UGARKOVIC, TED STRYK, BJORN JONSSON, ROMAN TKACHENKO, AND EMILY
LAKDAWALLA
Αυτό που αποφάσισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU) το 2006,
ωστόσο, μπορεί να είναι οτι χειρότερο για όλους τους πλανήτες. Το ψήφισμα
που υιοθέτησαν έκρινε ότι εάν ένα σώμα πληροί τα ακόλουθα τρία κριτήρια,
ήταν πλανήτης.
1. Πρέπει να βρίσκεται σε υδροστατική ισορροπία ή να έχει αρκετή βαρύτητα
ώστε η ελκτική του δύναμη να του δώσει ελλειψοειδές σχήμα.
2. Πρέπει να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο και όχι γύρω από
οποιοδήποτε άλλο σώμα.
3. Πρέπει να καθαρίζει την τροχιά του από οποιονδήποτε πλανητοειδές
(planetesimal) ή πλανητικό υπόλειμμα.
Με άλλα λόγια, μόνο ο Ήλιος μπορεί να έχει πλανήτες, οι εξωπλανήτες θα
αποκλείονταν. Η "εκκαθάριση της τροχιάς του" είναι διφορούμενη έννοια,
και είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκτιμηθεί ακόμη και για το δικό μας Ηλιακό
σύστημα. Αλλά υπάρχει ένας ορισμός που θα είχε νόημα, βασισμένος μόνο
στις αστρονομικά μετρήσιμες παραμέτρους.
Το επιστημονικό όριο μεταξύ πλανητικής (πάνω) και μη πλανητικής (κάτω)
κατάστασης, για τρεις δυνητικούς ορισμούς ενός φαινόμενου εκκαθάρισης της τροχιάς,
και ενός αστέρα ίσο με τη μάζα του Ήλιου μας. Αυτός ο ορισμός θα μπορούσε να
επεκταθεί σε κάθε εξωπλανητικό σύστημα που μπορούμε να φανταστούμε για να
προσδιορίσουμε εάν ένα υποψήφιο σώμα πληροί τα κριτήρια, όπως τα έχουμε ορίσει,
για να ταξινομηθεί ως αληθινός πλανήτης ή όχι. Εικόνα: MARGOT (2015), VIA
HTTP://ARXIV.ORG/ABS/1507.06300
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/
48