Ah sikur … ah sikur t’ i mbyllja sytë e të tejkaloja këtë moment të vështirë, t’ i mbyllja sytë e çdo gjë të jetë vetëm një e kaluar. Por s’ ka“ sikur” e për këtë dhimbja po më mbytë. Për festën e Kurban Bajramit më erdhi një dhuratë e adresuar për mua, u çudita … e hapa, ishte një shami bojë qielli, me një mbishkrim të gjatë, e edukuar për mua nga nëna ime Dritë Mema. Në atë letër ishte edhe adresa e saj. këshillë ndierë gëzim, e unë iu hodha në përqafim, lotët më rrjedhin pa pushim, sa më kishte munguar tani e dija.
24
Sot, nëna ime mbush 38 vite, e unë nuk jam pranë saj për t’ ia uruar e për ta përqafuar, e për ta thirr prapë Sot, nëna ime mbush 38 vite, e unë nuk jam pranë saj për t’ ia uruar e për ta përqafuar, e për ta thirr prapë nënë. O nën, mungesa jote po me vret, largësia jote më bënë të ndihem bosh, e kujtimi im për ty, ma dogji thellësinë e shpirtit tim. Sytë e mi lotojnë në heshtje, se ty nuk të kam pranë për ti ledhatuar e fshirë lotët.
Dhimbja po mi pushton mendimet, po më zbeh dëshirën për jetë. Nga ajo ditë, më janë shuar shumë ëndrra, shumë dëshira kanë mbetur pa u realizuar.
O nënë, u mungon syve të mi, vetëm për të të parë, u mungon krahëve të mi, vetëm për të të përqafuar, u mungon veshëve të mi, për ta dëgjuar edhe një herë zërin tënd e këshillat e tua, i mungon zemrës sime, nga se askush nuk të zëvendëson dot. Por prapë, kujtimi yt më jep forcë për të vazhduar përpara, e unë do të vazhdoj, do të vazhdoj me forcën e brendësisë sime, sado e thyer që të jetë, do të vazhdoj me aromën e lules së vyshkur, do të vazhdoj me dritën e errësirës, do të vazhdoj shkaku yt, ngase kështu më porositë atë ditë.
Ah sikur … ah sikur t’ i mbyllja sytë e të tejkaloja këtë moment të vështirë, t’ i mbyllja sytë e çdo gjë të jetë vetëm një e kaluar. Por s’ ka“ sikur” e për këtë dhimbja po më mbytë. Për festën e Kurban Bajramit më erdhi një dhuratë e adresuar për mua, u çudita … e hapa, ishte një shami bojë qielli, me një mbishkrim të gjatë, e edukuar për mua nga nëna ime Dritë Mema. Në atë letër ishte edhe adresa e saj. këshillë ndierë gëzim, e unë iu hodha në përqafim, lotët më rrjedhin pa pushim, sa më kishte munguar tani e dija.
Pikërisht atë ditë i kërkova nënës sime që me duart e saj të buta, e me shaminë bojë qielli, të ma mbulonte kokën, për këtë vendim timin ajo u gëzua pa masë. Më mbante para syve, e më shikonte me mallëngjim, ishte përmalluar shumë kjo vërehej qartë, por edhe mua më kishte marrë malli shumë për të. Sa shpejt ikën orët, mua më erdhi koha të kthehesha në shtëpi, por i premtova nënës që çdo ditë do ta vizitoj.
Me ty kthyer në shtëpi, filluan të flasin ashpër me mua, por unë çuditërisht ndihesha shumë e fortë dhe në ato momente e kuptova, se si ishte ndier nëna ime tre vite më parë.
E qetë i dëgjova dhe e qetë iu përgjigja burrave të shtëpisë sime( gjyshit e babait):“ Më falni, por, vajzat e shtëpisë suaj, janë që i përgjigjen thirrjes së Allahut, më falni që iu dëshpërova, por më i mirë është dëshpërimi juaj, se sa hidhërimi i Allahut.”
Refiqe Ternava
Të nesërmen në mëngjes shkova për ta vizituar, o Zot si kishte ndryshuar, ishte dobësuar e tharë, ishte rrudhur e dukej si një plakë e moshuar, e kur më pa, i buzëqeshi zemra e cila kishte kohë që nuk kishte
24