Şair: Paruyr SEVAK
Çeviren: Kevork Kallosyan
Մարդ կա ՝ ելել է շալակն աշխարհի,
Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում…
İnsan var dünyayı omzuna almış ağır yürüyor,
İnsan var dünyanın omzuna çıkmış kah kah gülüyor…
Sen ki bazen yanıldın, fakat sahte olmadın,
Bazen kaybettin ve yine buldun.
Ayağın kaydı ve yere düştün.
Düştün lâkin asla sen diz çökmedin,
Zirvelere doğru yol aldın
Ve hep yükseldin…
Bu vahim çağdan sen kanatlandın,
Göklere çıktın dünyayı gördün,
Yükseklerden yaşadığın çağını gördün,
Tüm derinlikle onu hissettin…
İyiliğe sevindin, kötülüğe üzüldün.
Senin devrinin habercisi oldun,
Uzağı sen yakın hissettin,
Adaletin kıyılarını gördün,
Gizlenmiş yalanın hainliğini gördün,
Korkmadın ve tereddüt etmedin,
Adaletsizliğin yüzüne tükürdün…
İşte bu yüzden bunca yıl sen,
8