Typ spod ciemnej gwiazdy
08
Wilk jest trudno uchwytny nie tylko w środowisku naturalnym, lecz także jako obiekt badań kulturowych. Powszechnie nie cieszy się dobrą sławą, symbolizuje bowiem mordercze zagrożenie, zło, siły mroczne i dzikie. Zarazem personifikuje potężnego ducha lasu, z którym zjednoczenie zapewnia człowiekowi niezwyciężoność
i pozytywną moc, płynące wprost z natury.
Dwuznaczeniowość w pojmowaniu Canis lupus
stała się, jak pięknie określiła to Kalina Jaglarz
w książce Wilki i ludzie. Małe kompendium wilkologii [2014], przedmiotem głębokiej refleksji humanistycznej. Refleksja ta trwa od wieków,
na co wskazują kulturowe artefakty starożytnych,
jak i nowożytnych cywilizacji. Z biegiem czasu
ich nie ubywa, co świadczy o tym, że chociaż nie wierzymy już w bajki i mity, a wilcze zachowania potrafimy wyjaśnić naukowo, wciąż nie przestaliśmy
i zapewne nie przestaniemy fascynować się
tymi niezwykłymi zwierzętami.