απαςχολεί εδϊ και αρκετό καιρό τθν πόλθ μασ, θ οποία προςανατολίηει ςε πλθκϊρα λφςεων, χωρίσ, όμωσ, ουςιαςτικό αποτζλεςμα, γεγονόσ που προκαλεί τθν απελπιςία τόςο ςτουσ πολίτεσ, όςο και ςτουσ φορείσ. Θ αποτελεςματικι, ωςτόςο, διαχείριςθ των απορριμμάτων ςυνιςτά πρόβλθμα που είτε εςκεμμζνα είτε λόγω ανικανότθτασ παραμζνει εκκρεμζσ. Ζτςι, αμζτρθτοι κάδοι διαςκορπιςμζνοι, εξακολουκοφν να γεμίηουν αδιάκοπα, αμαυρϊνοντασ τθν γεμάτθ πράςινο πόλθ μασ και ταυτόχρονα απειλϊντασ τθν υγεία μασ και το περιβάλλον.
Ζνα ακόμθ μείηονοσ ςθμαςίασ κζμα που αξίηει τθν προςοχι μασ είναι τα αδζςποτα. Τα τελευταία χρόνια, παρατθρείται μια γενικότερθ άγνοια και ζλλειψθ ςυνεργαςίασ από το διμο μασ όςον αφορά τα δεκάδεσ αδζςποτα ηωάκια που κυκλοφοροφν ςτουσ δρόμουσ. Τρομοκρατθμζνα ηϊα, είτε ςκοτϊνονται από αυτοκίνθτα, είτε πεκαίνουν από πείνα ι αρρϊςτιεσ, κάτι που χωρίσ να κινδυνολογϊ, αποτελεί και για μασ τουσ ίδιουσ απειλι. Οφείλουμε να παραδεχτοφμε πωσ ωσ Διμοσ δεν ζχουμε αναλάβει τισ υποχρεϊςεισ μασ. Συγκεκριμζνα, αδυνατοφμε να περιςυλλζξουμε τα όςα ηϊα βρίςκονται ςτουσ δρόμουσ και αποποιοφμαςτε ςυχνά των ευκυνϊν μασ όςον αφορά τθν κτθνιατρικι τουσ αποκατάςταςθ και αποκεραπεία, ενϊ δεν ζχουμε εγκαταςτιςει ζνα μόνιμο καταφφγιο για ςτζγαςθ και αποκατάςταςθ. Ζτςι, λοιπόν, αυτά ςυνεχίηουν να περιπλανϊνται ςε ζνα εντελϊσ ακατάλλθλο γι’ αυτά και για τουσ κατοίκουσ περιβάλλον.
Θ φπαρξθ όχι και λίγων λακκουβϊν-λαςπωτιρων ςχεδόν ςε όλουσ τουσ δρόμουσ και τα δρομάκια ςυμπλθρϊνει το πάηλ των προβλθμάτων. Αρκετζσ επικίνδυνεσ για τα αυτοκίνθτα λακκοφβεσ, λακκοφβεσ που χάςκουν, και που προςπακοφν να αποφφγουν τα οχιματα ςυνιςτοφν το“ τοπίο”. Θ αλικεια, ωςτόςο, είναι πωσ τα μπαλϊματα που κάνουν οι υπθρεςίεσ του Διμου Τρίπολθσ δεν λφνουν το πρόβλθμα, με αποτζλεςμα θ εικόνα των δρόμων να αντανακλά τθν εγκατάλειψθ και τθν αδιαφορία, κακϊσ δεν κυμίηει ςε καμία περίπτωςθ πόλθ-πρωτεφουςα του νομοφ, αλλά ζνα χωριό τριτοκοςμικισ χϊρασ που μπορεί να αρκεςτεί μόνο ςτθν ιςτορικι και φυςικι του ομορφιά αν δεν κζλει να καταρρεφςει.
Θ ςοβαρότθτα, λοιπόν, των φαινομζνων αυτϊν είναι δεδομζνθ, όπωσ δεδομζνεσ είναι και οι ευχολογίεσ για τθν αντιμετϊπιςι του. Δυςτυχϊσ, όμωσ, οι προςδοκίεσ δεν αρκοφν, αλλά εφθςυχάηουν. Αυτό που απαιτείται και μάλιςτα άμεςα είναι θ ζντονθ δραςτθριοποίθςθ και υπευκυνοποίθςθ όλων και φυςικά θ λιψθ μζτρων εφαρμόςιμων-εφικτϊν αν επικυμοφμε να προςεγγίςουμε το πλζγμα των προβλθμάτων.
Αρχικά, θ επίλυςθ τθσ κυκλοφοριακισ ςυμφόρθςθσ κα περάςει από τθν υλοποίθςθ ενόσ από τουσ βαςικοφσ ςτόχουσ του Οργανιςμοφ Θνωμζνων Εκνϊν, ενόσ θ κερδοςκοπικοφ οργανιςμοφ που αποςκοπεί ςτθν εξομάλυνςθ των οποιωνδιποτε κεμάτων προκφπτουν παγκοςμίωσ. Ζτςι, ςφμφωνα με τον εντζκατο ςτόχο που αφορά τισ βιϊςιμεσ πόλεισ και κοινωνίεσ, επιδιϊκεται ωσ το 2030, παροχι αςφαλϊν και προςιτϊν ςυςτθμάτων μεταφοράσ για όλουσ, βελτίωςθ τθσ αςφάλειασ των δρόμων-κυρίωσ μζςω τθσ επζκταςθσ των δθμόςιων ςυγκοινωνιϊν- δίνοντασ ιδιαίτερθ προςοχι ςτισ ευάλωτεσ πλθκυςμιακζσ ομάδεσ, όπωσ είναι οι γυναίκεσ, τα παιδιά, τα άτομα με αναπθρίεσ και οι θλικιωμζνοι. Ριο αναλυτικά, ςε μια πόλθ που λόγω τθσ περιοριςμζνθσ ακτίνασ αποςτάςεων δεν ζχει και τόςο ανάγκθ το αυτοκίνθτο, τα Μζςα Μαηικισ Μεταφοράσ προςφζρονται για τθν εξυπθρζτθςθ
σελ. 10