16
στ. έµφαση στη βιωµατική µάθηση, η οποία πρέπει να στηρίζεται
στις εµπειρίες που έχουν ήδη τα παιδιά από το πολιτισµικό περιβάλλον
από το οποίο προέρχονται· 36 κι αυτό γιατί τα παιδιά, προκειµένου να
µάθουν, πρέπει να πράττουν 37 και να δοκιµάζουν, ιδιαίτερα σε µια
πλουραλιστική κοινωνία. Εξάλλου τα νήπια µαθαίνουν πιο εύκολα από τα
µεγαλύτερα παιδιά και τους ενήλικες 38 να σέβονται και να ζουν µε την
αδιαβάθµητη διαφορετικότητα όσον αφορά την ενδυµασία και τη
συµπεριφορά των αλλόγλωσσων οµάδων. 39
ζ. χρήση ακόµη και των δύσκολων ονοµάτων των αλλόγλωσσων
παιδιών της τάξης χωρίς προτίµηση των υποκοριστικών. Έτσι η
αλλόγλωσση προφορά δε θεωρείται αρνητικά παράξενη ή υποτιµητικά
ξένη, αλλά καλλιεργείται ο σεβασµός στη γλωσσική ετερότητα των
οικογενειών, 40
γεγονός
που
έχει
ως
αποτέλεσµα
τον
οµαλό
αυτοπροσδιορισµό των αλλόγλωσσων παιδιών, αφού «γεννιέσαι µέσα σε
µια γλώσσα, µαθαίνεις τους δικούς της όρους, µεγαλώνεις για να ονοµάζεις
τον κόσµο γύρω και µέσα σου, πλάθεσαι µε τις έννοιες που διαµόρφωσε η
γλώσσα σου». 41 Με τον τρόπο αυτόν η διαπολιτισµική εκπαίδευση
36 βλ. και Menkart D. (1993). Multicultural education, Strategies for
Linguistically diverse schools and classrooms: NCBE Program Information Guide
Series, 16, Fall.
37 Joan T. (1992). Pluralism and Education: Its Meaning and Method. ERIC
Digest, 347494
38 Lynch E. & Hanson M. (Eds) (1998). Developing cross - cultural
competence: A guide for working with children and their families. Baltimore: Paul H.
Brooks.
39 Thomson B. (1989). Building tolerance in early childhood: Educational
Leadership, 47 (2), 78-79.
40
Nieto S. (1992). Affirming diversity: The sociopolitical context of
multicultural education. N. York: Longman.
41
56-57.
Χαριτάτος Π. (2001). Η αποτύπωση του ψυχισµού στη γλώσσα. Άρδην, 31.