν με τους Pratt & Whitney F100-PW-220 των 24.000
λιβρών ώσης ο καθένας, ενώ τα υπόλοιπα 96 «φορούν» τους ισχυρότερους
F100-PW-229 IPE (Increased Performance Engine) των 29.000 λιβρών,
έχοντας έτσι ελαφρά καλύτερες επιδόσεις. Η USAF προσπάθησε πολλές φορές να ομογενοποιήσει τον στόλο των Strike Eagle όσον αφορά στους κινητήρες, έτσι ώστε όλα τα μαχητικά να φέρουν τον ισχυρότερο F110-GE-229 IPE,
αλλά η πρόθεση αυτή δε μπόρεσε ποτέ να βρει χρηματοδότηση, ίσως επειδή
δε βρισκόταν ποτέ υψηλά στις προθέσεις της Αμερικανικής Αεροπορίας. Μια
πρόσφατη καινούργια απόπειρα γίνεται πλέον μέσα από το νέο πρόγραμμα
αναβάθμισης των αεροσκαφών, που, όμως, όπως θα δούμε παρακάτω, αντιμετωπίζει ήδη πολλά προβλήματα. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο F110
δοκιμάστηκε από τη USAF σε F -15E στο πλαίσιο του προγράμματος εναλλακτικού κινητήρα τη δεκαετία του ’90, συμπληρώνοντας περισσότερες από 1.600
ώρες στο σχετικό πρόγραμμα. Ο F110, όμως, δεν πέταξε ποτέ επιχειρησιακά
σε αμερικανικά Strike Eagle. Αντίθετα, ο κινητήρας της General Electric υιο-
θετήθηκε από τους άλλους χρήστες του τύπου, συμπεριλαμβανομένης της
Σιγκαπούρης στα F-15SG αλλά και της Σαουδικής Αραβίας στα νέα F-15SA, για
τα οποία μπορείτε να διαβάσετε σε επόμενες σελίδες. Η τελευταία, μάλιστα,
είχε προηγουμένως αποφασίσει να αντικαταστήσει τους F100 με F110 και σε
όλα τα F-15S που ήδη διέθετε, δημιουργώντας έναν ομοιογενή στόλο «Advanced Saudi» Eagle στο τέλος της δεκαετίας.
Βελτιώσεις
Ο εκσυγχρονισμός των Strike Eagle δεν αφορά σε αντίστοιχα προγράμματα
που υλοποιούνται σε άλλους αμερικανικούς τύπους ή ακόμη περισσότερο σε
άλλες χώρες. Είναι περισσότερο μια διαρκής διαδικασία μικρών βελτιώσεων
σε συνδυασμό με κάποια μεγαλύτερα «πακέτα», όπως, για παράδειγμα, η
αντικατάσταση του ραντάρ, που θα δούμε παρακάτω. Σε αυτή τη διαδικασία
έρχεται να προστεθεί και η πιστοποίηση νέων όπλων, αν και, όπως επισημαίνουν όλοι όσοι υπηρετούν στις τρεις βάσεις που εδρεύει ο τύπος, τον εκσυγχρονισμό των F-15E οδηγεί όχι η εξέλιξη της τεχνολογίας αλλά η διαθεσιμότητα κονδυλίων, που υπό το καθεστώς αυτόματων περικοπών («sequestration»), γίνονται όλο και πιο δυσεύρετα.
Μια από τις αξιοσημείωτες βελτιώσεις στο πλαίσιο του «πακέτου» Suite 6E,
Ο στόλος των Strike Eagle είναι σχεδόν μοιρασμένος στη χρήση κινητήρων ανάμεσα στους F100-220 και F100-229 IPE, χωρίς ποτέ να έχει υπάρξει
πραγματική προσπάθεια ομογενοποίησης.
30
04/2014