këshillë
bardh, e një shami ngjyrë hiri. Mu afrua e më tha:”
Bija ime, si po të duket nëna tani me mbulesë”? I
thashë: “Dukesh shumë e bukur, falënderoj Zotin që ju
përgjigje edhe këtij obligimi të Tij”. Ajo më tha: ”Mos
e lejo veten që ta vonosh kaq shumë këtë obligim,
I dashur ditar, o miku im më i mirë, me ty kam ndarë
ashtu si bëra unë. Vajza ime, s’ka ndjerë kurrë në jetën
shumë gjëra, edhe ti e ke kuptuar që unë e gëzimi,
time këso kënaqësie si sot”.
jemi dy bota të kundërta. Më fal…më fal që të kam
T ë gëzuara tej mase I telefonuam babait, ai nuk vonoi
ngarkuar me kaq shumë dhimbje e lot, e gëzimin nuk
shume dhe erdhi, kur pa nënën në atë lloj veshje, ju
e shkruaja në fletë tua dot. Sot…do të tregoj historinë
zbeh fytyra, ju prenë gjunjët, e gjuha ishte ngrirë,
e dhimbjes sime, do të tregoj pse dhe si më ndanë nga reagimi I tij nuk ishte i mirë, përkundrazi ishte shumë
nëna ime.
I ashpër me nënën sa që ia largoi mbulesën me duart
“Ishte mëngjesi blertë, qielli kishte lëshuar rreze të
e tij. Por nëna tashmë kishte vendosur, të gjitha këto
mëdha, era po fyente shumë lehte, e lulet kishin lulëkundërshtime ishin të kota, mundo