11
προβλήµατα. Γι’ αυτό η νηπιαγωγός πρέπει να έχει αποδεχθεί κάποιες
βασικές αλήθειες και να εφαρµόζει πάντοτε αρχές όπως οι παρακάτω:
α. οι µαθητές που προέρχονται από διαφορετικά πολιτισµικά
περιβάλλοντα
αναπτύσσονται
µε
διαφορετικούς
ρυθµούς
και
προτεραιότητες. 19 Αυτό σηµαίνει ότι όλα τα παιδιά µαθαίνουν τα ίδια
πράγµατα, όπως π.χ. τρόπους διαπροσωπικής συµπεριφοράς, µε τρόπους
πολύ διαφορετικούς αλλά αναπτυξιακά ισοδύναµους. Για τον λόγο αυτό η
νηπιαγωγός πρέπει να επιστρατεύσει όλους τους τρόπους µάθησης και
κυρίως τους πιο οικείους στο παιδί, όπως για παράδειγµα τη µητρική του
γλώσσα, καθώς όλοι οι µαθησιακοί στόχοι έχουν την ίδια αξία.
β. συχνά τα παιδιά αυτά αντιµετωπίζουν τα πολιτιστικά πρότυπα του
σχολείου, τα οποία συχνά είναι πολύ διαφορετικά από αυτά της
µειονοτικής τους οικογένειας, µε αποτέλεσµα το ίδιο περιεχόµενο να έχει
τελείως διαφορετική σηµασία σε διαφορετικές οµάδες παιδιών. 20 Αυτό
δείχνει –αν µη τι άλλο– ότι δεν µπορεί να εφαρµόσει κανείς ένα
πρόγραµµα κατάλληλο για την ανάπτυξη όλων των παιδιών.
γ. ο εκπαιδευτικός µε τις καθηµερινές του επιλογές αποφασίζοντας
τούτο να το περιλάβει, εκείνο να το αποκλείσει από την καθηµερινή
διδακτική του πράξη δεν κάνει τίποτα άλλο από το να «διδάσκει»
πολιτισµό, καθώς «τα µαθήµατα για τον πολιτισµό γεµίζουν τη σχολική
τάξη». 21
Μπορεί,
λοιπόν
να
είναι
πιο
αποτελεσµατικός
και
«διαπολιτισµικός» στη δουλειά του, αν φροντίσει στον διάδροµο του
σχολείου του να µην είναι λευκοί και άνδρες όλοι ή σχεδόν όλοι οι
19 Bowman, B.T. (1989, October). Educating language minority children:
Challenges and opportunities. Phi Delta Kappan, 71(2), 118-221.
20 πβ. και Bowman, B.T. (1989, October). Educating language minority
children: Challenges and opportunities. "Phi Delta Kappan," 71(2), 118-221.
21 Lee, E. (1993). "Strategies for building a multicultural, anti-racist
curriculum." Presented at the Books Project Seminar, Washington, DC, May 8, 1993.