öğrendiğim anda seni arayayım.”
Garrett bana alışık olduğumdan daha büyük bir şüpheyle
baktı. Ki ben oldukça büyük şüphelere alışıktım.
“Eh, hiç olmazsa cesedini bulduğumda. O küçük pislik be denini benden sakladı.”
“Farrow bedenini senden sakladı, öyle mi?”
“Evet, öyle yaptı. Küçük pislik. Ölmeden önce onu bulma mız
gerek.”
Garrett yüzünü ovuşturdu. “Kafam çok karışık.”
“iyi. Öyle kal. Omurgan sana minnettar olacak.”
Ofise giderken Garrett’a Cookie’nin arabasındaki ölüy le ilgili
her şeyi anlattım; Garrett da otoparkta arabanın ya nından
geçerken yapım yılını, modelini ve plakasını kayd etti. Ben iki
kayıp insanın, Mimi ile Reyes’m yerini araştırır ken, Garrett da
arabanın eski sahiplerini bulabilirdi. Bu iş le ilgilenmesi için
Angel’a ihtiyacım vardı, ama en azından Cookie’nin son birkaç
saatte esmer, otuz yaşlarında ve acayip seksi, ya ralı bir adamın
gelip gelmediğini öğrenmek için hastaneleri aramasını
sağlayabilirdim. Belki çoktan bulunmuş tu, ama benim bunu
bilmemi
istemiyordu.
Ama
bu
işi
dikkat
çekmeden
halletmeliydim.
Garrett gittikten sonra babamın barının yanındaki merdivenleri çıktım, ofise girmeden önce durup etrafı kolaçan ettim,
sonra gizlice içeri girdim. Cookie başını kaldırdı, ben de he men
işaretparmağımı ağzıma götürerek onu susturdum. Ölü lerin paldır
küldür içeri dalmasına alışık olan Cookie hareketsiz kaldı, odada
temkinli bir tavırla etrafına bakındı, sonra kaşlarını soru
sorarcasına kaldırarak tekrar bana döndü.
Parmağımı ağzımdan çekmeden parmak uçlarımda —nedenini
bilmiyorum ama bana doğru hareket gibi geldi— ona doğru
yürüdüm, masasından kâğıt kalem aldım. Odad a hızla etrafıma
bakındıktan sonra, Cookie’ye bir not yazıp has tanelerde Reyes’ı
aramasını söyledim ve notu ona verdim. O