ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ e-magazine- Εγώ και η Πόλη μου3 Β - Αντίγραφο | Page 9

Πςο για τθν γενικότερθ ζννοια τθσ ψυχαγωγίασ ςτθν πόλθ, δεν μποροφμε να παραλείψουμε τισ αμζτρθτεσ παραςτάςεισ ςε ζνα από τα πιο αξιόλογα και ιςτορικότερα κτίρια, το Μαλλιαροποφλειο Κζατρο. Ραραςτάςεισ όλων των ειδϊν που ξεχειλίηουν από ποιότθτα και μαγεία. Στθν άλλθ πλευρά τθσ πόλθσ, δεςπόηει επιβλθτικά το Αποςτολοποφλειο Ρνευματικό Κζντρο που φιλοξενεί ςχεδόν κακθμερινά ςχολικζσ, μουςικζσ, κεατρικζσ παραςτάςεισ, ομιλίεσ, διαλζξεισ, ςυνεδριάςεισ, βραβεφςεισ …
Θ πολιτιςτικι και πολιτιςμικι μασ παράδοςθ ςυνεχίηεται ςτα Μουςεία μασ. Ππωσ είναι φυςικό, ζνασ τόποσ με απζραντθ ιςτορικι κλθρονομιά δεν μπορεί να μθν αποτυπϊνει διαχρονικά το παρελκόν του. Από το υπζροχο νεοκλαςικό Αρχαιολογικό μασ μουςείο που φιλοξενεί τουσ αναρίκμθτουσ κθςαυροφσ τθσ αρκαδικισ αρχαιότθτασ ςτο Ρολεμικό με τα μπαρουτοκαπνιςμζνα τουφζκια και τισ αυκεντικζσ ςπάκεσ που προκαλοφν δζοσ. Και φςτερα, ςε ζνα αναπάντεχο για τα δεδομζνα μασ κτίριο, το Μουςείο Χαλκοφ, γεμάτο από εργαλεία, μθχανζσ, κακθμερινά ςκεφθ, λεπτουργιματα, όλα με κοινό χαρακτθριςτικό τθν καταςκευι τουσ από το αρχζγονο υλικό, το χαλκό. Μουςεία με όχι και τόςο μεγάλθ φιμθ και επιςκεψιμότθτα, μα με τεράςτια ιςτορία και πολιτιςμό. Μουςεία που αντανακλοφν τισ αξίεσ, τα ιδανικά και τθ νοοτροπία τθσ αρκαδικισ ηωισ, και τθν αναδεικνφουν …
Ραρόλα αυτά, όμωσ, όπωσ κάκε νόμιςμα ζχει δφο πλευρζσ, ζτςι και ςτθν πόλθ μασ υπάρχουν πακογζνειεσ που βιϊνουν κακθμερινά οι κάτοικοι και θ εξάλειψι τουσ ςυνιςτά πρωταρχικό μζλθμα των αρχϊν προκειμζνου να μθν πάρουν ανεξζλεγκτεσ διαςτάςεισ μακροπρόκεςμα.
Αυτό που κυριαρχεί ανάμεςά τουσ είναι το κυκλοφοριακό πρόβλθμα. Αν και ηοφμε ςε μια πόλθ που δεν αντιμετωπίηει τθ‘’ νόςο’’ ςτο μζγιςτο βακμό, παρόλα αυτά ςε κακθμερινι βάςθ το ςφνδρομο αυτό οξφνεται και δεκάδεσ ανκρϊπων εξαντλοφν τθν υπομονι τουσ ςτουσ δρόμουσ χωρίσ θ ταχφτθτα και θ καινοτομία να χαρακτθρίηουν επάξια τθν περιοχι μασ. Επιπλζον, όςον αφορά τθν κυκλοφορικι ςυμφόρθςθ, κατά τθν άποψι μου, θ ευκφνθ δεν κα ζπρεπε να αποδοκεί μόνο ςτουσ κατόχουσ των οχθμάτων, αλλά και ςτουσ κακ’ φλθν αρμόδιουσ. Χαρακτθριςτικό παράδειγμα αποτελεί το parking. Πχι μόνο είναι ζντονθ θ ζλλειψθ χϊρων ςτάκμευςθσ, αλλά δεν απουςιάηουν οι ςχετικζσ αναταραχζσ και εντάςεισ, κακϊσ παρκαριςμζνα οχιματα ςτισ διαβάςεισ πεηϊν ι ςτισ ειδικζσ κζςεισ ΑΜΕΑ παράνομα δυςχεραίνουν τθν κατάςταςθ.
Επιπρόςκετα, άκρωσ αξιοςθμείωτο είναι το διαρκϊσ παρατθροφμενο φαινόμενο τθσ αδιαφορίασ. Δυςτυχϊσ κανζνασ ι ζςτω ελάχιςτοι ενδιαφζρονται για τουσ πεηοφσ ςυμπολίτεσ μασ που κυκλοφοροφν ςε πεηόδρομουσ και πεηοδρόμια( θλικιωμζνουσ, νζουσ, γυναίκεσ με καροτςάκια με παιδιά). Είναι πολφ δφςκολθ θ διζλευςθ των πεηϊν ςε κοινόχρθςτουσ χϊρουσ, ενϊ ταυτόχρονα ελλοχεφει ο κίνδυνοσ για τουσ ίδιουσ τουσ πεηοφσ να παραςυρκοφν. Είναι προφανζσ πωσ οι ψθφιςμζνεσ από τθ δθμοτικι αρχι κανονιςτικζσ διατάξεισ δεν τθροφνται πλιρωσ, με αποτζλεςμα οι επιπτϊςεισ τουσ να πλιττουν ςθμαντικι μερίδα του πλθκυςμοφ κακθμερινά.
Αναντίρρθτα, ςτθ λίςτα των απογοθτευτικϊν για τθν πόλθ μασ πλευρϊν κα μποροφςε να προςτεκεί θ χρόνια κατάςταςθ με τα απορρίμματα. Ζνα κοινωνικό φαινόμενο που
σελ. 9