depërtimit të krishterim it . Murgjit dhe manastiret kishin një ndikim mjaft të madh jo vetëm në çështjet fetare , por edhe ato politike . Murgjit dhe manastiret konsideroheshin burimet kryesore të edukimit . Kisha katolike konsiderohej si institucioni kryesor që kishte ndikim kulturor përmes rrjetit administrativ të priftërinjve . Problemi qëndron se sistemi i edukimit i Kishës katolike ishte sistem njëkahor edukues , i cili ishte i fokusuar vetëm në aspektin fetar kishtar dhe çdo ide tjetër që vinte në kundërshtim me mësimet kishtare , qoftë edhe e dobishme dhe e saktë , ajo e refuzonte si të kotë dhe heretike .
Sikurse edhe në botën islame , gjithashtu edhe në Perëndim para periudhës së sekularizimit , apo modernizimit gjatë Renesancës dhe shekullit XVII , edukimi ishte i ndërlidhur me fenë përderisa institucionet edukative kontrolloheshin qoftë direkt apo indirekt nga Kisha . Shkollat në Evropën pri-moderne synonin të edukojnë të rinjtë sipas mësimeve teologjike , filozofike , ligjore dhe etike të kishës . Në mesjetën e hershme vetë institucionet edukative islamike filluan të kenë një influencë , sidomos në fushën e edukimit të lartë , mbi homologët e tyre perëndimorë përmes Spanjës , Sicilisë , Francës si dhe Italisë .
Ndërkaq , qysh në fillim të zhvillimit të modernizmit , megjithatë , pjesa më e madhe e institucioneve edukative , edhe pse jo tërësisht , u rrëmbyen nga forca e modernizmit dhe edukimi modern për t ’ u bërë mjeti më i rëndësishëm për ta çuar më tej sistemin me vlerë të botës moderne , për përhapjen e sekularizmit dhe për të kritikuar pikëpamjet fetare .
Gjatë kohës së Renesancës u bë ndarja e fesë nga shkenca , duke e konsideruar fenë si të prapambetur . Shkaku kryesor i kësaj ndarjeje ishte qasja shkencore ndaj krishterimit , respektivisht periudha iluministe evropiane e cila u mundua që religjionin e krishterë ta studionte dhe ta shpjegonte përmes perspektivës shkencore . Sistemi i edukimit perëndimor u transformua nga qasja religjioze , mbi të cilën ishte themeluar , në qasje laike-sekulare , joreligjioze për të kaluar më vonë në frymën antireligjioze . Si rezultat i kësaj ndodhi që gjatë mesjetës kisha të ekzekutonte shumë mendimtarë dhe shkencëtarë siç ishte rasti me Galileo Galilein apo Xhordano Brunon .
Historia zyrtare e kapërcen krejtësisht periudhën e një qytetërimi lulëzues , një qytetërimi disashekullor ku lindën shkenca të reja të panjohura më herët . Bertrand Rasel , filozofi i famshëm anglez , thotë : “ Fraza , shekujt e errët të Mesjetës , ndërmjet shek . 7-10 , ka të bëjë vetëm me Evropën . Në atë kohë , prej Indisë deri në Spanjë , shkëlqente qytetërimi
Zgjimi Islam 5