που σύνδεε την περικεφαλαία που βρισκόταν στο υδάτινο θαλάσσιο περιβάλλον με την χειροκίνητη αντλία που βρισκόταν στο καΐκι στην επιφάνεια της θάλασσας για να τροφοδοτείται ο σφουγγαράς δύτης με καθαρό φυσικό αέρα από αυτή , αλλά έδινε και την δυνατότητα επικοινωνίας με το ανθρώπινο δυναμικό του καϊκιού σε περίπτωση απρόοπτου μηχανικής βλάβης της αντλίας ή του σωλήνα , ώστε να ειδοποιήσει το σφουγγαρά δύτη να αναδυθεί εγκαίρως δίχως να υπάρξει ατύχημα . Η στολή αυτή συμπεριελάμβανε ακόμη θώρακα , παπούτσια και βαρίδια στο στήθος . Μέσω αυτής της στολής υπήρχε η δυνατότητα στον επαγγελματία σφουγγαρά να κατεβαίνει σε βαθιά νερά άνω των 50 μέτρων και να παραμένει στο βυθό για αρκετά χρόνο άνω των 5 λεπτών και να κάνει την επιλογή των καλών σφουγγαριών και όχι των άχρηστων , ώστε να είναι πιο παραγωγικός και κερδοφόρος .
Η ημιπαράλυση ήταν μια συνηθισμένη νόσος των δυτών και ειδικά στην Κάλυμνο , που όπως είναι γνωστό έχει μια μεγάλη παράδοση με τους σφουγγαράδες . Λόγω της παντελούς άγνοιας των κανόνων κατάδυσης ή λόγω της εγκληματικής παράτασης του χρόνου κατάδυσης τους από τους καπετάνιους με στόχο την αύξηση των ποσοτήτων σπογγαλιείας ή λόγω της υπερτίμησης των δυνατοτήτων τους ή λόγω εκτίμησης των κινδύνων του βυθού προέκυπταν πολλά ατυχήματα του τύπου του « πιασίματος » στα μέλη του σώματός τους . Την νόσο αυτή , μάλιστα , την θεωρούσαν « κατάρα » ως μιας μυστηριώδους και ανεξήγητης ασθένειας . Αυτή η νόσος προκαλείται λόγω της αποσυμπίεσης σύμφωνα τον νόμο του Άγγλου Χημικού William Henry , διότι « σε σταθερή θερμοκρασία η ποσότητα ενός αερίου που διαχέεται σ ’ ένα υγρό είναι σχεδόν ανάλογη ως προς την μερική πίεση του αερίου ».
Πριν την κατάδυση οι ιστοί του σώματος , δηλαδή το αίμα και ο νευρικός ιστός του δύτη , έχουν απορροφήσει άζωτο στο φυσικό τους περιβάλλον και ύστερα κατά την κατάδυση απορροφούν επιπλέον άζωτο λόγω της αύξησης της πίεσης . Για όσο διάστημα δεν υπάρχουν « γρήγορες » μεταβολές πιέσεων το άζωτο παραμένει « εγκλωβισμένο » στους ιστούς του σώματος του και όταν ο δύτης ξεκινήσει την άνοδο του , δηλαδή την αποσυμπίεση του , απελευθερώνονται όλο και περισσότερα μόρια του αζώτου από τους ιστούς του δύτη . Αν οι ταχύτητες του δύτη είναι σταθερές δεν προκαλείται πρόβλημα , γιατί η αποσυμπίεση είναι σταθερή . Αντιθέτως , η παροδική αύξηση της ταχύτητας του λόγω της γρήγορης μεταβολής της αποσυμπίεσης μπορεί να προκαλέσει την δημιουργία φυσαλίδων αερίων στο αίμα του δύτη με αποτέλεσμα να σακατευτεί με παράλυση μέλους του σώματος του , συνήθως του ποδιού .
Με αφορμή την επικοινωνία που είχαμε με τον Καλύμνιο καθηγητή , τον εντιμολογιώτατο Άρχοντα Μαΐστορα της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας κύριο Γεώργιο Χατζηθεοδώρου , μας μίλησε μετά χαράς για τον παραδοσιακό « χορό του