Zgjimi Islam
Bota dhe civilizimi ,
Njeriu jeton mes realitetit dhe ëndrrës , mes frikës dhe shpresës , mes kuptimit dhe mosnjohjes , mes një force … Jeta e tij sendërtohet mbi parime që e bëjnë të arsyeshme jetën ose mbi iluzione të shtyra nga paaftësia e tij për ta kuptuar dështimin . Bota po ndërtohet , kemi arritur shkallë të lartë të civilizimit teknologjik , ashtu siç po e quajnë tash “ Bota e Re ”. Mendja e njeriut sot po kalon kufire , po hap dyer të reja zbulimi . Ndërsa materializmi ka mbuluar planetin Tokë , duke e shndërruar në një metal të ngurtë zbukurues , i cili po e magjepsë secilin që po e shikon . Thjesht , pak njerëz po i vërejnë dëmet anësore të tij , e edhe më pak boshllëkun e krijuar përbrenda . Të gjitha këto ndryshime drastike që po ndodhin në shekullin e ri , janë lehtësime për qenien njeri ( nga ana fizike ), por natyrshmëria dhe brendia e tij po vuajnë shumë sepse askush nuk po përkujdeset që ajo të mbetet e pastër dhe e qetë .
Kjo është ajo çfarë po i ofron cilvilizimi perëndimor njeriut të sotëm bashkëkohor . Të gjitha këto janë arritje të mëdha dhe nuk kemi asgjë kundër tyre , mirëpo , a ka gjetur njeriu lumturinë e kërkuar edhe pas gjithë kësaj përpjekjeje ?! Në këtë pyetje përgjigjen vetë faktet që po i shohim çdo ditë nëpër media e shtyp , e më e keqja po i përjetojmë në vetë përditëshmërinë tonë . Këto fakte flasin me vetë pamjen e tyre , e shohim se ky cilivilizim dhe kjo teknologji e lartë nuk ka arritur t ’ i pakësojë sëmundjet mendore , përkundër kësaj vetëm sa i ka shtuar ato . E shohim se njerëzit nuk jetojnë në paqe dhe harmoni ashtu siç është e paraparë të jetë , përkundrazi luftërat kanë zënë vend në çdo zemër e mos të flasim për luftërat e përgjakshme që nuk po ndalen sot e kësaj dite . Pas gjithë këtij kaosi që po ndodhë në këtë shekull prapëseprapë njeriu nuk ka arritur ta kuptojë atë për të cilën ka me të vërtetë nevojë .
Këtë të vërtetë duhet ta kuptojë sidomos rinia . Ata duhet ditur se ekziston edhe një cilvilizim tjetër , i cili për shekuj me radhë ka bërë që në botë të mbizotërojë qetësia , lumturia , paqja , vëllazëria , dituria dhe barazia racore . Ndërsa , bota e civilizuar ende nuk ka arritur që në shoqërinë njerëzore të vendosë barazinë mes racave e ngjyrave . Për këtë Perëndimi vuan ende . Sot e kësaj dite zezakët nuk mund të ndjekin shkolla të njejta me të bardhët , gjithashtu martesa mes një të bardhi dhe një të zeze shihet si diçka e
8 neveritshme dhe jo e arsyeshme . Mirëpo , Islami erdhi me mesazhin hyjnor duke mos i bërë këto dallime mes njerëzve , sepse asgjë nuk mund të ketë një i bardhë më shumë se një i zi , ose edhe e kundërta . Njerëzit duhet të jetojnë në harmoni me njeri-tjetrin pa dallime të tilla , e këtë na e mësoi Pejgamberi a . s ., i cili ka thënë : “ Nuk ka ndryshim mes një arabi dhe një jo arabi , dhe as mes një të bardhi dhe një të ziu , veçse me devotshmëri .”
Ky ishte uniteti që e bëri Islami që në fillet e tij . Ai në gjirin e vet pranoi çdo njeri të çfarëdo race , fisi a kulture qoftë . Në vazhdim do të shohim se si një i krishterë i mençur e shikon përkushtimin e tërësishëm ndaj Zotit në Islam dhe në Krishterizëm . Në librin e tij “ Zoti i dy Qabeve ”, Stenvud Kobb ( fq . 227 ), krahason devotshmërinë muslimane dhe të krishtere në këtë mënyrë : “ Më ishte lejuar ” shkruan ai : “ të prezentoj në kryerjen e namazit në xhamin Aja Sofia në Stamboll . Përsëritja e sexhdes , lutja dhe përkulja në namaz ka rëndësi të madhe . Gjatë kësaj shqiptohen fjalë të caktuara në shenjë mirënjohjeje dhe duke madhëruar Allahun e Madhëruar . Isha thellësisht i impresionuar me respektin , modestinë dhe përuljen e besimtarëve . Kjo tejkalonte gjithçka që kisha shikuar në ndonjë kishë krishtere , në kuptimin e sinqeritetit të madhërimit , thellësisë së përjetimit dhe përkushtimit ndaj Zotit . Pas një kohe kisha nderin që bashkë me disa të huaj të shikoj shënimin e Lejletul-Kadrit , natës në të cilën Kur ’ ani i është shpallur Pejgamberit Muhammed . Nga ballkoni , në një kënd , shikonin 5.000 besimtarë të cilët e kishin stërmbushur hapësirën e xhamisë Aja Sofia , duke kryer namazin e vet dhe duke rënë përtokë në harmoni , ritëm dhe rend të përsosur . Shushurima me rastin e përkuljes së tyre gjatë rënies në gjunjë , jehona e shuplakave të tyre që lëshoheshin në dysheme para vetes , ngritja e tyre e përbashkët bënin që valët e qeta dhe të thella të nderimit të tyre të përmbushin kupolën e gjerë dhe të ngritet drejt lartësive qiellore . Pamja ishte madhështore , e pakrahasueshme , dinjitoze , përkulëse dhe shprehte kuptimin e lirisë individuale , demokracisë , barazisë , pamje e cila nuk lejonte kurrfarë diskriminimi personal a klasor . Aty e kam parë shitësin nomad të qilimave , duke qëndruar krah për krah me pashën në veshje të shkëlqyeshme edhe atë pa frikë dhe nderime . Qëndronin bashkë , përkuleshin dhe binin