Het 3D ² -raamwerk voor professionele ontwikkeling en zelfherkenning op vlak van Open Educational Practice ( OEP )
Hustinx , Empsen , Palmaers PXL Onderwijsinnovatie & Smart ICT voordoen ?
3D 2 Framework
Het 3D ² Framework is een procesmatig kader dat gebruikt kan worden om individuele of groepsonderwijspraktijken in kaart te brengen . Een docent zal bijvoorbeeld zijn of haar onderwijspraktijk op een moment in de tijd kunnen plaatsen en het schema biedt tevens handvaten om de volgende stap te kunnen zetten richting OEP . Een groep docenten kan hun verschillende praktijken in kaart brengen en nagaan hoe deze van elkaar verschillen . Dit voedt de professionele dialoog . Ook zou een hele praktijkgemeenschap hun praktijk in kaart kunnen brengen en clusters van leer- en onderwijservaringspraktijken kunnen vormen die kunnen worden geïnterpreteerd in relatie tot hun discipline , context , enz .
Het raamwerk beschouwt twee verschillende dimensies (‘ Onderwijspraktijk ’ en ‘ Digitaal vertrouwen ’) in drie fasen (‘ ontDekken en Discussiëren ’, ‘ uitDenken en Doen in de praktijk ) en ‘ Demonstreren en Dissemineren ’), zoals beschreven in figuur 1 . Naarmate de docent ( en zijn team ) vordert doorheen deze stapsgewijze fasen , zullen er geleidelijk meer principes van OEP insluipen ( zoals gedefinieerd door Laurillard , 2012 ): verkenning van interessante onderwijsmethoden , voortbouwen op het ontwerp van anderen , de pedagogische benadering onder woorden brengen , adopteren en adapteren , leerontwerpen testen en verbeteren en onderwijsaanpakken delen met anderen . Dit hele proces begint en eindigt met een diepgaande reflectie over de manier waarop de disciplinaire en contextuele identiteit van de docent worden beïnvloed en ontwikkelen als resultaat van hun betrokkenheid bij het gebruik van onderwijstechnologie en hun betrokkenheid bij OEP .
2 dimensies
Centraal in het 3D ² -model staan twee dimensiepijlers , die over de drie fasen van Open Educational Practices heen lopen . Hiermee wordt aangeduid dat het model zowel de onderwijspraktijk als het digitaal vertrouwen van docenten in rekening brengt binnen alle fasen van OEP .
Onderwijspraktijk
De eerste centrale dimensie binnen het 3D ² kader is de onderwijspraktijk . Deze dimensie richt zich op de leerervaring die docenten creëren voor hun studenten . In de onderwijskundige vormgeving is het gebruik van technologie een cruciale factor . Idealiter betekent dit een verschuiving van een focus op de inhoud , levering en beoordeling , naar een grotere autonome verantwoordelijkheid waarover met de studenten werd onderhandeld . Door de studenten ' empowerment ' te geven , impliceren de raamwerkontwerpers dat de rol van de leraar geleidelijk evolueert naar die van facilitator en moderator van de ervaring . Vanuit dit perspectief kunnen studenten een rol als partner spelen en worden ze sterk aangemoedigd om met elkaar samen te werken . Studenten hebben meer kans om een keuze te maken over de timing van het leerproces , meer flexibiliteit en zelfbeheersing over hoe ze betrokken zijn . Het succes van dergelijke innovaties is afhankelijk van zowel studenten als docenten , hun onderhandelingen en het delen en opnemen van verantwoordelijkheid . Dit concept is in detail behandeld door Nash & Winstone ( 2017 ).
FIGUUR 1 . 3D ² KADER
27