μηχανικού » που χορεύεται κατ’ εξοχήν στην Κάλυμνο, καθώς και για το εντυπωσιακό έθιμο του χορού της Τυρινής, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο, το απόγευμα αυτής της Κυριακής στον αυλόγυρο του Καθεδρικού και ιστορικού ναού του νησιού, της Παναγίας της Κεχαριτωμένης Χώρας Καλύμνου, που βρίσκεται κάτω από το Μεγάλο Κάστρο της Καλύμνου κάπου διακόσια πενήντα χρόνια. Σύμφωνα με πληροφορίες που αντλήσαμε από τον ίδιο τον κύριο Γεώργιο Χατζηθεοδώρου, ο « χορός του μηχανικού » είναι δίκοπος παλιός που τώρα χορεύεται σαν ίσιος βαδίζοντας από άνδρα και μιμείται τα βήματα αναπήρου από την μηχανή του δύτη. Παλιά όμως ήταν μόνο χορευτικός σκοπός. Αργότερα, Λεριοι οργανοπαίκτες πρόσθεταν και σχετικά δίστιχα όπως « Βρε, μηχανικός θα γίνω και στην άμμο θα’ πομείνω ». Για την ακρίβεια, ο χορευτής του « μηχανικού » τρεμουλιάζει με ένα μπαστούνι στα χέρια του, πέφτει κάτω και ξανά σηκώνεται πετώντας το μπαστούνι για να χορέψει με συνοδεία την ειδική μελωδία του μηχανικού, που είναι εμπνευσμένη από την γενναιότητα και την αντρειοσύνη των σφουγγαράδων. Παρόλο την ημιπαράλυση τους οι σφουγγαράδες είχαν αναπτερωμένο το ηθικό τους, γι’ αυτό την υπερνικά και ο χορευτής του « μηχανικού » με το πέταγμα του μπαστουνιού που συμβολίζει την απελευθέρωση από την μυστηριώδη ασθένεια και ταυτόχρονα τον ελεύθερο βηματισμό στο χορό, κάτι που δεν επέτρεπε το μπαστούνι. Μάλιστα, ο χορός αυτός ξεκίνησε πριν από κάμποσα χρόνια, μέσα την δεκαετία του ' 60, από έναν Καλύμνιο ταλαντούχο γυμναστή τον Θεόφιλο Κλωνάρη που ήταν και ο πρώτος χορευτής στο παραδοσιακό χορευτικό μπαλέτο της Δώρας Στράτου που σκέφθηκε να κάμει φιγούρες κρατώντας μια μαγκούρα και μιμούμενος τα ασταθή βήματα του ανάπηρου και πιο ειδικά του « χτυπημένου » από τη νόσο των δυτών, εφόσον είχε και πατέρα σφουγγαρά και γνώριζε καλά γι’ αυτήν. Άρεσε τόσο πολύ στον κόσμο με αποτέλεσμα να γενικευθεί και σήμερα να μιλάμε για το « χορό του μηχανικού ». Όσο για το χορό της Τυρινής, κάθε χρόνο την Κυριακή της Τυρινής, στον αυλόγυρο του Καθεδρικού Ιστορικού Ι. Ν. Παναγίας Κεχαριτωμένης Χώρας Καλύμνου πριν από την έναρξη του πρώτου Κατανυκτικού Εσπερινού του « Συγχώριου », όπως τον αποκαλούν οι ντόπιοι, ενώπιον Αρχών και πλήθους κόσμου. Εκεί, χορεύονται εκτός από τον « χορό του μηχανικού » και διάφοροι άλλοι καλύμνικοι τοπικοί παραδοσιακοί χοροί, όπως η σούστα ό τριπφηιτός και πολλοί άλλοι, με τοπικές παραδοσιακές ενδυμασίες, « το καβάϊ και το καλύμνικο, τη βράκα και το κοντογέλεκο και το σαλβάρι », όπως γράφει ο ίδιος στο άρθρο του « Ο Χορός της Τυρινής και ο εσπερινός του Συγχώριου στην Παναγιά την Κεχαριτωμένη ». Συγκεκριμένα, το παραδοσιακό αυτό έθιμο, όπως μου τόνισε ο ίδιος, αρχίζει στις μία το μεσημέρι και τελειώνει στις πέντε το απόγευμα, τότε που η καμπάνα χτυπά και όλο το πλήθος του κόσμου, θα πρέπει να μπει στην Εκκλησία για να ακολουθήσει ο Μέγας Κατανυκτικός Εσπερινός του Συγχώριου, στον οποίο πάντα χοροστατεί ο εκάστοτε Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης της Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας.
Γράφει ο καθηγητής κύριος Γεώργιος Χατζηθεοδώρου χαρακτηριστικά στο άρθρο του « Κάθε χρόνο, το απόγευμα της Κυριακής της Τυρινής, τελείται μια