Η Παναγιά της Χώρας ή Παναγιά των Τσικουών( 1794) O Iστορικός Ι. Ν. της Παναγίας της Κεχαριτωμένης με το εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο τέμπλο της, βρίσκεται στην Χώρα, την πρώτη πρωτεύουσα της Καλύμνου και έχει μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, σχετικά με την εύρεση της παλαιάς εικόνας της Παναγίας, που κοσμεί την εκκλησία και σχετικά με την ανέγερση του ναού, όπου χρησιμοποιήθηκαν υλικά( κίονες, κιονόκρανα, επιγραφές, ανάγλυφα, δόμοι) από το Ιερό του Δήλιου Απόλλωνα. Σήμερα σώζονται, στα αρχικά τους εμφανή σημεία, σε άριστη κατάσταση Πρόκειται γιά Ιστορικό Ναό που είναι Τρίκλητη Βασιλική, γνωστή και ως η Παναγιά της Χώρας ή ως Παναγιά των Τσικουών. Επί Τουρκοκρατίας ήταν ουσιαστικά το Ληξιαρχείο της Καλύμνου. Εδώ θα βρείτε παλιές σφραγίδες & βουλοκέρια και μιά σειρά ιστορικών εγγράφων και εκκλησιαστικών κημηλίων. Ενώ οι περισσότεροι Ναοί της Καλύμνου έχουν αγιογραφηθεί εξ ' ολοκλήρου, ο κάθε ένας, από έναν αγιογράφο, η Παναγιά της Χώρας έχει χαρακτηριστικά έργα όλων των σημαντικών Ζωγράφων & Αγιογράφων του νησιού. Σπήλαιο Χοιρομάντρες Το Σπήλαιο Χοιρομάντρες βρίσκεται στη νότια πλαγιά της Πόθιας, κάτω από Μονή των Αγίων Πάντων. Μέσα και γύρω απο το σπήλαιο ανακαλύφθηκαν νεολιθικά ευρήματα και όστρακα που χρονολογούνται εως και τους παλαιοχριστιανικούς χρόνους. Η παρουσία τους μαρτυρά τη συνεχή κατοίκηση και λατρευτική χρήση του χώρου. Δυστυχώς, η κατάρρευση του θόλου αλλοίωσε τη μορφή του σπηλαίου.
Παραδοσιακός χορός: Μηχανικός
Ο δημοφιλέστερος και παραδοσιακός χορός της Καλύμνου είναι ο λεγόμενος « χορός του μηχανικού » ή αλλιώς « χορός των σφουγγαράδων », ένας χορός πολύ αγαπητός στην Κάλυμνο που χορεύεται βασικά από άνδρες σε διάφορες τοπικές εκδηλώσεις, όπως σε γάμους, σε βαφτίσια, σε γλέντια, σε γιορτές και σε Καλυμνιώτικα παραδοσιακά πανηγύρια, σε ανάμνηση της μεγάλης τους αγάπης και της κυριαρχίας τους στην θάλασσα, την αλίευση των σπόγγων και ιδιαιτέρως των προβλημάτων αναπηρίας που αντιμετώπιζαν από τις καταδύσεις τους στο ανεξερεύνητο χώρο του βυθού. Ονομάστηκε, έτσι, διότι αποτελεί αναπαράσταση του « σακατεμένου » μηχανικού, δηλαδή του « πιασμένου » σφουγγαρά δύτη, που βουτούσε με ειδική στεγανού τύπου υποβρύχια στολή για το υδάτινο θαλάσσιο περιβάλλον το λεγόμενο « σκάφανδρο » για να αλιεύσει τα σπάνια και πολύτιμα σφουγγάρια, που πολλές φορές απέβαιναν εκδικητικά για την σωματική του υγεία. Πιο συγκεκριμένα, το « σκάφανδρο » αποτελούνταν από άσπρη ολόσωμη στολή φτιαγμένη από καραβόπανο που συνδεόταν άρρηκτα με χάλκινη περικεφαλαία εξαρτώμενη από τον ομφάλιο λώρο, δηλαδή ενός σωλήνα,