Wiejoehehh Volume 1 | Page 4

Ont-moeten is de kunst Vechten met vreemden op zomerfestivals, de kruisiging herbeleven in de bedrijfskantine met een mobiel bereikbare Jezus, duizend gebruikte kussenslopen verweven tot een vredesparachute: waar is kunstenaar Lucas de Man (31) eigenlijk mee bezig? Wat zegt het over zijn generatie en de vreemde wereld waarin ze opgroeit? Programmamaker Luuk Willems ging op onderzoek uit. Eerst even dat vechten, de Fight Club. Dat is toch die film met Brad Pitt? Het verschil met de film is dat wij de Fight Club echt hebben gemaakt, al zo’n zestig keer: op festivals en in zalen spelen we een voorstelling waarbij mensen de kans krijgen echt met elkaar te vechten. Dat is een oerdrang die zelden ruimte krijgt. En wanneer ontmoet je elkaar nog echt fysiek? Hooguit bij goede seks en bij vuige dans, maar dat laatste zie je ook steeds minder. Is een vrij gevecht tussen willekeurige mensen wel een goed idee? Soms wordt er flink gevochten, meestal niet, en altijd loopt het goed af. En natuurlijk zorgen wij voor de veiligheid. Het gaat ook niet om vechten, maar om de vraag hoe jij reageert op het onverwachte, het niet weten wat er gaat gebeuren, en hoe je omgaat met het plotselinge fysieke contact. De Fight Club laat zich lastig vergelijken met de andere voorbeelden van je werk. Wat is de rode draad? In de Fight Club zijn er nauwelijks regels zoals in de vechtsport; je moet niets. Er is geen taal of techniek die tussen de vechters in staat. Ont-moeten is voor mij en Stichting Nieuwe Helden het magisch woord: We zorgen voor ont-moeten in de publieke ruimte. Dat betekent ook dat onze kunst zich altijd in het hier-en-nu afspeelt, dat het ‘live’ gebeurt, en dat het publiek meedoet in de plaats van consumeert. Waarom is ont-moeten zo belangrijk? We leven in een maatschappij waarin ogenschijnlijk alles kan, maar vooral vanalles moet. Op je werk moet alles worden uitgedacht en verantwoord, word je geleid aan de hand van stappenplannen, en is er de voortdurende druk van targets en deadlines. Privé is de norm dat je alles hebt, bent en doet: een mooie relatie, leuke vrienden, bijzondere hobby, interessante activiteiten in het weekend. Zet de radio aan en je hoort 29 festivals die je hebt gemist. Hoe ga jij om met de druk van de alles-moet-maatschappij? Ik laat me niet leiden door die maatschappij, maar door mijn eigen gevoel. Niemand heeft het antwoord op existentiële vragen. In die onzekerheid is je eigen gevoel, je eigen impuls het enige kompas.