Intervistë
Shkencë
Histori
Familja
Këshilla
Urtësi
Etikë
morali të keq, ai duhet të dijë nga u krijua, nga se
përbëhet trupi i tij dhe cili do të jetë fundi. Nëse
e kupton diçka të tillë, atëherë do të ndërgjegjësohet për të metat dhe gjynahet, e kupton që ai
është krijuar nga një pikë uji të dobët me origjinë
dheun e tokës. Kurse njerëzit injorantë, mendojnë
se qëndrojnë më lart se njerëzit e tjerë dhe se janë
më të mirë. Thotë Zoti i Madhëruar në një hadith
kudsij:”Mburrja dhe krenaria janë cilësitë e Mia.
Kush kërkon t’i marrë për vete, e hedh në zjarrin e
xhehnemit.”
Mburrja, krenaria dhe madhështia i takojnë vetëm
Zotit të Madhëruar, Krijuesit dhe Furnizuesit të
gjithësisë. Ai është Absoluti dhe i Përsosuri në çdo
gjë, pa pasur rivalë dhe të barabartë.
Shembullin dhe modelin më të mirë të modestisë, ne
kemi profetin Muhamed a.s. Ai qëndronte në këmbë
për orë të tëra, duke dëgjuar hallet dhe ankesat e një
gruaje të moshuar dhe të shtyrë në moshë.
Ndodhte që një fëmijë i vogël i kërkonte diçka dhe
ai shkonte pas tij derisa ta ndihmonte dhe t’i ofronte
atë që kërkonte.
Ai arnonte rrobat e tij, qepte këpucët, fshinte
shtëpinë dhe ndante mishin bashkë me Aishen.
Edhe pse ishte njeri i zgjedhur dhe i dërguar nga
Zoti, ai flinte mbi rrogoz dhe hante bukë elbi.
Ai kurrë nuk ngopej për tre ditë radhazi, madje
ndonjëherë nga uria detyrohej të lidhë gur mbi
bark.
Për këtë, Zoti e bëri të dashur tek njerëzit dhe
kushdo që e shihte dhe bisedonte me të, i hynte
në zemër. Thotë Zoti në Kuran:”Dhe Ai është
që bashkoi zemrat e tyre. Edhe sikur ta shpenzoje gjithë atë që është në tokë, nuk do të mund t’i
bashkoje zemrat e tyre, por All-llahu bëri bashkimin
e tyre, pse Ai është i Gjithëfuqishëm, i Urtë.” (Enfal
63)
Këtë moral dhe rrugë ndoqën dhe shokët e tij, siç
është Umer ibnul Hattabi, i cili mbante miellin dhe
ushqimet në krahë për t’ua çuar
të vejave, jetimëve dhe
njerëzve në nevojë,
edhe pse ishte Halifeja i muslimanëve
dhe kishte nën
kontroll
njëzet
shtete.
Poezi
Falënderimet janë për Zotin e Madhëruar, paqja dhe
mëshira e Tij për profetin Muhamed a.s, familjen,
shokët dhe të gjithë ata që ndjekin rrugën e tij…
Një cilësi dhe tipar i njerëzve të mëdhenj, është
modestia dhe thjeshtësia që karakterizon personalitetin e tyre. Ata e konsiderojnë veten robër të
Zotit dhe janë larg çdo treguesi mendjemadhësie
dhe arrogance. Vetë Zoti i Madhëruar e përmend
këtë cilësi dhe moral të tyre në Kuran, ku thotë:” E
robërit e Zotit janë ata që ecin nëpër tokë të qetë, e
kur atyre me fjalë u drejtohen injorantët, ata thonë:
“Paqe!”.” (Furkan 63)
Kur ecin, ata nuk tregojnë asnjë shenjë mendjemadhësie dhe krekosje. Vetë Lukmani e porosiste
djalin e tij me fjalët:” Dhe mos shtrembëro fytyrën
tënde prej njerëzve, mos ec nëpër tokë kryelartë, se
All-llahu nuk e do asnjë mendjemadh e që shumë
lavdërohet.” (Lukman 8)
Të mbash kokën mënjanë dhe të qëndrosh
i zymtë kur flet me njerëzit, është shenjë
mendjemadhësie dhe përçmimi për të
tjerët. Padyshim që njerëz të tillë janë
të frymëzuar nga vetë shejtani i cili
mesa duket ua ka mbushur mendjen se janë më të mirë se njerëzit
e tjerë, sikur vijnë nga planetë
të tjerë. Por sa më shumë që ta
mbajnë veten për të mëdhenj dhe
të shquar, ata e ulin veten më
shumë. Thotë Profeti a.s:”Kush
tregohet modest para Zotit, Ai e
nderon dhe e ngre lart. Kush tregohet mendjemadh, e poshtëron Zoti.”
Në një hadith tjetër, Profeti a.s
thotë:”Mendjemëdhenjtë do të ringjallen Ditën e Kijametit me madhësi
sa kokrra e elbit. Të gjithë njerëzit do i
shkelin me këmbë.”
Që njeriu t’i
ruhet dhe
t’i shmanget
këtij
Kuriozitete
Modestia te njerëzit e mëdhenjë
Hadith
Zgjimi Islam
27